Kyllyan napisał(a):Pewnie się narażę wielu na tym forum, ale zapytam: A po co Ci rozumieć?
Koń ma dużą głowę więc niech się martwi
Kiedyś też chciałem wszystko zrozumieć. Skończyło się na tym, że osiem lat byłem ŚJ. Stałem się "uczonym w Piśmie" i na wszystko znałem prostą odpowiedź.
Teraz po powrocie do KK nie czytam Biblii, ja się przy pomocy Biblii modlę.
W czasie tej modlitwy Słowem Bożym "dążę do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, prosząc Go o poznanie Jego woli wobec mnie oraz o siłę do jej spełniena".

Kyllyan napisał(a):Pewnie się narażę wielu na tym forum, ale zapytam: A po co Ci rozumieć?
Koń ma dużą głowę więc niech się martwi

ZosiaII napisał(a):[Tylko następuje pytanie, czy katolicki komentarz do Biblii, jest już spełnieniem wymogu "pod kierunkiem Kościoła"?

Moniczka napisał(a):Poza tym myślę że jednak starać się wnikać w prawdy wiary trzeba. I wiara, i rozum - one się nigdzie nie wykluczają (Offieczko....czyżbyś sądziła inaczej?). natomiast że nigdy nie powinno się poprzestawać na rozumowym zgłębianiu wiary, i żę wszystko powinno być podporządkowane budowaniu relacji z Bogiem - to nie ulega wątpliwośc

Cytat:Mnie się naraziłeś bo zakłóciłeś ciąg logiczny swoich słów. Piszesz, że modlisz się na Biblii - jak można modlić się na Biblii, której się nie rozumie?

ZosiaII napisał(a):ale dlaczego ja sama nie mogę przeczytać Biblii i wyciągnąc z tekstu, to co jest dla mnie? Dlaczego nie mam analizować tego, co Bóg chce mi powiedzieć? Przecież mówił do wszystkich ludzi - także do mnie.

ZosiaII napisał(a):No, takiego przypadku to chyba nie było, raczej rachunki mi się tutaj zgadzały, ale miejscami...być może wynika to ze złej interpretacji.

TOMASZ32 napisał(a):Zauważyłem także,że wielu ludzi bardzo czesto odrzuca Słowo Boże,które mówi o cierpieniu, trudno im jest przyjąć cierpienie w swoim zyciu, dlatego wolą nie słyszeć tego, co Bóg do nich mówi. Ale to już jest sprawa indywidualna każdego człowieka,który uważa się za katolika. Jeden odrzuca a drugi przyjmuje.

ZosiaII napisał(a):

TOMASZ32 napisał(a):Zauważyłem także,że wielu ludzi bardzo czesto odrzuca Słowo Boże,które mówi o cierpieniu, trudno im jest przyjąć cierpienie w swoim zyciu, dlatego wolą nie słyszeć tego, co Bóg do nich mówi. Ale to już jest sprawa indywidualna każdego człowieka,który uważa się za katolika. Jeden odrzuca a drugi przyjmuje.

Ja też zauważyłam to, tyle że ci ludzie najczęściej w ogóle nie znają Pisma i właśnie dlatego nie potrafią zrozumieć cierpienia. Średnio inteligentny człowiek, już po przecztaniu np. Księgi Hioba nie powinien mieć z tym problemu. Jednak jest u nas ta plaga nie czytania Pisma, a kazania księży są różne. Są tacy, którzy od pierwszego do ostatniego słowa homilii interpretują je - są to wręcz perełki literacko-dydaktyczne i są tacy, którzy wylewają swoje żale do ludzi w oderwaniu od przeczytanego tekstu Pisma lub w bardzo luźnym nawiązaniu. No cóż nie każdy ksiądz koniecznie literatem jest.
A czy tłumaczenie mszału może mnie w jakiś sposób ubogacić? To jest echo Słowa Bożego. Czy nie lepiej czytać właśnie Słowo Boże?
Ja osobiście nigdy nie miałam problemu ze zrozumieniem Pisma. Jednakże na forach chrześcijańskich, gdzie katolicy są ostro bardzo atakowani i właśnie ich adwersarze cytują konkretne teksty - ja jak ja, szaraczek nie potrafię za bardzo niektórych argumentów zbić, gdyż w Biblii stoi jak wół napisane, ale lepsi ode mnie nie radzą sobie z tym. Znam takiego Hioba ze Stanów (katolik), który Biblię chyba na pamięć zna i też plajtuje miejscami.

mosze napisał(a):nie tylko zakazywał czytania ale również posiadania....za posiadanie biblii bez pozwolenia władz duchownych można było trafić nawet na stos...w izraelu biblie czytają dzieci w wieku sześciu lat...mosze

saxon napisał(a):Odnośnie zakazywania czytania Biblii przez Kościół, to zanim zacznie się powtarzać bzdurne zarzuty stawiane wielokrotnie przez ateistów wojujących z Kościołem, warto poznać trochę historię - albo przynajmniej zapoznać się z popularnymi opracowaniami tego tematu.

Polecam jedno z nich:

http://mateusz.pl/ksiazki/js-pn/js-pn_52.htm

saxon napisał(a):1229 r. - Papiez Grzegorz IX zakazal czytania Biblii pod sankcja kar inkwizycyjnych.

Na początek mała dygresja. Jeden ze wcześniejszych zarzutów brzmiał:
Cytat:

X wiek. Cała Europa znalazła się pod panowaniem papieży. 95 procent ludności nie umiało ani czytać, ani pisać…


Tak więc czegoś tu nie rozumiem… Skoro tylko 5 % ludności umiało czytać to jaki stanowili problem, że trzeba było pod sankcją kar inkwizycyjnych zakazywać im czytania Biblii? Jeśli jednak było to znacznie więcej niż 5 % oznaczałoby to, że III wieki „panowania” Kościoła wcale nie były takie „ciemne i zacofane” skoro przyczyniły się do masowego rozwoju umiejętności czytania.

Wracając jednak do postawionego zarzutu. Znane są i przez wrogów Kościoła wykorzystane dokumenty Urzędu Nauczycielskiego, zabraniające czytania Pisma świętego: jak to, Kościół zabronił czytać Słowo Boże? Przywódcy Kościoła katolickiego nie tylko ograniczają działania Bożego w swoim Słowie, ale także nie pozwalają wiernym czytać Pisma św., aby tym lepiej go dla własnych celów przekręcać.

Jednak krótki rzut oka na historię ukazuje ww. zakazy w ich właściwym sensie i kontekście: w r. 1199 biskup z Metzu zwrócił się do papieża Innocentego III w sprawie potajemnych zebrań wiernych dla czytania Pisma świętego. Interwencja biskupa do Stolicy Apostolskiej była spowodowana tym, że wśród czytających, którzy nie rozumieli dobrze słów Bożych i niezgodnie z nauką Kościoła je tłumaczyli, zaczęły szerzyć się błędne poglądy, godzące wprost w nauczanie i praktykę kościelną. W odpowiedzi Stolica Apostolska nakładała na biskupów obowiązek, aby powstrzymali swawolę wiernych co do tłumaczenia Ksiąg świętych
W tym czasie mnożyły się na Zachodzie Europy różne sekty, uprawiające niezgodny z prawdą wykład Pisma św. Powstają waldensi, albigensi, a najbardziej posunął swoją śmiałość pod tym względem Wyclif, który przetłumaczył Księgi św. na język angielski i starał się przekonywać wiernych, że z wyraźnej woli Chrystusa Pana obowiązani są czytać Pismo św. w języku narodowym. Przekład Wyclifa, jako zawierający liczne błędy, został potępiony przez synod w Oksfordzie (1408) a równocześnie ten sam synod wydał rozporządzenie, aby tylko przekłady zatwierdzone przez władzę duchowną dawane były wiernym do czytania.

W uroczysty sposób Magisterium ustosunkowuje się dopiero do protestantyzmu, który głosił, że czytanie Pisma św. nie tylko jest godziwe dla wszystkich, lecz i konieczne, i że Kościół nie ma żadnego prawa ograniczać czytania. Równocześnie powstały przekłady błędne, wyrządzające duże szkody wiernym. Na III sesji Sobór Trydencki wydał dekret o zasadach właściwej interpretacji Pisma świętego: „Dla powściągnięcia zuchwałych umysłów [Sobór] oświadcza, by nikt, kto polega na własnej roztropności w rzeczach dotyczących wiary i moralności, a wchodzących w skład nauki chrześcijańskiej, i kto nagina Pismo św. do swoich poglądów – nie ośmielił się dawać objaśnień Pisma św. wbrew sensowi, który utrzymywała i utrzymuje święta Matka Kościół. Rzeczą bowiem Kościoła jest sądzić o prawdziwym sensie i tłumaczeniu Pisma św. Niech nikt także nie komentuje Pisma świętego wbrew powszechnej zgodzie Ojców, chociażby jego komentarze nie miały ujrzeć światła dziennego. Tych, którzy by się temu opierali, niech ordynariusze wytkną i ukarzą karami przewidzianymi przez prawo”.

W Trydenckim Wyznaniu Wiary zawarte są te słowa: „Przyjmuję Pismo św. według tego znaczenia, w jakim je pojmowała i pojmuje święta Matka Kościół, do którego należy wydanie sądu o prawdziwym znaczeniu i wyjaśnianiu Pisma św. Nigdy nie będę go pojmował i wyjaśniał inaczej, jak zgodnie z jednomyślnym przekonaniem Ojców”

Janseniści odnowili błędy protestanckie, stąd też Klemens XI w bulli Unigenitus (1713) potępił niektóre ich zasady. Do tych samych błędów odnosił się także Pius VI, potępiając w swej bulli Auctorem fidei jansenistyczny synod w Pistoi (1794).

Po raz kolejny Kościół zabrał głos w sprawie czytania i tłumaczenia Ksiąg świętych, gdy z jednej strony na początku XIX wieku rozmaite protestanckie stowarzyszenia biblijne zaczęły tłumaczyć Pismo św. na języki współczesne i rozszerzać pomiędzy chrześcijanami, z drugiej strony zasady racjonalizmu rozpowszechniały się wśród liberalnych katolików.

Przeciw herezjom modernistów, szczególnie Alfreda Loisy‘ego, papież Leon XIII napisał w 1893 r. pierwszą swą encyklikę, Providentissimus Deus, poświęconą całkowicie problemom związanym z nowoczesną nauką biblijną. Św. Pius X w Dekrecie Lamentabili (1907) uroczyście potępił następujące twierdzenie: „Jakkolwiek nie należy pogardzać interpretacją Ksiąg świętych, jaką daje Kościół, to jednak podlega ona dokładniejszym osądom i poprawkom egzegetów”. W 1920 r. Benedykt XV wydał encyklikę Spiritus Paraclitus z okazji 1500–lecia śmierci św. Hieronima. Zachęcał w niej duchowieństwo i wiernych do czytania Pisma świętego, jednak pod warunkiem „najpilniejszego przestrzegania zasad” wyżej wymienionych. W 50–lecie encykliki Providentissimus Deus Pius XII wydał nową encyklikę, Divino afflante Spiritu – O właściwym rozwoju nauk biblijnych, w której napomina komentatorów, aby przede wszystkim wykazywali „jaka jest teologiczna nauka poszczególnych ksiąg i tekstów odnośnie do spraw wiary i moralności. Dzięki temu ich komentarz do Pisma św. okaże się pożyteczny (...) wszystkim wiernym, ucząc ich wieść życie święte, odpowiadające godności chrześcijanina”

Więcej:
http://mateusz.pl/ksiazki/js-pn/js-pn_52.htm

Cytat:Ja też zauważyłam to, tyle że ci ludzie najczęściej w ogóle nie znają Pisma i właśnie dlatego nie potrafią zrozumieć cierpienia. Średnio inteligentny człowiek, już po przecztaniu np. Księgi Hioba nie powinien mieć z tym problemu

Cytat:Ja osobiście nigdy nie miałam problemu ze zrozumieniem Pisma. Jednakże na forach chrześcijańskich, gdzie katolicy są ostro bardzo atakowani i właśnie ich adwersarze cytują konkretne teksty - ja jak ja, szaraczek nie potrafię za bardzo niektórych argumentów zbić, gdyż w Biblii stoi jak wół napisane, ale lepsi ode mnie nie radzą sobie z tym. Znam takiego Hioba ze Stanów (katolik), który Biblię chyba na pamięć zna i też plajtuje miejscami.