Offca napisał(a):Księga Apokalipsy jest chyba jedną z najtrudniejszych do interpretacji ksiąg biblijnych. Ma mnóstwo symboli, tajemnic, niejasności, że aby zwykły katolik mógł się przez to wszystko przekopać i zrozumieć, musiałby chyba skończyć studia teologiczne.

x.Marek Jerzy Uglorz napisał(a):Polskie słowo "apokaliptyka" pochodzi od greckiego "apokalyptein" - odsłanianie rzeczy ukrytych, przyszłych. Apokaliptyka należy przeto do eschatologii, w której często bywa mieszana z profetyzmem. Tymczasem profetyzm i apokaliptykę dzieli wiele poważnych różnic. Zwłaszcza źródeł judaistycznej apokaliptyki nie należy upatrywać w profetyźmie. Zresztą sama apokaliptyka nie przypisuje sobie charakteru profetycznego.Więcej znajdziecie tutaj

Ks.Marek napisał(a):Po przysiędze małżeńskiej twój umiłowany odkrywa tenże welon.

Offca napisał(a):czy ten Bóg naprawde taki starszny i okrutny jak Go niekiedy ukazuje Apokalipsa to nie wiem czasami co odpowiedzieć. Z braku wiedzy po prostu.

jswiec napisał(a):Ks. Marek kiedyś obiecał, że to przeczyta i skomentuje, ale chyba zapomniał.
To może właśnie teraz jest moment?

Cytat:Kłopot z Apokalipsą polega między innymi na tym, że z żadną inną księgą biblijną nie daje się porównać: sprawia wrażenie zjawiska „samego w sobie”. Pod względem formy literackiej najbardziej przypomina środkowe rozdziały księgi Daniela (7–12). Lecz gdy tylko wyjdziemy poza Biblię, okaże się, że literatury apokaliptycznej powstało w środowisku żydowskim w okresie od III w. prz.Chr. do II w. po Chr. całe morze. Były zatem apokalipsy Henocha (najbardziej znana, a przez Kościół etiopski nawet wciągnięta do Biblii), Adama, Mojżesza, Ezdrasza… Było to po części piśmiennictwo, które zastąpić miało proroków, którzy zanikli byli w Izraelu wraz z nastaniem monarchii hellenistycznych na początku III w. prz. Chr.

Schemat apokalips jest dość prosty, choć ich język i styl – mocno zawiły. Ich bohaterem jest zawsze jakiś „prestiżowy” patriarcha, prawodawca lub mędrzec żyjący w dawnych wiekach. Otrzymuje on od Boga objawienie dotyczące przyszłych czasów tzn. od epoki, w której on sam żyje aż do epoki, w której przyszło żyć odbiorcom apokalipsy. Wszystkie najistotniejsze wydarzenia są opisane w formie symbolicznej, w postaci wyrazistych, rozbudzających wyobraźnię wizji. Opowieść zmierza do szczegółowego opisania czasów „ostatecznych” tzn. tych, w których żyją czytelnicy. A przeżywają oni na ogół jakieś trudne doświadczenie: wojny, prześladowania, niepewność jutra… I właśnie wtedy gdy narracja przechodzi do opisu najbliższej dla odbiorców przyszłości, okazuje się, że teraz właśnie Bóg Izraela zaczyna walczyć w ich obronie, wrogowie zostaną wkrótce starci, a ich samych czeka wspaniale jutro. Groza chwili obecnej ustępuje miejsca triumfowi Bożego zwycięstwa.

Tak więc apokalipsy pisane są, aby pocieszyć, a nie by przerazić. Zwracają się do ludzi, którzy już i tak są sparaliżowani strachem i bezradni, dodają otuchy i zapowiadają, że próba wkrótce się skończy. Największym błędem, jaki można uczynić interpretując tekst zaliczający się do tego gatunku literackiego, to widzieć opisane nieszczęścia jako proroctwo mające się zrealizować w bliżej nieokreślonej przyszłości, a nie jako obraz teraźniejszości lub przeszłości. W błąd może nas wprowadzić mówienie o wydarzeniach przeszłych w czasie przyszłym (jest to, jakby to można żartobliwie określić, futurum apocalypticum), gdyż np. patriarcha żyjący w czasach przedpotopowych i będący domniemanym autorem księgi musi przecież widzieć niewolę egipską i babilońską jako wydarzenia przyszłe Cóż, apokalips nie należy nigdy porównywać z mową dawnych proroków Izraela (Amosa, Jeremiasza itp.), którzy widząc dziejące się niesprawiedliwości ostrzegają o przyszłych konsekwencjach łamania Przymierza. Ich logika jest zupełnie odmienna.

jswiec napisał(a):Tak więc apokalipsy pisane są, aby pocieszyć, a nie by przerazić.

Offca napisał(a):Niby tak, ale czasem opisy jakichś strasznych zjawisk same w sobie napawają przestrachem. Ludzie boją się, że dotknie to właśnie ich. Że będą musieli cierpieć, patrzeć na jakieś straszne rzeczy, zjawiska, potwory... Trzeba mocno się wczytać, żeby się doczytać, że ci, co są Bogu wierni są bezpieczni i ich nieszczęścia nie dotkną. Przechlapane mają wrogowie Boga. Czyż nie?

Jan w swym objawieniu napisał(a):21,1 I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.
21,2 I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.

Jan dalej: napisał(a):21,5 I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe.