Satanizm - czym jest ? - Wersja do druku

Kod:
Z najbardziej zasadniczej istoty miłosierdzia Bożego wypływają trzy bardzo charakterystyczne, pociągające a wewnętrznie między sobą powiązane Jego przymioty: 



        *



          "im większa nędza, tym większe ma prawo do miłosierdzia mojego".

        *



          "im większy; grzesznik, tym większe ma prawo do miłosierdzia mojego".

        *



          "jestem hojniejszy dla grzeszników, niżeli dla sprawiedliwych". 



    Wszak z jednej strony jest oczywiste, że im większa jest nędza, tym bardziej potrzebuje pomocy. Miłosierdzie zaś ze swej strony śpieszy z pomocą przede wszystkim tym, którzy jej bardziej potrzebują, a najbardziej tym, których nędza jest największa. Albowiem nienaruszalne prawo moralne nakazuje dawać w udzielaniu pomocy pierwszeństwo tym, którzy jej bardziej potrzebują. Zasadę tę zastosował Pan Jezus do Boga Ojca gdy mówi: "mówię wam, że będzie w niebie więcej radości z jednego grzesznika nawróconego niz z 99 sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty". Zgodnie z tym istotnym przymiotem miłosierdzia zapewnia Pan Jezus w 76 objawieniu: "największa nędza duszy nie zapala mnie gniewem, ale się wzrusza Serce Moje dla niej miłosierdziem wielkim". W 69 zaś objawieniu dowiadujemy się: "cieszę się, że żądają wiele, bo moim pragnieniem jest dawać wiele, i to bardzo wiele". 



    Jest dla każdego wierzącego katolika oczywiste, że nieskończone miłosierdzie Boże jest niewyczerpalne: największe nawet grzechy nie tylko pojedynczego człowieka, ale całego świata ani go nigdy nie wyczerpią, ani mu nigdy nie dorównają. Również niewyczerpalne jest bosko-ludzkie miłosierdzie Jezusowego Serca, bo w 56 objawieniu mówi o nim Jezus: "ono wzrasta przez fakt udzielania się". Jest to racja niezwykła na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości bardzo teologicznie głęboka: nawiązuje bowiem do powszechnie przyjętego w teologii moralnej twierdzenia, że wszystkie cnoty wzrastają przez wykonywanie tych aktów, do których skłaniają: zatem miłosierdzie bosko-ludzkie Serca Jezusowego w udzielaniu się nie znajduje podstawy do wyczerpania się. W całej historii teologii katolickiej nie podał nikt głębszej racji dla niewyczerpalności bosko-ludzkiego miłosierdzia Jezusowego Serca.