Cytat:Dzięki niej bowiem [filozofii intymności i tajemnicy Gabriela Marcela - przyp. Ink'y] mogę dojrzeć równocześnie, że z jednej strony w gruncie rzeczy wiara "jest moim bytem, jest naprawdę sednem tego, czym jestem"* i że ta fundamentalna wiara jest podstawą osądu mojej i cudzej niewiary, z drugiej, że właśnie nie wierzę, o ile przez moją niewierność "nie pozwalam ukazać się i jakby świecić przeze mnie temu światłu, na które się otwieram, gdy wierzę"*. To ostatnie stwierdzenie jednak może mi nareszcie umożliwić wspólnotę z niewierzącym, której na próżno poszukiwały dowody. Mogę bowiem się przekonać, że "ten, kto oświadcza, że jest niewierzący, bardziej prawdziwie, bardziej skutecznie ode mnie, który się uważam za wierzącego, poświadcza tę rzeczywistość, jaka zawarta jest w moim akcie wiary"*.

----------
* Autor podaje źródło cytatów jako RI (s. 223 i 234), nie tłumacząc skrótu (prawdopodobnie: G. Marcel. Du Refus à l’Invocation, Gallimard, Paryż 1940)