gossia napisał(a):Czy wiesz że robisz reklamę tej pani?

gossia napisał(a):bo jest to tzw artykuł promocyjny, po przeczytaniu którego trudno nie zainteresować się tą książką i tą panią osobą związanym z tematyką zawodowo i nie tylko.

smokeustachy napisał(a):A po drugie należy się

gossia napisał(a):bo jest to tzw artykuł promocyjny, po przeczytaniu którego trudno nie zainteresować się tą książką i tą panią osobą związanym z tematyką zawodowo i nie tylko.

bashca napisał(a):m.in w japońskich bajkach jest tego od licha i trochę

Cytat:Dla Japończyków tradycyjnie ciało nie stanowi źródła grzechu. Ani go zbytnio nie przykrywają, ani też nie odkrywają. Ponieważ religia chrześcijańska, która w dużej mierze opiera się na pojęciu grzechu i związanej z nim zmysłowości, nigdy nie miała powodzenia w Japonii, Japończykom obce jest myślenie, że to co sprawia przyjemność zmysłową jest złe. Seks jest jak najbardziej naturalną czynnością, potrzebą taką jak jedzenie czy chodzenie do toalety i udawanie, że jest inaczej, jest czymś cokolwiek dziwacznym. Ciało stanowi powłokę duszy, nie jest ani gorsze ani lepsze od niej, i potrzeby ciała są tak samo respektowane jak potrzeby duszy. Stąd np. upodobanie do kąpieli, która będąc rozkoszą dla ciała, pieści także zmysły, zwłaszcza gdy gorące źródła są pięknie położone. Wokół źródeł czy w łaźni publicznej nie ma zwyczaju zakrywania nagiego ciała, w końcu jest to jak najbardziej naturalne środowisko i wstyd jest tu nie na miejscu. Zresztą jak można wstydzić się czegoś tak zwykłego jak nagie ciało w kąpieli? Dzieci kąpią się razem z rodzicami i mają okazję oswoić się z cielesnymi różnicami płciowymi w jak najbardziej zdrowy i naturalny sposób. Skoro ciało i potrzeby ciała są czymś zwyczajnym, to jak można podchodzić do nich w sposób religijny, w końcu do potrzeb fizjologicznych też nie pochodzi się przez pryzmat moralności.{...}Wszystko to, co umysł człowieka Zachodu odrzuca przez wewnętrzną cenzurę religijnego wychowania, temu umysł japoński poddaje się bez ograniczeń. Fantazjowanie dzikie i nieskrępowane powoduje, że nie ma potrzeby wcielania tych fantazji w życie. Mangi pornograficzne stanowią, jak ładnie ujęła to Joanna Bator, "wentyl bezpieczeństwa podtrzymujący porządek społeczny; wierzono, że spełniają pozytywną funkcję pozwalając rozładować napięcie i frustrację, zapobiegają antyspołecznym zachowaniom". Ich tradycja może wywodzić się z drzeworytów o treści erotycznej, jakie zapoczątkowane zostały w okresie Heian, a rozkwitły w okresie Edo, ale z pewnością w dzisiejszych czasach na ich popularność wpłynęło prawo z 1946 roku zabraniające realistycznego przedstawiania genitaliów osób dorosłych (dorosłość oznacza obecność włosów łonowych - jak dla mnie to cokolwiek dziwna definicja), zwłaszcza w trakcie aktu seksualnego. W japońskich filmikach pornograficznych dostępnych w internecie organy płciowe są zamazane, nie widać ich wyraznie. Pedofilia jest karana oczywiście, ale aktorkom można zgolić włosy łonowe i już mamy wrażenie, że seks uprawiany jest z osobą niedorosłą (ale nie z dzieckiem){...}