Wiadomości w tym wątku

ZosiaII · 06-03-2006 00:06

Nie popadajmy w przesadę w obie strony. Przesadą jest, że dopasowanie seksualne decyduje o udanym związku, jak też, że niedopasowanie seksualne można zredukować w małżeństwie do zera. Po jednej i drugiej stronie krążą mity. To są niezwykle delikatne sprawy, a nieudany pierwszy stosunek nie musi zaraz wiązać się aż z taką tragedią, że potrzebna jest psychoteriapia. To kolejny mit. Nie przeczę, może się zdarzyć pojedynczy przypadek, ale to zazwyczaj dzieje się nie przypadkowo - osoba popada w taką depresję tylko wtedy, jak już wcześniej była zraniona na tle seksualnym (np. molestowanie w rodzinie lub jakiś inny zawód miłosny) lub w ogóle słaba psychicznie - np. w rodzinie, gdzie była poniżana lub obciążana za wszystko przez rodziców itp. historie. Zdrowa psychicznie osoba, uświadomiona odpowiednio tak nie zareaguje.
Najczęstszym powodem załamań na tle seksualnym jest nieuświadomienie seksualne lub uświadomienie pobieżne od koleżanek, znajomych, a nie z fachowych podręczników napisanych przez lekarzy. To jest wręcz zakała naszej obyczajowości, że stronimy od bezpośrednich rozmów ze swoimi dziećmi na ten temat i zakała naszego szkolnictwa, które obecnie spycha ten problem tylko i wyłącznie na barki rodziców.
Wiele młodych małżeństw przechodzi gehennę w swych początkach z tego właśnie powodu.Te pierwsze nieudane doświadczenia często przez długi czas paraliżują normalne współżycie małżonków. I wtedy to zaczynają mówić o tym "niedopasowaniu seksualnym".
Drugi powód także tkwi w obyczajowości. Młodzi, którzy nie chcą współżyć przed ślubem nie rozmawiają o seksie, aby nie pobudzać swej wyobraźni i niepotrzebnie nie narażać się na pokusę. unikają bezpośrednich kontaktów, jak przytulenie czy pocałunek. Owocuje to często niemiłym rozczarowaniem przy pierwszym kontakcie. Jakimiś lękami przed współżyciem, czy choćby takim przypadkiem, jaki znam z bezpośrednich opowiadań, że dziewczyna wymiotowała przy kontakcie bezpośrednim męża. Okazało się, że przyczyną była woń jego potu, którego ona po prostu nie potrafiła znieść. W efekcie małżeństwo zostało uznane za nieważne z uwagi na brak współżycia małżeńskiego i żadnej szansy na jego podjęcie. Młodzi w narzeczeństwie nawet się nie przytulali do siebie, stąd niemożliwość rozpoznania przeszkody.
Życie seksualne małżonków jest bardzo ważnym elementem i nie można tego lekceważyć i spychać do sfery - to się ułoży z czasem. Z czasem nic się nie ułoży, bo często pierwsze złe doświadczenia owocują sporami, sprzeczkami, które z czasem urastają do poważnych konfliktów małżeńskich. Tu trzeba rozumnego wysiłku obojga małżonków, a często jest tak, że tylko jedna ze stron stara się, a druga nie. I dramat gotowy.
Nie piszę tego, aby kogokolwiek zachęcić do współżycia przed ślubem, ale do tego, aby już teraz w stanie kawalerskim czy panieńskim:
1. porządnie uzupełnić swoją wiedzę o seksie z dobrych podręczników dla małżeństw, napisanych przez lekarzy, a nie teologów.
2. nie bać się z kandydatem na męża czy żonę rozmawiać o seksie. Przytulić się, pocałować, aby mieć pewność, że potem nie wystąpią bariery, których nie będziemy mogli pokonać. Ważne jest już w narzeczeństwie porozmawiać o metaodach antykoncepcyjnych akceptowanych przez przyszłego partnera. Może się bowiem okazać, że nie toleruje NPR itp. spraw związanych z wyznaniem.