Wiadomości w tym wątku

**Ks.Marek** · 15-08-2006 21:42

Dlaczego Jezus jest Chrystusem?

1. Terminologia

Jezus=Jehoszua== Jahwe Zbawia.
Chrystus=masziach=mesziha=messias=Christus=chrestos=Namaszczony, pomazaniec, mesjasz. Znaczy to tyle, co namaszczony przez Boga. W tym znaczeniu również Dawid, czy wcześniej Saul i pozostali krolowie mogą być nazywani tytułem Mesjasz – Pomazaniec. Tym bardziej, iż w swej głębi tytuł ten wyraża obarczenie centralną rolą w dziejach stworzenia i zbawienia. Oznacza tez postać kreowaną przez Ducha Świętego i przez Niego reżyserowaną. Można też powiedzieć, iż mesjasz jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. (por. 1 Sm 2,10;12,3.5, Ps 2,2) Wreszcie Christus oznacza w świetle NT nie imię, przydomek, czy nazwisko – lecz rolę, posłannictwo spełnione przez Jezusa z Nazaretu. On sam mówi o sobie: „Ja jestem”- J 8,24.28/8,58/13,19/18.4-5.6-8. Eh jeh He hajah zastrzeżone było zawsze tylko dla Tego, Który Jest. Polecam ciekawe studium n/t imienia Bożego.
Przy okazji warto wspomnieć, iż nie ma traktatu dogmatycznego >>Jezusologia<< lecz tylko jest Chrystologia. Co jasno wskazuje, iż Jezus jest tym, Którego postrzegamy jako Pośrednika u Boga, jako Tego, Który składa ofiarę ekspiacyjną za grzechy świata, wreszcie za Syna Bożego. Chociaż jak proponuje ks. St. Cz. Bartnik, niczym zdrożnym by nie było mówienie o <<Jezu-chrystologii>>, ponieważ Osobę Jezusa Chrystusa postrzega się integralnie jako Prawdziwego Boga i Prawdziwego Człowieka. Gdyby było inaczej, wówczas popadlibyśmy w herezję adopcjonizmu, czy moralizmu, albo i arianizmu.
[b] 2. Typy Mesjańskie w ST [b]
a. mesjasz królewski: tak jak na początku pisałem - > namaszczony przez Proroka, król był Bożym Pomazańcem
b. Mesjasz kapłański: przypomnijmy tu sobie o Baronie i pokoleniu Lewiego. Jeszcze wcześniej pamiętamy Melchizedeka – kapłana „z nikąd”. Lewi i on stanowią archetypy miłości człowieka ku Bogu.
c. Mesjasz prorocki
W Starym Przymierzu prorok jest „łączem” między Bogiem a Jego Ludem. Prorok w świetle badań kulturowo-archeologicznym zdaje się plasować na 1 miejscu, przed królem i kapłanem. Do standardu dawnych królestw należało mieć proroka, wróża pomyślności. Przypomnijmy sobie Izajaszowe Biada dla wróżbitów.
Proszę sobie przypomnieć Izraelski kult proroków: Mojżesza, Izajasza, Jeremiasza, Eliasza, Elizeusza. To byli goście nieprzeciętni!
Przy okazji omawiania proroków trzeba koniecznie odwołać się do pewnego tekstu:

Cytat: 52,13 I oto powiedzie się mojemu Słudze, podniesie się, wzbije ku górze i urośnie bardzo!
52,14 Wielu przeraziło się na Jego widok, tak bardzo zmieniona była Jego postać. Nie miał już nawet wyglądu ludzkiego.
52,15 I dziwić się temu będą rozliczne narody, w Jego obecności królowie zamkną swoje usta, bo ujrzą to, o czym nikt nigdy nie mówił, ukaże się im coś, czego nie widzieli.
53,1 Ale któż uwierzy temu, cośmy słyszeli, i komuż to Pan okazał swą prawicę?
53,2 Wyrósł On przed nami niczym młode drzewo, ukazał się jak korzeń tkwiący w wyschłej ziemi. Nie widzieliśmy w Nim piękna ni blasku, a widok Jego był odrażający.
53,3 U wszystkich wzbudził odrazę i wzgardę ów Mąż boleści tak dotknięty bólem, a na Jego widok zwykło się twarz zasłaniać. Gardzono Nim dokoła i za nic Go miano.
53,4 Otóż On wziął na siebie boleści nas wszystkich, to nasze cierpienia tak go przywaliły. Sami uznaliśmy Go za pokonanego, za doświadczonego i upokorzonego przez Boga.
53,5 A On został tak przebity z powodu naszych grzechów i zdruzgotany za nasze winy. Kara, którą wziął na siebie, nam pokój przynosi i dzięki Jego ranom my uleczeni będziemy.
53,6 Wszyscyśmy się jak owce pogubili, każdy poszedł swoją własną drogą, a wszystkie nasze winy Pan włożył na Niego.
53,7 Obchodzono się z Nim okrutnie, ale się nie wzbraniał i nawet nie zamierzał otworzyć ust swoich. Był jak baranek na zabicie wiedziony, jak owieczka nie opierająca się tym, którzy ją strzygą, tak On nie otwierał ust swoich.
53,8 Po udręce i sądzie wyrok nań wydano, lecz czy się ktoś losem Jego przejmuje? I tak został zabrany, od żyjących, i za grzechy nasze aż na śmierć skazany.
53,9 Miejsce pogrzebania dano Mu wśród bezbożnych, a grób tam, gdzie bogaczy się chowa. Nie zdarzyło się, by za życia kiedyś nie miał racji, a ust Jego nigdy nie splamiło kłamstwo.
53,10 A Panu spodobało się zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli odda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy swoje potomstwo, przedłużą się dnie Jego i wypełni się przez Niego to, w czym Pan ma upodobanie.
53,11 Po doświadczeniach, jakie przeszła Jego dusza, ujrzy światłość i będzie się nią cieszył. Przez swoje cierpienia Sługa mój usprawiedliwi wielu, biorąc na siebie wszystkie ich przewinienia.
53,12 Dlatego oddam Mu we władanie tłumy, przy podziale łupów będzie z potężnymi, dlatego że sam Siebie zechciał na śmierć wydać i do grzeszników został zaliczony. A On wziął na siebie grzechy bardzo wielu i orędować chciał za przestępcami.

Jest to „pieśń o cierpiącym Słudze Jahwe”. Zapowiada Sługa postać mesjasza bardziej wyraźnie niż kapłani, czy królowie.
Znamienitym tekstem jest również ten oto fragment z Izajasza 61,1-2:

d. Mesjasz Niebiański
Religia żydowska wytworzyła również ideę, że Mesjasz będzie postacią „od Boga”, w jakims sensie Boską. W ST Anioł Pański >>Malak Jahwe<< jawi się na 4 sposoby:
- jako reprezentant Boga jak np. 3 mężów z wizytą u Brama
- jako działanie Boga (Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych) - Ps 34,2-9
- jako identyfikację z Jahwe - … Anioł Jahwe znalazł Hagar na pustyni…
- jako moc Bożą – „Anioł Boży szedł na przedzie wojsk izraelskich” Wj 14,19.

Jeśli zaś idzie o rolę jaką miał do spełnienia Anioł wg izraelitów, to:
Miał objawiać wolę Bożą (cóż za przypadek w NT – Gabriel zwiastuje Maryji.!)
Zaś w ST:

Cytat: 3,1 Mojżesz był pasterzem trzód swego teścia, Jetro, kapłana madianickiego. Pewnego dnia, kiedy pędząc trzody przez step, znalazł się u stóp góry Bożej, Horeb,
3,2 ukazał mu się anioł Pański w ognistych płomieniach, które wydobywały się z ciernistego krzaka. [Mojżesz] przypatrywał się płonącemu krzakowi, który co prawda płonął, ale się nie spalał.

Anioł Jahwe jest tu również interpretatorem, tłumaczem woli JHWH;
Kolejne zadanie anioła, to soteriologia – wybawienie od złego- por wyjście z Egiptu i anioła kroczącego w słupie ognia w nocy i w dymie, czy obłoku w dzień.
Wreszcie trzecie zadanie Anioła, to wstawiennictwo (dwukierunkowe: Bóg – człowiek, człowiek – Bóg) – por księga Tobiasza 12,12.15.

Póki co, dość tych mądrości. Uważam, że nie trzeba dodatkowych argumentacji z NT, bo każdy na tyle zna tekst, by przekonac się, iż Chrystus Jezus w pełni realizuje oczekiwania Izraela, spełniają się w Nim proroctwa. Sam o Sobie gdzieś mówi: oto tu macie kogoś większego od Salomona, większego od Jonasza.
Zobaczymy jakie głosy pojawią się teraz, jakie zapytania wynurzą się z poszukującej natury człowieczej.