"Kłopotliwe" charyzmaty?

[goniex]

Podczas jednej z adoracji tegorocznych rekolekcyjnych (nie Odnowy), kilka osób dostało charyzmaty(dar jezyków, radośc-co u nich objawia się śmiechem). Nie zdziwiło mnie to ponieważ wiedziałam ze te osoby Je mają, było to dla mnie czymś "normlanym", wiec nie zwraciłam na to większej uwagi. Problem w tym że 50 innych osób które były z nami pierwszy raz z takim czynms się zetknęły i były wprost przerażone. Ksiądz, i siostra także. Po tej adoracji powstało mnóstwo spekulacji. Próbowąłyśmy tłumaczyć(było nas kilka osób) że to nie jest nic złego, ze to jest łaska. Ksiądz nie wypowiadał sie na ten temat, w końcu po paru rozmowach podczas jednego z kazań powiedział co o tym sądzi. Bał się, ze skoro tyle osób się bało, powstało takie przerażenie wśró ludzi, że to może nie być Duch Św. Na koniec zacytował Galatów o owocach Ducha Św. Po tym można powiedzieć że sprawa była przesądzona- to nie był Duch Św. Kupe osób tak własnie uwarzało. Jednak co było sprzeczne...osoby które wiedziały co sie dzieje nie czuły strachu czy czegos złego, a dziewczyny-charyzmatyczki czuły w tedy w sobie pokój i radość(potem były załamane -ale mniejsza o to...).
Po pewnym czasi czułam że i mnie ogarnia pewnego rodzaju nie pewność. MOze rzeczywiście to nie był Duch Św. ale złe Duchy które poprostu chciały wprowadzić zamęt? (np. Św. Faustyna jej objawiał się JeEzus, ale pewnego razu to zły duch podszył się pod Niego.)
Ksiadz na nasze prośby sprowadził pewną panią z Odnowy. No coż musze to powiedzieć bardzo się zawiodłam. Liczyła ze to bedzie naprawde obeznana osoba w takich sprawach, jednak co z tego ze pani była ileś tam lat w Odnowie i miała styczność z wieloma róznymi rzeczami keidy na to podstawowe pytanie "czy to mógłby być szatan" tylko inaczej sformułowane, na pięc razy odpowiedziała za każdym razem inaczej.
MOze zeby w jakis bardziej dobitny sposób pokazać jej obeznanie:

Uwazała że nie ma czegoś takiego jak śmianie się w Duchu Św.(że tak to nazwę). Dla niej dar radości odbija się jedynie w naszym wnętrzu, ewentualnie z radosnym jakimś zachowanie, usposobieniem. Miała styczność z Duchem Sw. ale była całkowicie zamknięta na doświadczenia innych. Nie którzy otrzymując dar radości, nie mogą wytrzynmac i poprostu się smieją!( było to już opisywane na forum) Dla tej pani śmianie się w kościele, od tak jest grzechem ciężkim( nie zrozumiałam żeby mówiła o sfałszowaniu charyzmatów)

Koleżanka która dopiero "raczkuje" w Odnowie wiedizała wiecej od niej. Po rozmowie z panią miałam jeszcze większy zamęt i natłok mysli.
Ogólnie po wielu rozmowach uspokoiłam się. Zły Duch -tak ale nie w nich, tylko w nas, w tym zmaieszaniu strauchu a przedewszystkim w nie wiedzy!

Przyjechałam do domu, zaczełam dużo czytać na ten temat i moje wątpliwości wróciły.
Prosiłabym was o jakieś skomentowanie tej sytuacji.
Jesli czegoś barkuje mojej historii(głupio to brzmi...) to pytajcie chętnie odpowiem. Chce w końcu wiedziec co i jak bo zaczyna mnie to naprawede męczyć.

Pozdrawiam!

p.s Moze warto byłoby również wspomnieć o dwóch rzeczach.
1. Siostra miała hobby demonologie.(mam wrażenie ze napędzała ludzi, moz mimowolnie ale jednak.)
2. dziewczyny-charyzmatcyzki- gdy pierwszy raz się z tym zetknęłyśmy( bo własciwie nbyłyśmy wtedy razem- to było rok temu) byli przy nas ludzie z Odnowy, i masy ludzi modliło się za nas-nie było mowy o czymś złym.