"... szedł tylko drogą zbawienia..."

[Futrzak]

Chciałbym zacząć od modlitwy, którą od dziewięciu lat co najmniej raz w tygodniu odmawiam (jest to modlitwa ministranta):
"Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach, przez dzień dzisiejszy i całe me życie szedł tylko drogą zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen"
Dopiero niedawno uświadomiłem sobie, jak Bóg wpłynął na mnie przez moją ministranturę. Jak już wspomniałem jestem ministrantem od dziewięciu lat (bez żadnej przerwy). Jakieś dwa lub półtora roku temu zacząłem schodzić z dobrej drogi. Nie chcę się zgłębiać w tą "ścieżkę w dół", bo nie to jest celem tego świadectwa. Jednak pomimo tego co niedzielę służyłem do mszy i odmawiałem powyższą modlitwę (jest to modlitwa po służeniu). Nie byłem w pełni świadomy sensu tej modlitwy, a jednak Bóg nie pozwolił mi się oddalić od Niego. Jezus trzymał mnie blisko siebie, choć ja tego nie dostrzegałem. Tkwił gdzieś w głębi mojego serca i choć nie był na pierwszym miejscu, troszczył się o mnie. W tym roku przeżyłem swoje nawrócenie i Jezus w moim sercu zapanował. Od tamtego momentu minęło dziewięć miesięcy, a ja dopiero niedawno zauważyłem, że On zawsze chciał mnie mieć blisko siebie. A ja będąc blisko ołtarza i służąc mu byłem przy Nim. Ta właśnie bliskość nie pozwoliła rozerwać moich z Nim więzi. I kiedy to sobie uświadomiłem, jeszcze bardziej doceniam wspólnotę ministrantów. Nadal w niej trwam i chcę trwać tak długo, jak Pan mi pozwoli. Nie jestem w stanie napisać jak bardzo jestem Mu wdzięczny. CHWAŁA PANU!!!