Hipnoza w medycynie

[Ks.Marek]

SEBASTIANO napisał(a):Czy są szanse na powrót do stosowania hipnozy klinicznej?

Hipnoza kliniczna

Ktoś napisał(a):Hipnozę niektórzy badacze określają stanem nasilonej sugestywności, kiedy osoba poddawana hipnozie bardziej podatna jest na sugestię hipnotyzera.
W stanie hipnozy osoba badana traci kontrolę nad swoją wypowiedzią, zmniejsza się jej krytycyzm i poprawia pamięć. W przeciwieństwie do tego, co pokazują nam filmowcy, osoba w transie nie tarci kontroli nad sobą i najczęściej pamięta co działo się podczas seansu. Ciężko było by też kogoś do czegokolwiek zmusić za pomocą hipnozy. Elementami procesu hipnozy jest wprowadzenie w trans (indukcja), pogłębienie transu, właściwe działanie w transie, oraz powrót z transu.

Pierwsze polskie badania nad wykorzystaniem hipnozy w kryminalistyce przeprowadza Wójcikiewicz. Z jego prac wynika, że stan hipnozy nie polega bynajmniej na całkowitym wyłączeniu świadomości badanego, a na sztucznej zmianie stanu tej świadomości. Osobowość zahipnotyzowanego pozostaje taka sama jak przed hipnozą. Znaczy to mniej więcej tyle, że osoba zahipnotyzowana nie zrobi niczego w hipnozie, czego nie zrobiła by przed. Tak więc "wyciąganie" zeznań z przestępców w stanie hipnozy raczej zakończyło by się fiaskiem, bo nie ma żadnej gwarancji, że kłamiący przed nie będzie kłamał w jej trakcie.

Bardziej przydatne wydaje się zastosowanie w śledztwie innej właściwości hipnozy, tzw. hipermezji. Polega ona na zrekonstruowaniu zapisu pamięciowego, który zniknął z naszej pamięci, czyli po prostu tego, o czym zapomnieliśmy.

Jest kilka zasad pozwalających na uniknięcie błędów w czasie przeprowadzania hipnozy w celach śledczych:

1. prowadzić ją powinien odpowiednio przeszkolony psycholog lub psychiatra;
2. prowadzący powinien być bezstronny (m. innymi nie powinien pracować w służbach śledczych);
3. seans rejestrowany jest na video;
4. hipnotyzer i osoba hipnotyzowana w trakcie seansu powinni być sami w pomieszczeniu.

W Polsce hipnoza jako pomoc w śledztwie używana jest dość rzadko. Źródło