Wiadomości w tym wątku

**Ks.Marek** · 31-07-2007 11:56

Cytat:A może po prostu chęć poznania świata, w którym się żyje? Zdziwienie tym światem?

To pierwszy krok do przyjęcia wiary: zdziwienie się światem, fascynacja jego różnorodnością...

Childe Harold napisał(a):Zdziwienie tym, że wierzący są skłonni głosić zaskakujące twierdzenia (choćby Tertuliańskie "wierzę, bo to niedorzeczne"). Dla osoby niewierzącej, postrzegającej świat racjonalnie zastanawiające mogą być po prostu pewne zagadnienia religii. A religia, czy ktoś tego chce czy nie jest bardzo istotnym elementem świata.

Jeśli przyjmuje się za dominantę racjonalizm, który prowadzi dzieje świata, jeśli oprócz tego, pojawia się zdziwienie, czy tajemniczość pewnych spraw, to naturalna konsekwencją racjonalnego spojrzenia na świat będzie uznanie również i tej tajemnicy za zdarzenie zupełnie racjonalne, choć na ten czas nie do końca ogarnione przez mój umysł. Słowa Credo quia absurdum przypisuje się Tertulianowi, owszem. Ale jako ciekawostkę, która w gruncie rzeczy obala ową wolę "upiększania" wybitnych postaci historycznych podam fakt, który odnosi się do Świętego Benedykta. Otóz, przypisywane mu słynne Ora et Labora, tak na prawdę pojawiło się dopiero jakieś 200 lat po napisaniu Reguły Benedyktyńskiej. Było to dzieło (ta maksyma) kontynuatorów myśli benedyktyńskiej.
Z drugiej strony, biorąc pod uwagę czas życia Tertuliana: (ok. 160-po 220) trzeba spojrzeć na pogańskie otoczenie, w którym bądź co bądź przebywał. Nie można też zapomnieć o prześladowaniach chrześcijan, o spływających krwią stadionach, na których składano krwawe hekatomby z naśladowców Mistrza z Nazaretu. Było czyms nie do przyjęcia w tamtym czasie, iż Człowiek mógł być Bogiem, wchodzić we wspólnote z ludźmi. Zatem wyznanie rzekomo którego wyrazicielem miał być Tertulian, było w istocie radykalnym opowiedzeniem się za tymże Człowiekiem, zwanym Chrystusem.