9 Wrzesień 2007 23 Niedziela Zwykła

[Ks.Marek]

W zdumienie wprawiają słowa Jezusa o nienawiści (dosłownie mizantropi) najbliższych, którym gotowi przeciez jesteśmy i serce oddać, i nerkę a jak by to możliwe było, również życie. Coś się chyba Panu Jezusowi poprzestawiało, mawiają niektórzy, szczególnie ci, co znają go tylko przez ciasnośc swych sumień.
Niewątpliwie godne to i sprawiedliwe być hojnym dla tych, którzy sa mi oddani. Ale tylko wówczas, kiedy moją hojnością chcę zapewnić im ciągła możliwość realizowania się ku świętości, a nie celem spełniania moich egoistycznych zachcianek. W końcu nie mam rodziców i rodziny po to tylko, by mi nieustannie podtykali wszystko pod buzię, ni po to, by do końca swych dni bawili swe wnuczęta, bo ich rodzice muszą robić kasę, bawić się i korzystać z uciech życia. Dzisiejsza scena ewangeliczna to przestroga, upomnienie z ust Chrystusa, by nie popaść w grzech bałwochwalstwa. To równocześnie wytyczne prowadzące ku głebi, jaką w dziedzictwo dał nam Święty Augustyn, wyrażając ją słowami z "Wyznań": Jeśli Bóg będzie na pierwszym miejscu, wówczas wszystko inne będzie na miejscu właściwym.