Rastafarianie

[Scott]

Cytat:Ruch Rastafari albo rastafarianizm (przy czym sami rastafarianie jednoznacznie wypowiadają się przeciwko stosowaniu słów zakończonych na -izm) to ruch społeczno-religijny określany jako ruch „duchowej świadomości” („spiritual consciousness”). Rastafarianie z wielu tzw. domów wierzą, że Jah (Bóg) jest duchem, który objawił się m.in. w cesarzu Ras Tafari Makkonenie znanym jako Haile Selassie I, czym motywują cześć dla niego jako Zwycięskiego Lwa Plemienia Judy, Wybrańca Bożego i Króla Królów Etiopii. Część z nich na podstawie Apokalipsy 5:5 wierzy, że cesarz Haile Selassie I był biblijnym mesjaszem i rozpoczął ostateczne zaprowadzania Królestwa Bożego na Ziemi. Rastafarianie wierzą też, że dzięki cesarzowi na świecie zapanuje pokój i że zaprowadzi on ich do Ziemi Obiecanej - Etiopii, co ma przynieść wybawienie z niewoli, jaką wciąż ich zdaniem jest dla wielu rasizm. Wszyscy rastafarianie przypisują duże znaczenie przesłaniu cesarza, który głosił, że pokój na świecie zapanuje gdy kolor ludzkiej skóry będzie miał nie większe znaczenie niż kolor oczu.

Rastafarianizm zapoczątkowany został w latach trzydziestych na Jamajce w środowiskach ruchu walki o równouprawnienie rasowe. Wyrasta też z interpretacji biblijnego proroctwa, aspiracji społeczno-kulturalnych osób czarnoskórych i kazań Marcusa Garveya. Rozpowszechniał się wraz z emigracją mieszkańców Jamajki, a także dzięki muzyce (rocksteady, reggae, dub, ragga , ska i dancehall). Nazwa ruchu pochodzi od imienia chrzestnego cesarza Ras Tafari, co w języku amharskim znaczy książę nieustraszony.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ruch_Rastafari

Cytat:Zasady życia rastafarian są oparte na Starym Testamencie - proste życie i cześć dla Jahwe - Jah. W praktyce oznacza to unikanie zażywania narkotyków, picia alkoholu i wegetarianizm. Tolerowane jest natomiast palenie trawki (haszyszu, marihuany, konopi indyjskich), który to rytuał niektórzy wyznawcy mylą ze świętym sakramentem oraz pobudzeniem pozytywnej energii. Rastafarianie wierzą, że świat został opanowany przez zło, którego uosobieniem jest system babiloński, który musi upaść, aby na świecie zapanowało dobro. Głoszą również powrót do natury, rozumiany jako konieczność zaprzestania wrogości i walki, która prowadzi do wyniszczenia pozytywnej energii na świecie, bo wiara w Jahwe to zjednoczenie. Rastafarianinem może być każdy pod warunkiem, że uznaje zasadę ogólnoludzkiego braterstwa odrzucającego wszelki ucisk i dyskryminację. Rastamani pragną przywrócić ludziom poczucie wspólnoty braterskiej. Stylem bycia i życia protestują, usiłują zmienić zniewolone różnymi systemami społeczeństwo. Nie czynią tego w sposób agresywny, lecz przez działanie na świadomość, przekonania, zachowania i obrzędy. Ich tzw. przystosowanie do społeczeństwa można określić jako pozytywne poszukiwanie zagubionych, humanistycznych i religijnych wartości. Ta właśnie postawa zjednała im i nadal przyciąga wielu zwolenników wśród młodzieży.

Magnesem przyciągającym młodzież do tej grupy jest także obok stylu życia, elementów religijności, tajemniczości, poczucia wspólnoty także strój. Rastafarianie noszą kolorowe ubiory, a w tym długie szaty - „galabije”, a czasem tylko symboliczne znaczki, w których dominują barwy zielone, żółte i czerwone. Najbardziej charakterystyczne dla rastamanów są długie nieczesane włosy zaplecione w warkoczyki - dread-locki mające odstraszać złe moce i symbolizować dawnych wojowników Izraela, którzy nie obcinając włosów chcieli upodobnić się do biblijnego siłacza - Samsona. Często też owe fryzury przykrywają kolorowymi czapeczkami.

Rastafarianie propagują muzykę reggae - muzykę serc, która jednoczy wszystkich ludzi i której rytm jest bronią w babilońskim systemie praw i zakazów. Muzyka ta jest mieszaniną elektronicznego rocka z afrykańską muzyką magów oraz różnych stylów, tworzonych przez czarnych i białych. Została spopularyzowana przez Boba Marleya. Teksty pieśni reggae głoszą równość społeczną, miłość, braterstwo, potępiają rasizm, demaskują symbol zła - Babilon, w którym żyjemy. Znane kapele reggae, które wydały swoje płyty na Zachodzie i zdobyły popularność to np.: „Aswad”, „Misty in Toots”, Steel Pulse”, a w Polsce „Brygada Kryzys”, „Izrael”.

Badacze subkultur młodzieżowych zgodnie zwracają na niebezpieczeństwo kryjące się w tej subkulturze. Chodzi tu o zagrożenie uzależnieniem od środków odurzających, a także wątpliwa nauka głoszona w tym ruchu, zasady i zwyczaje praktykowane nie znajdują podstaw ani w filozofii, ani w teologii. Ich zdaniem pseudoreligijne elementy nie zdołały uchronić młodzież tego ruchu od uzależnienia i zniewolenia. Decyzję na temat wyboru opinii o rastafarianach pozostawiam Czytelnikom tego artykułu.

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/P/PS/...ianie.html

Cytat:Dredy mają dla rastafarian znaczenie duchowe. Symbolizują jedność z naturą, symbolizują też grzywę Lwa Judy. Niemniej, nie trzeba mieć dredów, by podążać drogą rasta. "You don't haffi dread to be rasta"- głoszą słowa jednej z popularnych piosenek z kręgu rasta. Rastafarianie uznają tylko naturalne dredy.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dredy