Tajemnica przemijania

[Polonium]

Może wszystkich zaskoczę, że o tym piszę ale o przemijaniu też wspomnieć trzeba. W przyrodzie i w całym Wszechświecie wszystko jako materia poddane jest prawu przemijania. Przemija też i człowiek. Jednak są wyjątki np. Eliasz został wniebowzięty,o czym dowiemy się z Biblii.

Przemijanie zwane też śmiercią to przejście z rzeczywistości doczesnej do rzeczywistości wiecznej. Człowiek opuszcza świat,gdy Bóg powołuje go do siebie. Oczywiście wpierw człowiek ma określone powołanie do wypełnienia tu na ziemi.Odejście jest czymś normalnym, jednak im silniejsze więzi uczuciowe łączyły nas z danym człowiekiem, tym dotkliwiej to przeżywamy i nasz płacz jest rzeczą zrozumiałą. Każde pożegnanie jest uczuciem trudnym.

Przeanalizujmy to głębiej. Nawet zwykłe pożegnanie z osobą, która niespodziewanie na długo wyjeżdża też może wzbudzić w nas uczucie płaczu. W dalszej perspektywie tęsknimy i wspominamy tą osobę.

Jednak 'tymczasowe odejście' w odróżnieniu od tego 'odejścia na zawsze' mimo podobieństw będzie zgoła czymś innym. W tym drugim przypadku dana osoba już nie wróci. Żyje już nowym życiem w zupełnie innej rzeczywistości - Niebo lub Czyściec.

Wywnioskowałem tu istnienie trzech etapów:

1.Pożegnanie i uczucia towarzyszące pożegnaniu (w tym płacz).
2.Smutek.

W dalszej perspektywie czasowej.

3.Tęsknota.
4.Wspomnienia.

Na pierwszych dwóch etapach dana osoba jest wyczulona na raniące słowa i wymaga duchowego wsparcia np. zwykłej rozmowy bez dociekań typu: dlaczego ? i bez oceniania osoby,która odeszła.

------------------------------------------------
Teraz o samym przemijaniu. Wierzymy jako chrześcijanie w "ciała zmartwychwstanie". Po śmierci zmartwychwstaniemy do życia wiecznego i otrzymamy nowe ciało - uwielbione, w którym będziemy chwalić Pana po wszystkie czasy. <><