Tajemnica przemijania

[nieania]

heysel napisał(a):Tylko, że miłość nie przywróci to życia tę część człowieka, która umiera wraz z odejściem kogoś bliskiego. Widziałem na własne oczy jak śmierć pokonała miłość.

I tu bang. Mój przyjaciel napisał kiedyś taki oto wiersz:

Cytat:Widziałem śmierć. Z profilu.
Widziałem jej straszny uśmiech
- złowieszczy.
Widziałem jak zaszła mojego kolegę od tyłu.
Widziałem jak gasną ludzkie oczy,
gdy go biorą Anieli Niebiescy...
Widziałem śmierć z dala, a niby z bliska.
Widziałem jak zabiera mojego anioła.
Widziałem białą trumnę niesioną tam,
gdzie nieżywych skupiska.
Widziałem jak wkładali ją do ciemnego doła...
Widziałem śmierć. Gdy spojrzała w moje oczy.
Widziałem jak pomaga wziąć mi nóż do dłoni.
Widziałem śmierć. Widzę, jak ciągle za mną kroczy.
Widziałem śmierć, gdy położyła rękę na mojej skroni.
Widziałem śmierć, ale nie widziałem Boga.
Widziałem śmierć niby czarnego anioła.
Widziałem. Nie mogę uciec.
Gdzie ucieczki droga?

A teraz jest szczęśliwy bo odnalazł miłość. Wszelkie rany, które zadawała mu śmierć poszczególnych osób... zagoiły się dzięki miłości. Odkąd zakochał się w innej dziewczynie z wzajemnością nie śni mu się co noc wypadek w którym zginęła jego poprzednia dziewczyna. Tak więc śmiem uparcie twierdzić, że: "Jak śmierć jest miłość, tak potężna jest. Jak śmierć jest miłość, potężniejsza jest. Wody nie ugaszą jej. Nie da zdławić się przez wiatr. Rzeki nie zatopią jej, a jej żar to ognia żar."