Moje wiersze.
Witajcie ;]
Jestem tu nowy, dlatego najpierw może coś o sobie napiszę.
Mam na imię Paweł, mam 15 lat.
Uczęszczam do zwykłego gimnazjum, moją pasją jest muzyka, literatura, psychologia.
Interesuję się filozofią, a także jej odmianami, szczególnie teologią.
Swoją przygodę z Bogiem zacząłem stosunkowo nie dawno.
Śmiało mogę powiedzieć, że jeszcze pół roku byłem "nominalnym" katolikiem, jednak od zawsze, czułem jakąś potrzebę w środku. Pewnego dnia przez przypadek [chociaż coraz cześćięj myślę, że nie był to przypadek] trafiłem na portal szukajacBoga.com oraz dlaczegoJezus.pl które w dużej mierzę miały wpływ na moją przemianę.
Zawsze chciałem nawiązać bliską więź z Bogiem, jednak zawsze znajdowałem sobie jakąś wymówkę.
Mój powrót do Boga, na dobre rozpoczął się około tygodnia przed świętami, postanowiłem sobie, że muszę skończyć z przechodzeniem koło Boga i Jezusa obojętnie.
I tak się stało.
Zacząłem się modlić, staram się odmawiać różaniec i czytać Biblię..
Jestem bardzo zadowolony z mojego nawrócenia.
Coraz częściej myślę o kapłaństwie jednak trochę mnie to przeraża.
Myślę, że tyle na mój temat wystarczy, jeżeli ktoś chcę zawsze może się ze mną skontaktować poprzez PW.
A więc zajmuje się literaturą, najczęściej liryką. Na początek chciałbym przedstawić dwa moje wiersze. Proszę o ocenę.
Sekundy w absolucie
Mam minutę by zacząć żyć.
A gdy jutro moja głowa nie znajdzie się na mojej poduszce?
Ani na moim łóżku, nawet w pokoju?
Ani nawet w moim domu?
A Gdy jutro zasnę,
by obudzić się w absolucie
i będę w nim,
co wtedy zrobię.?
Jak wygląda mój absolut?
Czerwone ściany. Dom bez ścian.
Telewizor 42 cale i kino domowe. Żadnej telewizjii.
Internet 100 megabajtów. Brak internetu.
Tony muzyki. Rozległa cisza.
Dobrzy ludzie. Tylko Bóg.
Ciepłe łóżko. Tylko chmura.
Doskonałość. Wolność.
Odległość do raju. 3minuty.
Droga do raju. Wiara.
Bilet do raju. Wolność.
Koszty. Życie.
Wolność.
Wolność.
Wolność..
Chłodne ciepło aluzji
Chłodny spacer w ciepłych objęciach drzew.
Ciemny spacer po białym śniegu.
Krótki spacer przez długą drogę.
Piękny spacer w smutnym humorze.
Ciepło domu, zimnej temperatury dotyk.
Blask księżyca, ciemność wszystkich słów.
Mit o sobie samym,
pisany ręką gościa który świadczy usługi zła.
Aluzje niewypowiedzianych słów,
światło ciemności, przepowiadające moją ślepotę,
ciepło odepchniętych rąk...
Zabrałeś ze sobą..
Kim jesteś dziś?
Kim chciałbyś być?
Kim powinieneś być?
Kim pozostaniesz?
Kto daję Ci wiarę?
Kto daję Ci nadzieję?
Kto daję Ci miłość?
Kto daję Ci siłę?
Kto Cię słucha? Kto usłyszy?
Kto Cię widzi? Kto zobaczy?
Kto Cię czuję? Kto poczuję?
Kto Cię rozumie? Kto zrozumie?
NIeskończoną ilość pytań,
nieskończoną ilość próźb,
nieskończoną ilość słów,
dziś nie wypowiem.
|
