Opowieści

[Acant]

CHLEB

W dalekim kraju pewna wdowa otrzymała od starej kobiety wspaniały pierścień – jako podziękowanie za jej gościnność. Przy jego pomocy mogła ona przemieniać się we wszystko. Kiedy w całym kraju zapanowała ogromna bieda, wdowa przypomniała sobie o prezencie. Przeobraziła się w ptaka, który obleciał wszystkie strony świata, aby znaleźć inne tereny, na których lepiej by się wiodło. Ptak powrócił jednak bardzo smutny do domu, ponieważ głód panował już we wszystkich okolicach.

Wtedy kobiecie przyszła do głowy pewna myśl, która miała uratować życie wielu ludziom. Przemieniła się ona w ogromny bochen chleba. Kiedy jej syn wrócił do domu, znalazł na stole ten chleb i od razu odgadł, co się wydarzyło. Najpierw nie chciał go jeść. Potem jednak zwyciężył w nim głód. Żebrzącemu sąsiadowi początkowo nie chciał nic dać, ponieważ wcześniej często się kłócili. Potem jednak jego serce zwyciężyło i podzielił się z nim. Mężczyzna gwałtownie się odmienił.

Wkrótce cała wioska dowiedziała się, że w domu syna wdowy było coś do jedzenia. Wielu ludzi przychodziło do niego: młodzi i starzy, biedni i chorzy, zgorzkniali i skłóceni. Chleb zdawał się mieć cudowną moc. Zaspakajał nie tylko głód ludzi, lecz rozsiewał w nich radość i zaufanie. Często po zjedzeniu kawałka ludzie podawali sobie dłonie, aby się pojednać. Zdumiewające było również to, że ogromny bochenek chleba zdawał się nie mieć końca. Można go było jeść i jeść.

Aż wreszcie nadszedł czas nowych zbiorów. Wtedy resztki cudownego chleba przemieniły się znowu we wdowę, do której wszyscy przychodzili, aby jej podziękować. I cała wioska wspólnie świętowała.