Kilkanaście lat temu żyjąc według własnych upodobań, w klimacie imprez, "na luzie", doprowadziłem stopniowo swoje życie do ruiny.
Kiedy już poczułem, że jestem na dnie, zobaczyłem, że wszystko, co ważne w swoim życiu zawaliłem, że zarówno we mnie, jak wokół mnie coraz większa pustka i beznadzieja - zacząłem się zwracać do Jezusa i Jego Matki.
Nie miałem wtedy takiej jak dziś świadomości Bożej Miłości, ale mimo wszystko, jak trwoga, to do Boga - w swojej bezradności wołałem do Jezusa, że ja już tak nie mogę, żeby mi pomógł.
Zerwałem ogłoszenie o spotkaniu AA, ale zamiast tam, poszedłem do kościoła, gdzie, jak słyszałem spotyka się taki fajny ruch Odnowy w Duchu Świętym. Okazało się potem, że trafiłem na trzecie spotkanie REO. Zaraz na początku spotkania każdy zwracał się do stojących wokół i mówił "dobrze, że jesteś", albo "Bóg Cię kocha", nie pamiętam dokładnie, ale kiedy chłopak stojący obok tak się ze mną przywitał, to poczułem się nagle jakby pijany, coś się ze mną stało w jednym momencie... i potem tydzień mi upływał od piątku do piątku
Dziś myślę, że Duch Św. tak mnie pociągnął do Odnowy, za którą Mu dziękuję i uwielbiam.
Bóg wypełniał pustkę w moim sercu, a pustkę wokół zapełnił chrześcijańską wspólnotą.
Był wtedy Wielki Post i od Środy Popielcowej już nie piłem, ale po pięciu miesiącach zdarzyła mi się czterodniowa "wpadka". Ocknąłem się, gdy usłyszałem w radiu głos księdza, który prowadził to pamiętne REO .
Wieczorem, a było to 1 sierpnia poszedłem prawie z płaczem do Spowiedzi i Jezus dał mi moc, bym więcej do tego nałogu nie wracał. Od tamtej pory minęło ponad 11 lat, bywałem na wielu zakrapianych imprezach, pracowałem nieraz w towarzystwie, gdzie picie było codziennością, a ja w tym wszystkim bez problemu, dzięki Jezusowi trwam w abstynencji.
Chwała Panu!
