Czy i jak nauczanie Kościoła zmieniało się w ciągu wieków

[Adam]

Isalamir napisał(a):

MELCHISEDEK napisał(a):Tyle Biblia, tradycja tu była zmienna - od pism Cypriana mamy stopniowe krystalizowanie się jedności kościoła poprzez biskupów- po jednym w każdym mieście. Powoływanie się na sukcesję jako źródło nieomylnej doktryny. Ale nadal brak władzy jurysdykcyjnej biskupów rzymskich nad kościółem. Do XIII w biskup Rzymu nie miał władzy nad Kościołem Piemonckim. Zdobył ją dopiero po krwawych walkach.

Częściowo masz rację. Biskup Rzymu nie sprawował jurysdykcji nad innymi biskupami, jednak miał spośród nich największy autorytet moralny. W wielu sprawach biskupi zwracali się do biskupa Rzymu po radę, a także informowali go o swoich postanowieniach. [w wolnej chwili poszukam przykładów ]

A czy to znowu taka duża różnica ?
Kościół jest taką dziwną instutucją, że często tradycje i zwyczaje mają pierwszeństwo przed uregulowaniami prawnymi. A mówiąc ściślej - powstawanie uregulowań prawnych polega przeważnie na kodyfikacji ( a właściwie kompilacji ) niepisanych wcześniej norm zwyczajowych.

Napisałęm wyżej, że Kościół jest dziwną instytucją. To oczywiście tylko zagrywka erystyczna, albowiem w starożytności czy średniowieczu do rzadkości należało prawo pisane, domonowały różnego rodzaju zwyczaje. Właściwie to do końca XVIII wieku nawet we wspólnotach świeckich prawodastwo polegało przede wszystkim na spisywaniu praw zwyczajowych ( już od dawna istniejących ) a nie na tworzeniu norm nowych. Oczywiście, taka kodyfikacja prowadziłą zazwyczaj do jakiegoś ich sprecywowania.

Wracając na grunt kościelny. Spróbujmy zastanowić się, kto jest najważniejszy w Polskim Kościele ? Zgodnie z prawem należałoby chyba powiedzieć, że przewodniczący Episkopatu abp. Michalik. Gdyby jednak spytać o to ludzi na ulicy wszyscy wskazaliby prawdopodobnie Prymasa. I poniekąd mieliby rację, albowiem w polskiej tradycji najwyższy autorytet religijny wiąże się z Prymasem, za czym przemawia i historia i osobowość większkości prymasów. A Przewodniczący Episkopatu.... to dla przeciętnego katolika wymysł wyalienowanych z życia kanonistów.

Zatem dla apologii prymatu biskupa Rzymu wystarczający jest argument, że praktyka przyznawała mu większy autorytet. Nie jest do tego potrzebne doszukiwanie się pisanych regulacji prawnych, gdyż w średniowieczu ( zarówno w Kościele jak i w świecie ) regulacje prawne zawsze były spóźnione w stosunku praktyki wynikającej ze zwyczaju czy autorytetu.