sdms napisał(a):co się tyczy kwestii merytorycznej to znak pokoju jest przede wszystkim znakiem pojednania. Historycznie był zawsze realizacją słów Jezusa odnośnie pojednania się z bratem przed zaniesieniem daru przed ołtarz. Ludzie, którzy mieli ze sobą jakiś zatarg w czasie liturgii zajmowali miejsca blisko siebie, aby móc przed Bogiem pojednać się ze sobą. Oczywiście ten gest niósł ze sobą konsekwencje w życiu codziennym.
Ten znak nie tylko dotyczy samej Liturgii lub ujmując jeszcze inaczej - Liturgia to nie tylko spotkanie w jednym miejscu o określonej porze, Liturgia trwa przez cały czas i w każdym miejscu, gdziekolwiek byśmy byli.
Jeśli bowiem jesteśmy członkami Chrystusa, jeśli jesteśmy świątynią Ducha św. a taką jest nasze ciało to gdziekolwiek jesteśmy to tam tra Liturgia, bo wszędzie gdzie my przebywamy to przebywa też Chrystus, gdziekolwiek głosimy Chrystusa tam trwa Liturgia, czy to w budynku zwanym Kościołem czy też po za nim.
Tak więc zank pokoju obowiązuje wszędzie i jest znakiem pojednania. Jeśli pragniemy przyjąć Chrystusa podczas Eucharystii to nie musimy czekać tylko na ten symboliczny znak pokoju podczas Eucharystii jako znak pojednania, ale możemy ten znak uczynić już znacznie wcześniej i wcześniej pojednać się z bratem czy siostrą, aby już podczas samego obrzędu godnie w nim uczestniczyć. Tymczasem przychodząc do Kościoła my jesteśmy ograniczeni do przekazania tego znaku tylko osobom stojącym najbliżej i uznajemy często, że to wystarczy aby godnie przyjąć Chrystusa, bo skinieniem głowy czy podaniem ręki załatwimy wszystko z każdym. Może załatwimy tylko z tymi, którzy stoją blisko nas, ale co z tymi, których sądzimy a którzy stoją gdzieś w innym miejscu? Bedziemy latać po całym Kościele aby ich szukać?
Wiele spraw związanych z pojednaniem się załatwiamy przed Eucharystią, za nim przyjdziemy na to spotkanie. Znak pokoju obowiązuje nas wszędzie i wszędzie możemy go sobie przekazywać dając jednocześnie świadectwo jedności i miłości względem bliźniego. Jeśli mamy sądy względem bliźnich to idziemy do takiego brata i go przepraszamy i prosimy o wybaczenie za te wszystkie sądy, wtedy z czystym sumieniem możemy iść na spotkanie z Chrystusem.
sdms napisał(a):Znak pokoju jest bardzo niedocenianym i nierozumianym znakiem liturgicznym. Zresztą dla wielu ludzi liturgia jest tylko cotygodniową sztuką, w której trzeba odegrać swoją rolę... Przykre.
Bardzo dobrze to ująłeś sdms. Ten znak jest traktowany z przymrużeniem oka, jako taki prosty gest, który można odegrać co tydzień z myślą, że już wszystko przez niego załatwimy, że to wystarczy, aby być dobrym katolikiem, gdy w codzinnym życiu ostrzymy zęby na wielu bliskach nam osób lub nawet względem tych, którzy przechodza obok nas i krzywo na nas spojrzą. Ogólnie nic sie przecież nie dzieje, nie bijemy takiego człowieka za to, nie mówimy nawet nic, ale w naszych sercach od razu rośnie cała masa sądów i w ten sposób też możemy zabijać drugiego człowieka. Znak pokoju jest więc znakiem szczególnym i szkoda, że nie jest wykorzystywany w życiu codziennym, no może wśród niektórych wspólnot Kościelnych lub w gronie osób naprawdę sobie życzliwych, ale to często nie wystarcza, bo osoby, których kochamy stanowią tylko mały procent, a dzie pozostali? Jakie relacje wiążą nas z innymi? Łatwo jest kochac tych, którzy nas kochają, szanują - im możemy przekazać znak pokoju zawsze, ale jak trudno przekazać znak innym i zrobić to naprawde szczerze. Bardzo często się nad tym zastanawiam i bardzo często sam czuje się obładowany takim ciężarem idąc na spotkanie z Chrystusem.
Cytat:Przekazując go w sposób należyty i z właściwym zrozumieniem stajemy się prawdziwymi świadkami Chrystusa, który jest źródłem miłości i jedności Kościoła.
Dokładnie tak,dlatego ten znak nie powinien być odnoszony tylko do spotkań w świątyni ale też po za nią, aby ten znak był widocny dla wszystkich. W ten sposób budujemy lepszy świat stając sie jednocześnie solą, dobrym owocem i ziarnem, które może dawać takie dobre owoce.
Bez takich znaków miłości, jedności i braterstwa kto zmieni swoje postepowanie?
/
Znak pokoju - sposoby przekazania
