Wiadomości w tym wątku

TOMASZ32-SANCTI · 04-03-2010 13:07

Maciej Mróz napisał(a):Nie trzeba wprowadzać nowej ustawy.

Maciej Mróz napisał(a):Więc po co jeszcze więcej kontroli?

Powiedz to tym, którzy ją wymyślili i chcieli aby ją wprowadzić. Było tutaj to wertowane wiele razy : prawo powinno chronić dzieci przed przemocą, przed utratą zdrowia i życia po przez dokonywanie względem dziecka aktów przemocy fizycznej, psychicznej a także właściwego rozwoju dziecka (nakłanianie do kradzieży lub innych form niszczących prawidłowy rozwój dziecka). Nie można jednak traktować wszystkiego jako przemoc. Dziecko dostanie klapsa od rodzica za nieposłuszeństwo i już w myśl tej ustawy pracownik mógłby działać. To durnota. Rodzice muszą mieć jakieś pole do wychowywania dzieci, w tym także do karności w sytuacjach, gdy normalne kary nie skutkują. Przez wiele lat dzieci były wychowywane z użyciem takiego środka wychowawczego jak klaps i nie wydaje mi się aby prowadziło to do jakiś powaznych zmian w wychowaniu dziecka. Ja sam obrywałem klapsy a nawet paskiem po tyłku i jakoś na bandytę nie wyrosłem. Tylko ważne jest, aby rodzice używali karności np w postaci klapsa tylko w sytuacji, gdy inne formy nie skutkują.

Nie jestem zwolennikiem karania dzieci w postaci klapsa, ale wiem, że w sytuacjach, gdy do dziecka nie dociera tłumaczenie rodzica, że coś jest złe, że nie należy postępować tak czy tak a dziecko nadal robi swoje i to na złość to jakieś środki karności muszą być zastosowane, aby dziecko mogło w końcu zrozumieć, że czegoś nie wolno i taka forma jest użyta dla dobra dziecka a nie dlatego aby wyładować swoje emocje na dziecku. Jedną z najważniejszych form wychowawczych jest oczywiście dobry przykład oraz wyjaśnianie dziecku negatywnych zachowań. Dzieci są jednak różne i rodzice także. Nie każdy rodzic ma wykształcenie pedagogiczne, dlatego stara się taki rodzic wychowywać dziecko w taki sposób w jaki sam był wychowywany. Nie każde też dziecko będzie słuchało się bezwzględnie rodziców tak aby nie trzeba było używać względem dziecka klapsa. Są dzieci, które wymagają trochę mocniejszych środków wychowawczych, ale też nie można przesadzać z karnością. Należy jednak starać się rozumieć rodziców i ich starania, aby jak najlepiej wychować swoje dzieci nawet, gdy nie zawsze stosują metody wychowawcze, które dla nas mogą się wydawać nadużywaniem przemocy.

Mnie najbardziej uderza fakt, że bardzo często dzieci odbierane są rodzicom, którzy naprawdę kochają swoje dzieci, ale którym się nie układa, żyją biednie, gdzie warunki życia są naprawdę złe. Tutaj nie ma pomocy takiej rodzinie a najłatwiejszym rozwiązaniem dla "dobra dziecka" jest jego odebranie rodzicom i wpakowanie go do jakieś placówki. Czy tak powinna wyglądać pomoc rodzinie? Na zabieraniu dzieci z powodu często niezależnego od samych rodziców? Czy tak państwo dba o rodzinę, o dobro dzieci?
Tak ustawa jeszcze bardziej mogła by niszczyć życie ludzi, którzy rzeczywiście chcą i starają się dbać o dzieci. To, że ktoś chce miec dzieci a żyje skromnie to chyba nie oznacza, że nie ma mieć do tego prawa, aby dziecko posiadać i je wychowywać. Tym bardziej, że pańśtwo samo próbuje zachęcać do tego, aby decydować się na dzieci. Tylko po co? Aby potem je odbierać rodzicom i pakować do placówek i chwalić się przyrostem naturalnym?

Uważam, że najpierw trzeba pomyśleć nad tym jak rodzinom pomagać i stworzyć takie przepisy, które dawałyby opiekę rodzinom, w tym także finansową i materialną, aby rodzice mogli mieć warunki do wychowywania dzieci, aby mogły mieć wsparcie i ochronę przed trudnymi sytuacjami. Myślę, że te wszystkie problemy, z którymi borykają sie rodzice, ta walka o przetrwanie powoduje, że rodzice w kryzysowych sytuacjach dopuszczają się przemocy względem dzieci, często nie wynika ona z tego, że rodzice chcą krzywdzić dziecko, ale z tego, że stres, któremu są poddani nie pozwala im myśleć logicznie, nerwy puszczają i rodzice wyładowują swoje emocje na dzieciach. Tutaj potrzebna jest pomoc, tutaj potrzeba jest prawa, ustaw, które zapewniają rodzinie godziwe warunki, prawa, wsparcie finansowe, materialne, psychologiczne i pedagogiczne a nie ustawa o szybkości odbierania dzieci rodzicom.

I tak jak napisałeś Macieju o tym, że już są odpowiednie procedury, które pozwalają na działanie w przypadkach, gdzie do tej przemocy dochodzi. Teraz bardziej potrzeba procedur, które mają chronić rodzinę a nie ją niszczyć po przez bezmyślne i nieodpowiedzialne działanie po przez odbieranie dzieciom rodziców, pakowanie dzieci do placówek zamiast dawania szansy rodzinom na właściwy rozwój.

Czas pomyśleć o pomocy rodzinie, konkretnej pomocy a nie tylko słownych obiecankach.
Wystarczy spojrzeć na wysokości zasiłków dla dzieci aby zobaczyć jak ta obecna pomoc wygląda.
Gdzie jeden zasiłek ledwie wystarcza na paczkę pieluch dla dziecka a gdzie reszta środków potrzebnych dla życia i rozwoju dziecka? Czy to ma być pomoc państwa? Czy tak się dba o dobro dzieci?
Jak mają reagować rodzice którzy w obecnej sytuacji bezrobocia starają się utrzymać rodzinę, wychowywać dzieci? Chyba zrozumiałym jest, że będą żyli w ciągłym stresie, w pogoni za środkami do życia i niestety, ale ten problem powoduje takie a nie inne sytuacje, które prowadzą do kolejnych tragedii.
I oczywiście odpowiedzialnością obwinia sie potem rodziców : jacy to rzodzice, którzy tak traktują swoje dzieci? Owszem, to nie jest podstawa do takiego traktowania, ale człowiek jest człowiekiem i w sytuacjach gdzie przychodzi walczyc o przetrwanie, gdzie człowiek żyje w ciągłym napięciu może dochodzić do takich tragedii. Zamiast więc niszczyć rodzinę jeszcze bardziej to trzeba jej pomagać, usuwać te przeszkody, które mogą prowadzić do takich tragedii. Należy szukać źródła problemu a nie usuwać w prosty sposób skutki niedbałości o to co ważne w naszym społeczeństwie.