Problem rodzinny.

[claire82]

omyk napisał(a):Przebaczenie jest ważne, ale wyszłaś za mąż za męża, a nie za teściową. Jeśli Cię nie trawi, to nie musicie utrzymywać żadnych kontaktów. Mąż może przecież sam utrzymywać ze swoją matką kontakt.

Naprawdę się starałam.Problem tylko w tym, że.. poznałam swojego męża kiedy byłam w liceum, wszyscy się śmiali że wilk i owieczka zaczeli ze sobą chodzić. Ja pochodziłam z tradycyjnej rodziny katolckiej, jego rodzina to ateiści. Po 2 miesiąsach znajomości zaczęliśmy się spotykać, nie starałam się być nachalna z mojim wyznaniem ale nie ukrywałam poglądów na zycie. Dla niego były niektore dziwaczne, nie do przyjęcia - jakiś czas potem zaczął ze mną chodzić na mszę, w końcu zaręczyny po roku chodzenia - on przygotowywał się do chrztu świętego. W trakcie czterech lat narzeczeństwa otrzymał potrzebne sakramenty aby ze mną móc stanąć przed ołtarzem już jako katolik. Jego rodzina nigdy mi tego nie wybaczyła. Zawsze mnie i moją rodzinę nazywali: ciemnogród. Jesteśmy z mężem szcześliwi, ja nie zdradziłam ani jednego mojego ideału, przekazałam mężowi to co najpiękniejsze w naszej religii, w moim przekonaniu ppomogłam mu po cięzkim okresie jaki przechodził jako młody chłopak. Ale dla jego matki jestem głupia.
Dażyłam do przebaczenia, ale tak jak zasugerowa Tomasz32 zostawię to w rękach męża.