Edukacja klasyczna?

[spioh]

rzecz w tym, że człowiek rozwija się całe życie, a nie "oj, bo już ma naście lat, to nagle trzeba mu zweryfikować i skorygować poglądy na życie, zainteresowania itp". edukację prorodzinną, proludzką (że tak to w uproszczeniu nazwę) trzeba prowadzić od samego początku. i zdecydowanie bardziej chodzi tu o kształtowanie postaw niż o wprowadzanie samej wiedzy teoretycznej.
towarzyszyć mu w zabawach, w zawieraniu znajomości w tym jak postrzega ludzi, czy ich ceni, za co, czy się na kimś przejechał i jak w środku przetrawił to rozczarowanie. czy sam nie postępuje chamsko i użytkowo wobec innych, itp. człowiek uczony od początku zdrowego budowania relacji, zawsze - także w okresie dojrzewania, gdzie inne potrzeby i emocje wychodzą na plan pierwszy - będzie wracał do korzenia, tj. relacji z drugim a nie użycia go czy wyszalenia się na imprezach i używkach, nawet jeśli zaczną się jakieś nietypowe dla niego wyskoki.
jeśli chodzi o szkolną edukację to w tym momencie wychowanie do życia w rodzinie w sposób naturalny oparte by zostało w głównej mierze na wychowaniu do ról podejmowanych w życiu dorosłym i rozwiązywaniu problemów powstających na "już", a sexedukacja była by tylko dodatkiem. miast tego ponieważ gro dzieci zostało puszczonych w samopas teraz odgórnie sprowadza się problem do "jak uniknąć chorób wenerycznych, jak zmniejszyć ilość niepożądanych ciąż u nieletnich", a nawet jak poszczególny nauczyciel próbuje ten przedmiot unormalizować i postawić większy akcent na relacjach ludzkich, na odnajdywaniu siebie w społeczeństwie, rodzinie to i tak jest to traktowane jako dziwactwo, że o takich rzeczach można dyskutować. w efekcie, desperackie próby jeszcze wychowania dorosłych jak sporadyczne akcje "jak wychować dziecko".
ponieważ sytuacja jest jaka jest imho z jednej strony ludzi totalnie nieuświadomionych w tym momencie nie ma innej opcji jak wysyłać na takie akcje, natomiast we własnych środowiskach wśród znajomych czy we wspólnotach zaczynać na jak najwcześniejszym etapie tą właściwą edukację, poprzez zwrócenie uwagi na problem, poprzez warsztaty, poprzez przykład własny i czerpanie z doświadczenia innych. (bo tutaj też mam wrażenie, że jeśli już jakaś grupa ludzi się przebudzi w czym rzecz i skąd problemy to całe im zaradzanie skupia się na "dopakujmy się wiedzą teoretyczną" a w praktyce nic się nie zmienia, bo brak ludziom charakteru, że skoro już widzą, że błądzą, skoro już mają narzędzia jak sobie z czymś radzić, to brak im nawrócenia w konsekwentnej pracy nad swoją codziennością, szybkie zniechęceniem brakiem "magicznych efektów" a przecież "ja się tak staram" albo "ja się staram a inni nie").