Oaza & Odnowa

[jswiec]

Ja poznałem RŚŻ w momencie, gdy właście zjawili się w Krościenku owi słynni "Amerykanie" ze swoimi broszurkami [koniec lat 70tych]... Wtedy była to dla mnie zwyczajna wymiana ekumeniczna i tyle. Cele ruchu rozumiałem przede wszystkim jako gruntowną odnowę biblijną i liturgiczną, dopiero potem i w tej właśnie perspektywie jako ruch ewangelizacyjny. Przebyłem wszystkie 3 stopnie - i osobiście najwięcej dał mi 2gi stopień.

Co do 1go stopnia wtedy chodziło o to, aby wiara uczestnika przestała być "socjologiczna", a zaczęła zasadzać się na żywej więzi z Jezusem. Temu właśnie miały służyć 4PŻD.
No i cóż, te "prawdy" rzeczywiście ustanowiają taką więź i jest to już niewątpliwy postęp w porównaniu z "wiarą socjologiczną" tak wielu jeszcze "przeciętnych" polskich katolików.
Należy jednak zastanowić się, jakiego rodzaju jest to więź i jakie ma zakorzenienie w tradycji katolickiej.

Otóż każdy kerygmat pośrednio odpowiada na pytanie "kim jest dla mnie Jezus". I ta odpowiedź brzmi w przypadku 4PŻD: to ten, który gładzi mój grzech przez swoją Ofiarę, a zgładzenie grzechu pozwala mi wejście w Boży plan i doznawanie Bożej miłości. Zgładzenie grzechu odbywa się przez intronizację Jezusa w moim sercu przez uznanie go za "Pana i Zbawiciela".

Nie przeczę, że to wszystko chociaż częściowo pokrywa się z tradycją katolicką, ale jednak niezupełnie i nie do końca.
Kerygmat katolicki, wyrażony wielokrotnie w liturgicznej modlitwie Kościoła, ustanawia znacznie silniejszą i istotniejszą więź między mną a Jezusem: nie jest On tylko tym, który gładzi mój grzech i jest Panem mojego życia, ale przede wszystkim jest jedynym celem mojego życia: Tym, w którego mam się przemieniać i do wiecznego zjednoczenia z którym jestem odwiecznie powołany.

Jeśli o tym zapomnimy, wtedy będziemy przeżywać osobistą więź z Jezusem na sposób nie do końca katolicki, a środki zbawienia oferowane przez Kościół [aby osiągnąć po katolicku rozumiany zbawczy cel] mogą stać się dla nas po jakimś czasie zupełnie "nieistotne"... :zmieszany: