Przebaczenie - czy potrafimy przebaczać?

[Sant]

Nicol@ napisał(a):Cytat:
Ty umiesz "krzywdzić Boga"

Czym krzywdzę Boga??? Czym?
Dlaczego wydajesz mi taką opinię? I czemu krzywdzisz tak mnie oceniając?!

Nicol wszak napisałas:

Nicol@ napisał(a):jeżeli natomiast nie wybaczam, to krzywdzę Boga.

Dezerter jest po prostu zdziwiony samą możliwością skrzywdzenia Boga. Ponieważ Bogu nie można zrobić krzywdy. Jeślibyśmy mogli Go skrzywdzić, to byłby mniejszy od nas, a wówczas nie byłby Bogiem.

Nicol@ napisał(a):wybaczam, ale moja zgryzota jest we mnie, jakoś jest mi trudno znieść to uczucie wybaczenia. I mam w tym miejscu grzech.
nie wybaczam - to uczucie jest sprzeczne z moją wiarą, Stwórca jest na mnie obrażony, bo Go ranię tym, że nie potrafiłam komuś wybaczyć. I w tym miejscu grzeszę.

Zauważ Nicol, że któryś raz twierdzisz, np że Stwórca jest na ciebie obrażony- mój Boże - toż to totalny antropomorfizm - przypisujesz Bogu cechy ludzkie, jakąś małostkowość. On jest ponad takie cechy Dziwisz się zdziwieniu Dezertera?
Druga sprawa - problem grzechu - dla jasności - grzech jest czymś co niszczy grzeszącego, a nie Boga - Boga nie można wszak zranić - zniszczyć. Grzechem - owszem ranisz siebie, również swoje otoczenie, albowiem kazdy grzech ma wymiar społeczny - natomiast nigdy Boga. Bóg przykazania dał nie żeby siebie bronić, ale żebyś ty sie nie pokaleczyła. To raz- a dwa - po to, byśmy ty i ja mieli pewien punkt odniesieni, byśmy mogli zobaczyć swoją małość, nieudolność, niemożność kochania, wybaczania, byśmy mogli poznać prawdę o sobie, byśmy nie żyli w jakimś wydumanym świecie bujając w obłokach, ale byśmy twardo stali na ziemi.
Jeślibym potrafił kochać i wybaczać, to do czego by mi był potrzebny Jezus? Sam własną siła i mocą bym to czynił? - Oj wtedy dopiero pojawiłaby sie przeogromna pycha- I wtedy faktycznoie można odebrać chwałę Bogu, przypisując ją sobie. I dopiero może być nieszczęście.
Dlatego grzech ukazujący słabość człowieka może być również czymś pozytywnym, bo diagnozuje pewną chorobę wewnetrzną człowieka. Tak jak pojawienie się krostek na ciele, alarmuje że coś jest nie tak z moim ciałem, krwią. Że gdzieś jest choroba. Grzech może być taka krostką. Albo ból - sam w sobie jest zły, ale sygnalizuje że z naszym organizmem dzieje sie coś niedobrego. Ostrzega. Więc jak widzisz grzech również moze mieć walor pozytywny- ostrzega że cos nie tak z naszym wnętrzem.
Że możemy sie zatracić.
Bóg nie chce zatracenia człowieka, jego cierpienia, dlatego dopuszcza grzech, dlatego też jak Wojtek wspomniał :

Wojtek37 napisał(a):A nie uważacie czasem, że wybaczenie prócz aktu woli, to także pewien proces, bo zmory przeszłści atakują, a nawet czasem na nowo przybierają realne kształy....?

Uważam.- zmory przeszłości atakują. I dobrze, bo inaczej popadlibyśmy w pychę, a tak mamy przynajmniej świadomość naszej grzeszności, np że nie umiemy do końca wybaczać. I wtedy możemy wołać do Boga o pomoc i być Mu wdzięczni. Widzieć ile Mu zawdzięczamy. I to właśnie rodzi wiarę. I na tym mniej więcej polega chrześcijaństwo.
A nasze "praktyki religijne" są pełną wdzieczności odpowiedzią na Jego działanie.