Czy pośpiech jest grzechem ?

[Andr2ej]

Ewa Twerd napisał(a):Święty Franciszek mówił, że pośpiech jest synem diabła i zabija duszę. A ja sądzę, że on zabija miłość przede wszystkim. Skoro pośpiech jest synem diabła, to Bóg jest Ojcem cierpliwości.

Na podst. art. ks. T.Horaka napisał(a):Pośpiech i powierzchowność idą w parze.Tutaj każdy człowiek staje się zawadą, przeszkadza w pośpiechu.

Najpierw poranny pośpiech : do pracy, do szkoły.

Poranna modlitwa ulega presji pośpiechu. Najpierw pomijasz niektóre jej elementy. Potem słowa wypowiadasz coraz szybciej, treść zamazuje się, mówisz, ale już nie wiesz co. Śpieszysz się dalej. Szept warg jest przeszkodą bo spowalnia modlitwę. Wreszcie myśl przestaje nadąrzać za słowami. Za jakiś czas rzucisz pacież całkiem, bo dawno przestał być modlitwą. Zabił ją pośpiech i powierzchowność. Ile czasu zyskałeś w ciągu dnia ? 5 minut ? Może mniej ... Czy warto było ?

Śniadanie nie ma czasu - zjesz na przerwie. Śpieszysz się na autobus lub jadąc swoim wozem. Pośpiech zmusza cię by przekroczyć dozwoloną prędkośc i wymusić pierszeństwo. Pośpiech w pracy, w szkole na uczelni. Owocem pośpiechu często jest bylejakość. Źle jeśli to produkcja gwoździ ale jeśli to szpital lub szkoła ?

Potem pośpiech przy obiedzie bo każdy głodny. Ktoś nieśmiało próbuje zacząć rozmowe.
- Jedz ! Nie gadaj ! Nie ma czasu. Dziecko z zeszytem :
- Mamo pomóż mi ..."
- Nie mam czasu, obiad na jutro. Tato z daleka woła :
- Nie mam czasu. Za chwilkę mama prosi :
- Powycieraj naczynia !. Dzieciak odpowiada tak jak go nauczyło domowe życie:
- Nie mam czasu ! Nikt dla nikogo nie ma czasu.

Ale przecież trzeba kiedyś zajrzeć w swe wnętrze, pomyśleć nad swoim sumieniem. Choćby przy spowiedzi. W 2 minutach takiego niby-rachunku sumienia zamknąłeś kilka miesięcy zagonionego życia. Co ty wiesz o sobie ? Nic. Mniej niż ci, którzy cię obserwują.

Czy pośpiech to grzech ? Nie zawsze. Ale na pewno wspaniała pożywka dla wszelakiego rodzaju zła, które nas niszczy.

No właśnie czy pośpiech to grzech ? Kiedy dostrzegamy w nim zło ? Czy potrafimy odnaleść tę granice ? To jest złe ale to jeszcze nie ? Czy spowiadamy się z tego ? Czy potrafimy dostrzec owoce pośpiechu u siebie ? Jak walczyć z pośpiechem skoro żyjemy w czasach gdzie wszędzie trzeba być o określonej porze :?: