Strach przed zyciem?

[Anonymous]

o. Pacyfik napisał(a):Jedno pokolenie wcześniej ich ojcowie nie wahali się. Poświęcili czas na to, by znaleźć dobrą, wierzącą dziewczynę i zdobyć jej serce. Często żenili się, nie mając pieniędzy ani samochodu, a jedynie małe mieszkanie z zimną wodą. Taki był ich pierwszy dom, bez żadnego ubezpieczenia na życie. Większość nie miała studiów ani stopni naukowych. Większość z nich była poniżej 25 roku życia. Nie kazali Panu Bogu czekać. Pokonywanie razem życiowych trudności i wspólna, głęboka wiara, jakby dodatkowo ubogacała i cementowała ich małżeństwo. A potem, będąc już w starszym wieku, ileż wspaniałych opowieści mogli przekazać młodym! Dzisiejsi młodzi, w wieku 30-tu lat są owocem tych związków. Mają szczęście, że ich rodzice zdobyli się kiedyś na odwagę! Bo gdyby tak nie było, ci młodzi przecież nigdy by się nie urodzili. Tymczasem współczesna generacja jakoś nie bardzo ma ochotę podjąć się podobnego zadania i przejąć pałeczkę...

Sytuacja była inna. Każdemu kto chciał (nie musiał nawet umieć!) pracować oferowano taką możliwość. To zawołanie o to żeby sie w młodym wieku żenić/wychodzić za mąż jest dla mnie trochę dziwne i niepokojące. Małe mieszkanie to mieszkanie, zima woda to nadal woda, ale nie tylko o to chodzi. Zawołanie "pobierzmy się jakoś to będzie" jest dla mnie przejawem karygodnej nieodpowiedzialności. Założenie rodziny wiąże się z pewnym ciężarem a jak dochodzą do tego dzieci to jest to (po za błogosławieńswem) ogromny ciężar. Bo można mówić o miłości i modlić się do Bogas, ale miłością, ani modliteą jeszcze nikt dzieci nie naklarmił, nie odział, ani nie obuł. Czy mam podejście materialistyczne? Zapewne. Jeśli człowiek znajdzie pracę, mieszkanie urządzi się jakoś w życiu, usamodzielni to może założyć rodzinę, ale aby to zrobić wpierw musi zbudować fundament własnej egzystencji. Coś co sprawi , że będzie miał jaką taką pewnośc co do tego, że małżonka i dzieci nie będą cierpiały głodu i nie skapieją z zimna. To są sprawy proste, przyziemne- ale jakże ważne!!!

Obecna sytuacja nie zacheca ludzi do kombinowania: "Jakoś to będzie". Po za tym postawa O. Pacyfika, który ma wikt i opierunek, dach nad głową i raczej nie musi się martwi o sprawy życia codziennego (sądzę tak na podstawie dosyć abstrakcyjnych dla mnie tematów, które często są przez Niego poruszane), a wzywa ludzi do tego by się niczym jest albo bardzo naiwna albo cokolwiek demagogiczna.

Większość ludzi chce zająć lepszą pozycję do wyścigu szczurów, w którym rodzina może być zarówno wielkim utrapieniem jak i wybawieniem, ale stawką nie jest jedynie życie startującego, a również życie rodziny- więc nie ma co sie temu dziwić.

Założenie rodziny ma zawsze bardzo duży wpływ na życie człowieka , więc decyzja o tym musi być decyzją dojrzałą i przemyślaną, a nie wynikać z młodzieńczej beztroski.