Postekumenizm w stylu warszawskim.

[Gregoriano]

jswiec napisał(a):A jeśli w misji wspólnoty zaczynają dziać się wielkie znaki, cuda, uzdrowienia itp. - to może się skończyć tak jak ze Spichlerzem. Wtedy dochodzi do głosu pycha: no proszę u nas dzieją się taaakie rzeczy, że "wysiada" przy tym jakakolwiek tradycyjna katolicka celebra. Jeśli na parafialnej mszy św. nie ma na ogół ani jednego uzdroowienia, nikt nie "pada w Duchu" itd. to znaczy, że ten kościół jest martwy, bo "u nas" to się dzieje zawsze; my głosimy Ewangelię z mocą, a oni popadli w martwy sakramentalizm - a może nawet opętał ich jakiś "demon maryjności" i są "skończeni" w oczach Bożych...

To wynik przenikania tzw. ruchu pentekostalnego. Jeśli ruch odnowowy, który dotyka nie tylko katolików ale również inne wyznania chrześciajńskie to pojawia się problem jak to wszystko rozeznać. Bez konkretnej znajomości tej teologii /np. nowe narodzenie itd/ trudno wskazać co jest nie tak, ponieważ na pierwszy rzut oka wszystko jest oki.

Notabene wspomniany w artykule ks. Andrzej to zapewne znany mi osobiście kapłan, który jakoś zapisał się w miom życiu. Natomiast odnosząc jego zachowanie do zacytowanego tekstu, to musze stwierdzić, że to jakoś pasuje. Wówczas był takim wielkim charyzmatykiem aż trochę do przesady.... Może głupio oceniam ale takie odnisłem wrażenie. Tzw. charyzmatomania to jeden z błędów w jakie można popaść.