Charbel napisał(a):jak rozumieć tą ofiarę przebłagalną złożoną Bogu, by nie popaść w błędną szufladkę "zagniewanego Boga przebłaganego krwią Niewinnego Doskonałego"?
Po pierwsze, w bilijnym sensie tego słowa, ofiara nie polega na zabijaniu czy niszczeniu, ale na łączeniu człowieka z Bogiem. Jak wiezono w czasach ST, środkiem do tego miała być krew, ponieważ "we krwi jest życie", dlatego też krew ma moc oczyszczania.
Gdy Mojżesz kropi lud krwią na znak zawartego przymierza [Wj 24,8 a także 1P 1,2]], to dla nas dość szokujacy rytuał, zaś dla Hebrajczyków był to znak nie tylko oczyszczenia, ale wręcz jakiegoś "zbratania" z Bogiem, bo odtąd przecież stało się tak, jakby w nich i w Bogu płynęła jakby "wspólna krew".
To co ST zapowiadał w obrazach, Jezus zrealizował dosłownie w darze Eucharystii, już nie tyle kropiąc nas swoją Krwią, ale wręcz dając do picia, co było formanie zakazane w ST.
Podobnie jak w rytuale opisanym w Wj 24, gdzie Mojżesz wylewa część krwi na ołtarz, a inną częścią skrapia lud, tak samo Jezus daje ludowi Nowego Przymierza (reprezentowanego przez Apostołów) swoją Krew do picia, a resztę zanosi do Ojca i jaby "wylewa" na ołtarzu niebieskim:
Hbr 9,11 Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, 12 ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. [...]
24 Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga
Tak więc Ofiara Jezusa polegała na definitywnym złączeniu człowieka z Bogiem pomimo grzechów człowieka, i to własnie ST nazywa "przebłaganiem". Drogą do tego było z jednej strony doskonałe posłuszeństwo Jezusa [jako człowieka], który wypełnił posłannictwo Ojca aż do końca, z drugiej zaś strony fakt, że [jako Bóg] przyniósł nam lekarstwo w postaci darów wypływających z Jego Boku, które umożliwiają nam owo zjednoczenie na wieki.
To jest esencja Ofiary Chrystusa, zaś Krzyż nie był "celem samym w sobie", lecz był po prostu elementem nieuchronnie wpisanym w zadanie zjednoczenia człowieka z Bogiem w kontekście uprzedniego upadku człowieka. Krzyż jest dla nas tak ważny nie dlatego, że tam jakoby została uiszczona nasza kara "zamiast nas", ale dlatego, że tam właśnie poznajemy szaleńczą miłość Boga do nas, Różnica jest kolosalna!
Charbel napisał(a):jak dobrze rozróżnić pojęcia "zastępczej ofiary" (zapowiadanej już w księdze Izajasza) od "zastępczej kary" (chodzi mi przede wszystkim o "zastępczą ofiarę", bo rozumiem na czym polegałaby "zastępcza kara" i dlaczego mówienie o niej w kontekście Jezusa jest błędne) ?
Pojęcie "zastępczej kary jest błędne, ponieważ zakłada, że Bóg musi pomścić w "nieskończony" sposób wszystkie dotykające Go zniewagi ze strony stworzeń. Tymczasem jest On Miłością, która:
1Kor 13,5 ...nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego...
Bóg "nie szuka swego" w tym sensie, że nie dąży do jakiego "wyrównania rachunków" z człowiekiem, ale chce, aby człowiek stał się ponownie jego przybranym synem i dziedzicem, pomimo, że oddalił się od niego, nie ufa mu, a nawet nienawidzi. Podobnie każdy dobry ludzki ojciec, nie dąży do tego, aby nieposłuszne dziecko zrekompensowało mu poniesione szkody, ale do tego, aby wyrosło na porządnego człowieka. Tu nic innego nie może wchodzić w grę !
W tekście Izajasza mamy obraz Cierpiącego Sługi Jahwe, który cierpliwie daje się dręczyć i wstawia się za tymi, którzy mu czynią źle, po to właśnie, aby ich ocalić. Tłumaczenie wiersza 53,10 jest przybliżone, ponieważ sam tekst jest przypuszczalnie uszkodzony [greckie tłumaczenie LXX jest inne]. Wiersz ten można oddać równie dobrze tak [cytuję za francuskim komentarzem]:
Iz 53,9 ...ponieważ nikomu nie wyrządził krzywdy
i w Jego ustach kłamstwo nie postało,
10 to niech Ci się spodoba, o YHWH, jego zmiażdżenie [pełne] cierpienia!
Jeśli przyjmiesz [dosł. położysz] jego życie jak ofiarę za grzech,
ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży,
a upodobanie YHWH spełni się w Jego ręku.
Aby uzyskać taki efekt wystarczy zmienić jedynie parę samogłosek w hebrajskim tekście [jak wiadomo natchniony tekst był zapisany bez samogłosek, pojawiły się one dopiero począwszu od 2go wieku po Chr. i juz są swoistą interpretacją].
Grecki tekst LXX jest krótszy: "Pan chce oczyścić go/[lub to] [oczyszczeniem] ciosu, i jeśli położy za grzech wasz duszę, to ujrzy długo żyjące potomstwo, a Pan chce usunąć [grzechy]"
Brzmi to tajemniczo, a dla egzegetów jest to prawdziwy "krzyż Pański"!
Wiadomo jedynie, że ów tajemniczy Sługa Jahwe jest podobny do proroka Jeremiasza, choć jest to obraz "mocno przesadzony". Przez analogię do życia Jeremiasza można dośc trafnie wnioskować co "autor miał na myśli" pisząc to właśnie. Otóż Jeremiasz został wysłany do Izraela z trudną misją wezwania do nawrócenia, które kosztowwały go aż tak wiele cierpień i udręk. Dopiero po jego śmierci Izraelici zrozumieli, że jego ofiara daje im nadzieję na przyszłość, gdy już spełniły się groźby niewoli babilońskiej.
W przypadku Jezusa jest to oczywiście wszystko znacznie istotniejsze: niesie Dobrą Nowinę, która jest odrzucona; On sam także jest odrzucony na krzyż; niemniej właśnie On jest owym "kamieniem węgielnym", na którym wszystko może być odbudowane, zwłaszcza po spełnieniu się gróźb dotyczących zniszczenia światyni jerozolimskiej i kolejnej niewoli Izraela.
Dla nas jest to tylko obraz niewoli grzechu, w której kazdy z nas tkwi, a której może nas wyprowadzić jedynie Jezus mocą swej Ofiary.
[ Dodano: Czw 19 Lis, 2009 14:42 ]
Podobny wątek do tutejszego toczy się także na forum "katolik":
http://www.dyskusje.katolik.pl/viewtopic...2&start=45
Jak chcesz, mozesz też do niego zajrzeć, bo tam dydskusja była naprawdę bardzo merytoryczna.
/
Kerygmat wg SNE ze Skoczowa
