Rola ojca w rodzinie

[Ozeasza]

to Ja :) napisał(a):Ozeasza zazdroszę ;( ;( ;( ;(

uwierz że z głębi serca pragnę aby i inni doświadczali tego ciepła i miłości jakiego ja mogłam doświadczyć. Myślę że dużo zależy też od nas.Kiedyś i my będziemy rodzicami, będziemy tatą, mamą i naprawdę możemy dać wiele dobra,miłości,czasu naszym dzieciom.Bóg prowadzi każdego inną droga, ale ze wszystkiego może wyprowadzić dobro.

[to Ja :)]

Owszem, dać własnym dzieciom można, tylko żal, że się nie otrzymało tego od własnych rodziców No i jak dzieciom wytłumaczyć, że sie nie zabardzo stosuję do 4 przykazania w Dekalogu bo dziadek ich jest takim i takim złym człowiekiem?? bezsensu

[Ozeasza]

Zarówno jeden jak i drugi mój dziadek mieli słabość do alkoholu.To nie był problem chwilowy. Czasem w rozmowach rodzinnych słyszę rzeczy które mnie bolą, które do mnie jakby nie docierały. Słyszę skrawki tego co działo się w domu rodzinnym taty, gdy jego tata wracał pijany do domu.Nie chcę wchodzić w szczegóły, bo i mi nie opowiadano o wielu. Wiem jednak że dzieciństwo moich rodziców naprawdę nie należało do łatwych. Kiedyś jedna z taty sióstr opowiadała jak wielki miała w sercu żal. Nie zapomnę tej rozmowy. Mówiła o pielgrzymkach podejmowanych w intencji dziadka i ciągle nic. Modliła się a rezultatów nie było, ale do czasu. Dziadek poważnie zachorował, właściwie nie było już szans na przeżycie. Poszedł na operację gdzie były marne szanse, jednak przeżył. Z tego co wiem od tamtego czasu nie może pić, bo mogłoby to mieć nieodwracalne skutki. Zmienił się. Jestem wdzięczna moim rodzicom właśnie za to,że nie przekazywali mi tego żalu, bólu które mogli mieć w sobie(co jest rzeczą ludzką), ale uczyli mnie miłości, przebaczenia.

[Polonium]

Wydawało się, że się zawali wszystko. Dzięki natchnieniu osoba X jednak zdecydowała się pomóc Y i uratować go przed zgubnym wpływem nałogu dosłownie w ostatniej chwili. To nie był zwykły przypadek. Bóg interweniował, gdy już wydawało się, że ze wszystkim koniec. A ginęła już nawet więź uczuciowa w rodzinie, a u mnie słabła powoli wiara i wzrastało zdenerwowanie, gdyż obserwowałem sytuację na bieżąco. Nie mogę powiedzieć na jak długo sytuacja się poprawiła, ale za wszystko Chwała Panu.

p.s. Proszę o nieusuwanie. Dane jednej osoby musiałem utajnić z przyczyn nie ode mnie zależnych, ale tytuł wątku wszystko wyjaśnia. Uważam, że ważna jest rola ojca w rodzinie bo inaczej nie funkcjonuje ona normalnie, a najważniejsze gdy rodzina jest pełna i więzy uczuciowe nie rozerwane.

[ Dodano: Wto 20 Sty, 2009 17:30 ]
Zaznaczyłem opcje :

-cierpliwość
-wola dialogu
-pomoc czynem i słowem

[Milky Way]

Ale przede wszystkim,jeżeli hcce się rzucić w tym przypadku nałóg alkoholowy trzeba CHCIEC. Obca pomoc bez chęci na nic się zda...

[omyk]

Najpierw trzeba go w ogóle zauważyć.

[Milky Way]

to pierwszy krok do detoksu...

[Ks.Marek]

:rulez: :offtopic: :rulez: :ks:

[to Ja :)]

O co księdzu chodzi?? :coo: :zmieszany: jaki "off topic"?? to jest na temat przecie - rola ojca niekoniecznie musi być dobrze pełniona, a jak nie jest dobrze pełniona to w większości przypadków przez alkohol, nie?? :coo:

[nieania]

Jednak nie jest to temat o alkoholizmie. Fakt, faktem, ale nie odchodźmy od tematu.

[aga]

A mój tatuś się codziennie za mnie modli :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: Mama mi powiedziała ostatnio

[adamkac]

Witam, czytam ten temat z ciekawoscia i doszedlem do wniosku, ze brak ojca jako glowy rodziny niesie ze soba bardzo powazne konsekwencje.

http://szkolnictwo.pl/index.php?id=PU0300

http://www.youtube.com/watch?v=MCmgMvMty...r_embedded

Jak powszechnie wiadomo w dziejszych czasach mowi sie o wszyskim, poza kompentencjami GLOWY RODZINY.

http://www.youtube.com/watch?feature=pla...TDoGjXg1fM

[patka9]

Jest tu ktoś na forum kto wychował się bez ojca? chciałabym poznać Wasze opinie, czy wpłynęło to na Wasze dorosłe życie?

[garelan80]

Rola ojca jest dokładnie taka jak mamny. Czyli opieka i wychowywanie dziecka

[szarek]

Ojciec to autorytet, silna ręka. W każdej rodzinie jest tak, że szacunek zyskuje się po części miłością a po części strachem (pozytywnym, wynikającym z konsekwencji złego czynu, nie mówimy o terrorze). Dlatego w rodzinie trzeba znaleźć złoty środek w szacunku dzieci do rodziców, znajdujący się gdzieś pomiędzy pobłażliwą miłością, której odpowiada matka i zdecydowanemu tonowi, któremu odpowiada ojciec. Dziecko oboje rodziców kocha tak samo a przez całe życie uczy się, że szacunek może wynikać zarówno z miłości jak i ze strachu, zawsze z obojga, nigdy skutecznie z jednego z nich.