Rola ojca w rodzinie

[Annnika]

A co to ma do rzeczy :?: I do tematu ojcostwa i roli ojca :/

[msg]

Szanowni Forumowicze!!! Zapraszam do powrotu do głównego tematu tego tematu

[ddv]

Rzecz w tym moi drodzy, że ojciec winien być Przewodnikiem rodziny.
Przewodnik - to przecież twardy charakter i mądry człowiek, a nie mięczak ulegający własnym słabostkom ...

[Annnika]

Może po prostu ten "model" twardego człowieka" kojarzy sie od razu patologicznie, zresztą niesłusznie, z awanturnikiem, uparciuchem i bokserem... patologią jednym słowem, dyktatorem rodzinnym

[Anonymous]

Rodzina w tym ojciec składa się z ludzi. Normalnych ludzi , obdarzonych normalnymi ludzkim słabościami i słabostkami. Chyba, że dla Ciebie ddv wzorem głowy rodziny jest psycho/socjopata.

Głowa rodziny (niezależnie od tego czy będzie nią mamusia, czy tatuś) nie powinna być twarda tylko silna. A wiecie jaka jest różnica między jednym a drugim : silne wytrzymuje, a twarde się łamie.

Jakoś z chwilą zostania ojcem ani mądrości ani siły ani zdolności do przewodzenia stadu nikomu tak chop-siup nie przybywa.

[Annnika]

Ale za to pojawia się odpowiedzialność, i znam sporo takich panów, którzy naprawdę gwałtownie i nagle sie zmienili zakładając rodzinę

Panowie, Wasza płeć w tym zakresie bardzo mnie zaskakuje na nowo, oby tak dalej Wierzę w Wasze głębokie wnętrza i bogactwa

[msg]

semper_malus napisał(a):Jakoś z chwilą zostania ojcem ani mądrości ani siły ani zdolności do przewodzenia stadu nikomu tak chop-siup nie przybywa.

Może do przewodzenia to nie przybywa, ale trochę zmienia się perspektywa patrzenia na życie, przede wszystkim na swoje życie, to tak z mojego doświadczenia bycia ojcem.

[kasiaa]

Ojciec powinien być przede wszystkim autorytetem.Co do innego patrzenia na świat po pojawieniu się dziecka wiele zmienia się zarówno u matek jak i ojców.

[msg]

kasiaa napisał(a):Ojciec powinien być przede wszystkim autorytetem.

Oczywiście, ale ten autorytet to małżonkowie wypracowują sami, a dziecko dopiero to widzi, jak ojciec jest traktowany przez matkę i jak sam matkę traktuje. To nie jest tylko świadomość tego, że ja mam być autorytetem dla dziecka, bo to chyba każdy chce...

[ddv]

Dla mnie

semper_malus napisał(a):jest psycho/socjopata.

to osoba, która nie potrafi zapanować nad swoimi emocjami, żądzami i egoizmem.
Ktoś taki jest dla mnie osobą chorą, Semper ...
Jest to osoba, która ma wszelkie cechy do tego, by stać się tyranem - bo jest ZA SŁABY do tego by rozsądnie i z Odpowiedzialnością potrafić podjąć obowiązki małżeńskie ...
A niestety - ale to OBECNY (nie "tradycyjny") system wychowawczy "produkuje" takie jednostki, nie potrafiących sobie w życiu zaradzić - i poprowadzic Rodziny.
Trening czyni mistrza, Semper ...
Samodyscypliny i Odpowiedzialności należy nauczyć - i to od małego...
Należy nauczyć właśnie wyrabiania silnej woli ...

[Anonymous]

ddv napisał(a):to osoba, która nie potrafi zapanować nad swoimi emocjami, żądzami i egoizmem.

zapoznaj się może z definicjami socjopaty i psychopaty. To nie są synonimy.
Ale widać tacy są dla Ciebie czymś na czym powinni się kierować. Na rodzine składają się zwykli ludzie a nie jacyś porąbańcy.

[msg]

ddv napisał(a):Dla mnie
semper_malus napisał/a:
jest psycho/socjopata.

to osoba, która nie potrafi zapanować nad swoimi emocjami, żądzami i egoizmem.
Ktoś taki jest dla mnie osobą chorą,

Nie wiem, ale dla mnie to wygląda jakbyś wymagał od ojca, czy generalnie od człowieka, funkcjonowania prawie jak maszyna, bycia kimś idealnym. A to może budzić w człowieku frustrację, że taki powinien być, a nie jest. Ojcec powinien być wzorem, ale człowieka, a nie idealnego człowieka. A człowiek ma swoje słaboski, z któymi może stara się walczyć. I to chyba wcale nie musi być tak, że rodzina, dzieci, nie mogą widzieć tego zmagania...

ddv napisał(a):Samodyscypliny i Odpowiedzialności należy nauczyć - i to od małego...
Należy nauczyć właśnie wyrabiania silnej woli ...

W jaki sposób mam się tego uczyć sam???? Nie da rady samemu. Z książek czy z filmów to się życia nie nauczy. Potrzeba wzoru do naśladowania, a ponieważ rodziny się sobie nie wybiera, więc zazwyczaj czerpie się od swojego ojca (i matki) i to jego (ich/jej) zadaniem jest uczenie do przyszłej roli ojca.

[Kyllyan]

Cytat:Kyllyan napisał/a:
Normalnie to tak bylo w średniowieczu

I tu jesteś w błędzie, Kyllyan.
W KAŻDEJ szanującej się rodzinie ojciec stanowi autorytet dla dzieci

Coś chyba napisalem w sposób niezbyt zrozumiały
Chodziło mi o to, że w średniowieczu chłopiec przez matkę był wychowywany do pewnego wieku. Później wychowywaniem zajmowali się mężczyxni.
Ja się zgadzam tylko z tym, że "w każdej szanującej się rodzinie" ojciec powinien być autorytetem dla dzieci. Ale skąd ma brać wzorce?

[msg]

Kyllyan napisał(a):Ja się zgadzam tylko z tym, że "w każdej szanującej się rodzinie" ojciec powinien być autorytetem dla dzieci. Ale skąd ma brać wzorce?

Tak jak pisałem, przede wszystkim od swojego ojca czy dziadka, ale również z innych źródeł - książek, gazet, filmów (w tym miejscu nie zaprzeczam sam sobie, tylko uszczegóławiam wcześniejszą wypowiedź ). Poza tym wydaje mi się, że autorytet u dzieci zdobywa się, tak jak i wszędzie, szacunkiem do nich.

[ddv]

Kochani !
bardzo bym prosił, żeby nie przesadzać w żadną stronę ...


Nikt z nas nie jest bowiem żadnym ideałem - bez grzechu tylko Jeden chodził po świecie ...
Jednak fakt, że nie jesteśmy ideałami - wcale nie zwalnia nas od obowiązku ciągłego doskonalenia zarówno siebie - jak i innych ...
Zatem - ciągłe doskonalenie się i innych naszym postępowaniem i ciągła droga do dobrego.

- A nie wyrażanie na zło i stagnację tylko dlatego, ze inni tak robią ...
A tak często obserwujemy taką właśnie postawę - zgody na zło, brak doskonalenia się ... a w imię czego :?: :coo:

msg napisał(a):W jaki sposób mam się tego uczyć sam????

Sorry - nie powiedziałem tego, że mam to robić sam - ale nawet gdybym tak powiedział to i tak bym nie skłamał ...
Przede wszystkim - należy uczyć tego innych - począwszy od Współmałżonka/i i własnych dzieci.
Ponadto - należy tak wybierać naszą Drogę życiową by żyć godnie i ciągle się doskonaląc ...
Zatem - być przykładem i dawać przykład bezustannie się doskonaląc...
Naszym Kodeksem postępowania jest Pismo i nauczanie Kościoła - które przecież nakreśla ramy tego, jak postępować.
Reszta (wybór Drogi) do nas należy - w zależności od wielu czynników.
A przyznam, że cokolwiek robię w życiu staram się robić tak, by zawsze móc powtórzyć w oczy to, co kiedykolwiek powiedziałem - bądź zrobiłem.
Choćbym miał nawet przyznać się do własnego popełnionego błędu - przecież to nie inna osoba "zbłądziła" tylko ja sam ...
Tego bowiem uczy mnie ODPOWIEDZIALNOŚĆ i nauczanie Kościoła.