Czy powinniśmy się bać "końca świata" = przyjścia

[jswiec]

Moniczka napisał(a):Nigdy nie będziemy na tyle czyści żeby stanąć przed Nim i na "przepustkę" do Nieba zasłużyć.

Skąd wiesz jacy wtedy będziemy ? Po prostu wpadasz w desperację z powodu swojego obecnego stanu i wątpisz, czy kiedykolwiek się to zmieni. Owszem to się zmieni, jeśli ty pozwolisz Duchowi św. stworzyć w sobie czyste serce. To się nie stanie za jednym razem, ale stopniowo, krok po kroku. Ważna jest tu ufność i pokój.
"O Krwi i Wodo wypływająca z Serca Jezusowego jako zdrój miłosierdzia dla nas, ufamy Tobie!"

Pza tym niebo to nie miejsce, aby trzeba było mieć do niego przepustkę, ale nowy sposób życia, do którego jest się zdolnym, albo nie jest. Mamy całe obecne życie, aby się do tego nowego sposobu życia przygotować.

Moniczka napisał(a):I nie może mi się tu nigdzie "zmieścić" Jezus-Zbawca. Skoro to ja mam czynić dobro i będę sądzona z tego czy wystarczająco dorze to zadanie wypełniłam - to znaczy że to jestem odpowiedzialna za swoje zbawienie. Napisałabym że to znaczy że zbawiam się sama

No widzisz, to jest tak, że ktoś kupił ci np. nową kuchnię i chce Ci to osobiście zainstalować, z tym, że ty musisz przygotować odpowiednie pomieszczenie. W tej chwili jest tam rodzaj strasznej graciarni, którą trzeba uprzątnąc i to musisz zrobić sama. Dopiero gdy to zrobisz, dostaniesz kuchnię, której nie jesteś w stanie sobie sama kupić ani także zaistalować.

Otóż zbawienie, to nie uprzątnięcie gratów, ale nowa kuchnia. Coś musisz zrobić najpierw, bo inaczej dawca daru musiałby chyba napaść na ciebie, związać i usunąć twój bałagan siłą [możesz być do niego bardzo przywiązana...], ale on oczywiście nie chce tego robić wbrew Tobie. A potem jak już masz tę kuchnie, to nie po to, aby ją zagracać na nowo, ale po to, aby na niej gotować i piec, nieprawdaż ? Jeśli tego nie robisz - to w ogóle po co ci kuchnia do szczęścia ?
Potępionym niebo też do szczęścia nijak nie jest potrzebne - tak to widzi np. św. Katarzyna z Genui [zm. w 1514].

Moniczka napisał(a):Więc jak to, bać się spotkania z Jezusem czy nie? Spotkam się z moim Zbawcą który zbawił mnie od grzechu... i który przyjdzie sądzić mnie z grzechu właśnie.

Jezus daje ci środki wyjścia z niewoli grzechu. Ale do Ciebie już należy decyzja, czy chcesz wyjść na pustynię, czy też wolisz zostać w swoim "Egipcie" z garnkiem wypełnionym raczej cebulą i mięsem, a nie manną... :zmieszany: :-s
I czy będziesz chciała NAPRAWDĘ wejśc do Ziemi Obiecanej, czy też przestraszysz się i wykonasz "w tył zwrot", tak jak Izraelici w Lb 13-14 ?
Pamiętaj że sąd Jezusa będzie łagodniejszy od sądu naszego sumienia, ponieważ On kocha nas bardziej niż my sami:
A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko [1J 3,20]

Moniczka napisał(a):Jezus nas zbawił... i wciąż musimy ZASŁUŻYĆ.

Żle rozumiesz termin "zasługi". Zasługą jest tylko decyzja, aby przyjąć darmowy Boży dar. Wbrew pozorom, to wcale nie jest być łatwe, bo wtedy Bóg zacznie nas na serio przekształcać, niczym garncarz garnek....
Zasługiwanie w NT nie polega na wysilaniu się na moralną doskonałość, ale na pokornym mówieniu Bogu: "Niech mi się stanie według Słowa Twego!" i przyjmowaniu konsekwencji takich wyborów.

Moniczka napisał(a):mająć na sumieniu grzech nikt nie będzie oglądał Boga

Kto ci to naopowiadał????????????????????????????????????????????????????
otóż grzechu się nie "ma"[na sumieniu], ale w grzechu się "trwa". Grzech to stan uniemożliwiający życie do jakiego wzywa nas Bóg. Jeśli się było w takim stanie, ale w dniu Paruzji już nie jest, dla Boga nie ma to żadnego znaczenia. Bóg mówi: chcesz dzilić swoje życie ze Mną przez całą wieczność, czy też nie chcesz ? A jeśli chcesz, to pozwój mi naprawić Ciebie.

Co do "oglądania Boga": dla starożytnych Hebrajczyków był to niewątpliwie synonim doświadczania Boga w swoim jestestwie, czyli "przebóstwienia" [jak to określa Tradycja wschodnia] :aniol: :jupi: :aniol:

Moniczka napisał(a):To Pismo mówi o Sądzie nad nami. Kto nie wykona tego i tego, nie jest godzien Jezusa

Na sądzie będzie tylko kwestia tego, czy potrafimy żyć tak z czego jesteśmy sądzeni i czy znajdujemy w tym upodobanie. Gdyby było tak jak piszesz "dobry łotr" nie mógłby być przez Jezusa "kanonizowany". A jednak Jezus uznał go za zdatnego do życia życiem nieba po tym, co uczynił....