Surowy straszliwy Bóg i dobra łagodna Matka

[Leszek]

jswiec napisał(a):Tak więc daleki jestem od uważania poglądów Zygmunta za "herezję": jest to tylko język, który wydaje się odzierać Boga z miłosierdzia, a przyznawać je wyłącznie Maryi i świętym [do herezji jest tylko krok, ale jeszcze nie został popełniony, wolę to zatem uważać za niezręczność językową].

Moim zdaniem nie jest to "niezręczność językowa", ale zafałszowana "wiara" wyrastająca z ludowej religijności. Zwłaszcza w ludowych pieśniach Maryjnych znajdujemy liczne sformułowania fałszujące wiarę chrześcijańską. Zwraca na to mój ulubiony profesor dogmatyki i mariolog o. Celestyn Stanisław Napiórkowski w książce "Matka mojego Pana". O. Profesor przytoczył w tej książce szereg ludowych pieśni religijno-maryjnych, w których widać jak na dłoni błędne pojmowanie Boga i roli Maryi.

Cytat:Maryja jest w nich przedstawiana jako ostatnia deska ratunku. Nie jest nią Chrystus. Co więcej, Chrystus nie tylko nie jest najmiłosierniejszym Zbawicielem, ale rozgniewany może nam zagrozić, potrzebujemuy więc przed Nim obrony!
[W pieśniach tych] sugeruje się, że poza Maryją nie mamy nikogo, do kogo można się uciec w potrzebie. A Jezus, nasz Zbawiciel i Pośrednik, który zachęcał: "Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a Ja was ochłodzę"?
Myśli o strasznym sądzie Bożym nie towarzyszy myśl o nieskończonym miłosierdziu Boga, który jest dives in misericordia... Jak gdyby nie było wcielenia i krzyża, poprzez które bogaty w miłosierdzie Bóg objawił nam swoją miłość.
[W pieśni "Serdeczna Matko"] obraz Boga jest zafałszowany jednostronnością: Bóg surowy, siekący własne dzieci... A przecież zesłał Syna... Przeciwstawienie kochanej i dobrej Maryi gniewnemu Bogu. Zestawienie gniewu ojca z dobrocią matki byłoby jeszcze do zniesienia, gdyby wyrazy "Ojciec" i "Matka" ni ebyły pisane z dużych liter wskazujących, że chodzi o tu o Boga i Maryję.

Ogólnie mówiąc [pieśni te] zdradzają... swego rodzaju doketyzm: odnosi się bowiem wrażenie,że brakuje w nich wiary w realizm wcielenia, w objawienie na krzyżu miłosiernej miłości Boga, we wciąż aktualne pośrednictwo Boga-Człowieka. Bóg przebywa w odległej transcendencji, bywa często zagniewany i surowy, ludzie pozostają na dole, przerażeni Bogiem, w którym tremendum zdecydowanie przeważa nad fascinosum, pośrodku zaś stoi Maryja, jedyna nadzieja i obronicielka - również przed Bogiem! Jezus jak gdyby dokądś wyemigroał, skrył się za horyzontem i nie spełnia swoich funkcji najlepszego Pośrednika.