Surowy straszliwy Bóg i dobra łagodna Matka

[jswiec]

Trudno mi się nie zgodzić z poglądem, że dopiero w Chrystusie Bóg objawił ludziom głębię swojej miłości do ludzi.
Niemniej należy zwrócić uwagę na fakt, że Wcielenie było dziełem tego samego Ducha Świętego, który przedtem mówił przez Proroków zapowiadając przyjście Mesjasza. Tak więc już prorocy głoszą miłosiernego Boga, nie tylko Jezus.
[nawiasem mówiąc - czy czytałaś proroków ? - jeśli jeszcze nie, to sprawdź sama, jaki obraz Boga oni przedstawiają]

Dlatego właśnie to Duch Święty jest owym "łonem Ojca", o którym mówi Prolog Ew. św. Jana [np. J 1,18]. I dlatego Maryja jest słusznie uważana w całej wschodniej i zachodniej Tradycji za najdoskonalszy obraz Ducha [po hebr. "ruach"=duch jest rodzaju żeńskiego!!] jaki znamy [choć nie jest oczywiście "wcielonym Duchem Świętym" jak to głoszą co niektórzy maryjni pomyleńcy].

To wszystko opisał szczegółowo zmarły 2 miesiące tego wielki fracuski teolog Francois-Xavier Durwell, redemptorysta. Serdecznie polecam jego książki [niektóre są podobno przetłumaczone na polski].

[ Dodano: Sob 07 Sty, 2006 21:41 ]

Leszek napisał(a):temat dotyczy przedstawienia Maryi jako bardziej miłosiernej niż Bóg. To, co napisałeś, dotyczy przymiotów Boga, a nie takiego ustawiania kultu Maryjnego, że wydaje się Ona lepsza i potężniejsza od Boga

Pośrednio dyskusja dotyczy także przymiotów Boga. Mianowicie fatalnego nawyku przeciwstawiania osobliwie pojmowanej Bożej sprawiedliwości Bożemu miłosierdziu. Bo jeśli źle się sobie wyobrazi Bożą sprawiedliwośc, a Bóg jest równocześnie sprawiedliwy i miłosierny, no to nagle przewagę zaczyna uzyskiwać ktoś, kto jest tylko miłosierny [tak jak Maryja i święci], bo nie musi egzekwować sprawiedliwości.

Tak to właśnie przedstawia św. Alfons de Liguori w "Chwałach Maryi": grzesznik nie może w pełni powierzyć się Jezusowi, bo Jezus jest także Bogiem, a jako Bóg jest sprawiedliwy. A sprawiedliwości grzesznik się boi. Wobec tego musi się udać do kogoś, kto byłby tylko doskonale miłosierny, tak jak Maryja.

Owszem, jest w takim rozumowaniu conieco racji. Grzesznika może oslepić silne światło Jezusa, dlatego lepiej jest niekiedy, aby to światło zobaczył najpierw w słabszej, odbitej formie u jakiegoś świętego i tak się stopniowo do niego przyzwyczajał [tak to przedstawia kard. Ratzinger w "Duchu liturgii"].
Niemniej założenie, że sprawiedliwośc Jezusa-Sędziego jest dla grzesznika mniej korzystna od "czystego miłosierdzia" Jego Matki jest monstrualną bzdurą i oczywistym błędem teologicznym. Na tym tle wyrasta niezdrowy kult maryjny, skorygowany dopiero na SWII w "Lumen gentium".