Surowy straszliwy Bóg i dobra łagodna Matka

[jswiec]

ZosiaII napisał(a):Dlatego fałszywy obraz Boga powstaje, jeśli utożsamiamy Go TYLKO Z MIŁOŚCIĄ, albo TYLKO ZE SPRAWIEDLIWOŚCIĄ. BÓG JEST MIŁOŚCIĄ I SPRAWIEDLIWOŚCIĄ zarazem.

Pozwolę się z tym zupełnie nie zgodzić. Biblia stwierdza wyraźnie:
Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam.
Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. [1J 4,16]
Nigdzie nie mówi: Bóg jest Sprawiedliwością, Bóg jest Wszechmocą, Bóg jest Wszechwiedzą itp. Wniosek jest prosty: w Bogu wszystkie Jego przymioty są zawsze przejawem jednej i tej samej Miłości działającej na różny sposób. Dlatego tę miłość w grece NT nazwano rzadkim słowem "agape", odrębnym od "sterge"=miłośc matczyna, philia"=miłość przyjacielska, czy też "eros"=miłość seksualna. Jest to miłość tajemnicza, nieporównywalna z ludzką i udzielająca się nam w Chrystusie.

Postawienie Bożej miłości i sprawiedliwości na tym samym poziomie - jako "uzupełniające się" cechy - jest wielkim nieporozumieniem. Mówi się wtedy: no tak Pan Bóg chciałby nam przebaczyć, ale Jego nieubłagana sprawiedliwość domaga się zadośćuczynienia. To jest jakiś pogański sposób rozumowania: ponad bogami olimpijskimi też miało podobno stać nieubłagane Przeznaczenie [gr. "ananke", "heimarmene" itp]. Tak samo teraz postanowienia miłości w Bogu miałyby być poddane najpierw wymaganiami dość abstrakcyjnie rozumianej [i to bardzo po ludzku] sprawiedliwości, jakby to była jakaś bogini wyższa od Boga i z którą miłosierny Bóg nieustannie musi się liczyć.

To wszystko świadczy o jakimś fałszywym schemacie wg którego wyobrażamy sobie zbawienie. Otóż IMHO trzeba go zupełnie zmienić i powiązać bardziej z dziełem stworzenia:
- Bóg stwarza człowieka przeznaczając go do zjednoczenia z Sobą w wieczności
- człowiek jest stworzony jako ciało [materia], musi dojść do tego zjednoczenia powoli, w czasie, nie od razu jednoczy się z Bogiem, który jest Duchem
- Bóg po obdarzeniu człowieka rozumem i wolą dalej stwarza człowieka w czasie, ale zawsze za zgodą człowieka, bowiem miłość nie jest możliwa do wypełnienia bez dobrowolnej zgody
- Jeśli człowiek buntuje się przeciw Bogu i nie ufa mu, wtedy uniemożliwia realizację Bożego planu względem siebie; pozostanie istotą na wieki niespełnioną, zdając sobie z tego sprawę i cierpiąc z tego powodu
- istota grzechu pierworodnego: człowiek postanowił zrealizować siebie jako swój własny stwórca wbrew Bogu, ulegając iluzji złego ducha
- to się działo na początku historii człowieka, gdy decydowała się treść ludzkiej natury ; dlatego grzech ten we wszystkich potomkach Adama przejawia się lękiem wobec Boga nieufaniu Mu, a także jako skłonnośc do łatwego uleganiu złudzeniom względem siebie [to jest niemal eksperymentalnie sprawdzalne]
- Chrystus zmienia naturę człowieka ponownie stwarzając go - i realizuje tym samym pierwotny zamiar Boga w znacznie doskonalszej postaci - i to pomimo grzechu człowieka

Widzimy zatem, że sprawiedliwość Boża - to po prostu wierne trzymanie się tego, co Bóg od początku postanowił wobec człowieka w swojej niewysłowionej miłości. Nie jest to przymiot konkurencyjny, ani "w równowadze" z miłością. Boża sprawiedliwość to miłość Boża, która chce wypełnić wiernie zamierzone dobro, to "szczególna postać" miłości.
CBDO