Surowy straszliwy Bóg i dobra łagodna Matka

[Moniczka]

Annnika napisał(a):Offieczko, moze po prostu wydzielisz nowy temat, a ten zamkniesz :?:

Ale o co wam chodzi?? przecież to JEST na temat!

[ Dodano: Pią 27 Sty, 2006 10:52 ]

jswiec napisał(a):Tradycja, to Boże Objawienie niezapisane bezpośrednio w Biblii, ale stale przechowywane [kiedyś tylko w formie ustnej].
Dla żydów, są to komentarze do Biblii zapisane w Talmudzie, a także opis zwyczajów liturgicznych.

W Kościele rzecz się ma dość podobnie. A zatem Tradycja to przede wszystkim uznane przez Magisterium komentarze do Biblii dokonane przez Ojców Kościoła, doktorów i świętych. Należą do niej także uznane teksty liturgiczne, a nawet gesty liturgiczne, przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Wiele dogmatów, do których trudno znaleźć odniesienie w samej Biblii pochodzi właśnie ze starożytnych tekstów liturgicznych i oficjalnych modlitw Kościoła [zwłaszcza maryjnych]. Sformułowanie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP bezpośrednio nawiązuje do prefacji z XIV wieku, nie zmieniając niemal ani słowa !
W oczywisty sposób między Tradycją a Biblią nie zachodzi żadna najmniejsza sprzeczność. Tradycja najczęściej podaje jakie rozumienie Pism mieli wielcy święci - i stawia tę interpretację za normę.
Zobacz to sobie w Katechizmie - mamy tam ogromną ilośc cytatów ze świętych - nie tylko z Biblii i z orzeczeń soborowych.

Chciałam powiedzieć ze w tym dziale jest temat o Tradycji... zadałąm tam pytanie o to co jest Tradycją a co nią nie jest

[ Dodano: Pią 27 Sty, 2006 10:54 ]
ten temat jest tutaj :

http://forum.ewangelizacja.sulechow.net/...php?t=1430

[ Dodano: Czw 02 Lut, 2006 23:02 ]
A co powiecie o tym?

Cytat:SERDECZNA MATKO

1. Serdeczna Matko, Opiekunko ludzi,
Niech Cię płacz sierot do litości wzbudzi!
Wygnańcy Ewy do Ciebie wołamy,
Zlituj się zlituj, niech się nie tułamy.

2. Do kogóż mamy wzdychać, nędzne dziatki?
Tylko do Ciebie, ukochanej Matki,
U której serce otwarte każdemu,
A osobliwie nędzą strapionemu.

3. Zasłużyliśmy, to prawda przez złości,
By nas Bóg karał rózgą surowości:
Lecz kiedy Ojciec rozgniewany siecze,
Szczęśliwy, kto się do Matki uciecze.

4. Ty masz za sobą najmilszego Syna,
Snadnie Go Twoja przejedna przyczyna:
Gdy Mu przypomnisz, jakoś Go karmiła,
Łatwo Go skłonisz o Matko przemiła.

5. Dla Twego Serca wszystko Bóg uczyni,
Daruje plagi, choć człowiek zawini:
Jak Cię, cna Matko, nie kochać serdecznie,
Gdy się skryć możem pod Twój płaszcz bezpiecznie.

6. Ratuj nas, ratuj, Matko ukochana,
Zagniewanego gdy zobaczysz Pana:
Mieczem przebite pokazuj Mu serce,
Gdy Syna na krzyż wbijali morderce.

7. Dla tych boleści, któreś wycierpiała,
Kiedyś pod krzyżem Syna Swego stała,
Bóg nam daruje, byśmy nie cierpieli,
Cośmy wytrzymać za złość naszą miel1.

8. A gdy ujdziemy gniewu jak i chłosty,
Pokaż nam Matko, tor do nieba prosty,
Niechaj to serce kochamy na wieki,
Z którego dotąd żyjamy opieki.