Śmierć

[Offca]

Na temat śmierci rozważaliśmy sobie ostatnio u mnie na grupach dzielenia - akurat takie Słowo mielismy. Poza tym listopad to czas refleksji o śmierci. Dodatkowo w ostatni wtorek żegnałam swoją ś.p. babcię i jej pogrzeb dał mi dużo do myślenia. Stojąc nad trumną zdałam sobie sprawę, że jeśli chodzi o śmierć, to jestem tchórzem, jak wielu zresztą ludzi... Mój strach przed śmiercią ma swoje źródło w zbytnim przywiązaniu się do tego świata i spraw doczesnych. Jezus powiedział : "kto będzie chciał zachowac swe życie, straci je, kto straci swe życie, zachowa je". Stałam więc w kapilcy na pogrzebie i myślałam:
"co by było gdybym ja miała zaraz umrzeć? nie, ja nie chcę wcale umierać! to bym chciala jeszcze zrobic, tamto zobaczyć, czegos dokonać, czyms innym się jeszcze nacieszyc... i mieliby mnie zamknac w trumnie?! zakopać w dole?! o nie!" Przerażało mnie to, mimo tej świadomości, że przecież w tej trumnie jest TYLKO ciało... martwe. A żyjąca dusza jest w zaświatach i pewnie właśnie wita się z Bogiem, swoim Stwórcą! Czy te spotkanie może być nieprzyjemne? Jest na pewno przyjemne, zwłaszcza dla duszy, która naprawdę swego Stwórcę ukochała. Ja jednak odczuwam lęk. Może to ludzki lęk przed nieznanym. Wiadomo: nie wiemy co się dzieje od razu po śmierci, jak to wszystko wygląda. A może nie zasłużyłam na niebo, bo przecież jest tylu "lepszych" ludzi ode mnie, którzy bardziej na nie zasługują... A ja? Typowy i wredny grzesznik.
Ale najgorsze te przywiązanie do spraw doczesnych i mała ufność w Boże miłosierdzie... Jestem jeszcze niestety na tym etapie, że chcę "zachowac swoje życie."