ZosiaII napisał(a):Ze strony Boga jest to bardziej akt przymierza, zjednoczenia, aniżeli ofiara.
Ofiara w biblijnym sensie tego słowa to darowanie siebie drugiej osobie i zjednoczenie się z nią. Tak więc jest to synonim miłości.
Pogański sens ofiary jest oczywiście inny, mianowicie jest to rodzaj "podatku" [ze swoich dóbr] jaki się płaci bóstwu zapewniając sobie jego opiekę i jego przychylność.
Z tego drugiego punktu widzenia nie możemy mówić o Eucharystii jako o ofierze, ale możemy tak mówić z pierwszego punktu widzenia. Można tylko powiedzieć, że także ofiara biblijna wymaga od człowieka jakiegoś "odarcia z dóbr", z tym że jest to odzieranie się z dawnego człowieka i przybieranie nowego. Bez tego bowiem zjednoczenie z Bogiem jest niemożliwe.
ZosiaII napisał(a):I mnie cały czas o to chodzi. Że nie my składamy Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Chrystusa, bo On już tego dokonał, zapłacił Sprawiedliwości Bożej za nasze grzechy, a my chcąc w tej Jego Ofierze sprzed tysięcy lat mieć udział, ofiarujemy swe ciało, aby w nim zamieszkał i zarządzał, przebóstwiał je na obraz i podobieństwo Swoje.
Niestety Zosiu, wydaje się, że nie jest to do końca tak.
Przede wszystkim jak rozumiesz zwrot "zapłacił sprawiedliwości Bożej" ? Czy Bóg domagał się rozlania krwi Sprawiedliwego, aby otrzymać "rekompensatę" za grzech Adama ? Ja bym w takiego Boga nigdy nie mógł uwierzyć, a tym bardziej ufać Mu bezgranicznie.
Jezus w naszym imieniu kochał Boga i bliźniego tak, jak nie byliśmy do tego zdolni [w wyniku grzechu Adama] - i to właśnie zaprowadziło Go na Krzyż odsłaniając cały grzech świata. A następnie na Krzyżu stworzył Kościół [jako Nowy Adam] ze swojego przebitego boku. Dzięki tej Wodzie [chrztowi] i Krwi [Eucharystii] zostaliśmy członkami Jego Ciała, którego On jest Głową. A zatem jesteśmy powołani do tego, aby przebyć taką samą drogę do Ojca jak i On i to Jego mocą, a nie własną. Dlatego możemy powiedzieć, że ofiara eucharystyczna jest tożsama z ofiarą Jezusa, bo On się z nami aż tak głęboko utożsamił - i to z absolutnie każdym członkiem swojego Ciała [por Mt 25 "Co uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnie uczyniliście"].
Ofiara Krzyżowa Chrystusa była zbawieniem ludzkości dokonanym w wymiarze jedynie Głowy, tzn. człowieka Jezusa. Rzecz w tym, że ten Człowiek Jezus nie jest jakimkolwiek człowiekiem, ale właśnie Nowym Adamem. I jeśli upadek dokonany w Pierwszym Adamie pociągnął za sobą upadek ludzkości wywodzącej się od niego, to zbawienie człowieka dokonane w Chrystusie tym bardziej rozciąga się na całą ludzkość włączoną w Jego Ciało [tak to tłumaczy św. Paweł w Rz 5].
Tak więc gdy my [Kościół] składamy ofiarę z owoców pracy naszych rąk, Duch Święty [wzywany w epiklezie] czyni ją ofiarą samego Chrystusa żyjącego w nas. W duchowym sensie ofiara Człowieka Jezusa i ofiara chrześcijanina [ofiarowana w Eucharystii]włączonego w mistyczne Ciało - to jedno i to samo. Chodzi o to samo zjednoczenie człowieka z Bogiem, które najpierw dokonało się na Krzyżu, a teraz uobecnia się dla nas w Najświętszej Ofierze mszy św. mocą tamtej Jedynej Ofiary.
Natomiast tłumaczenie, że Eucharystia nie jest ofiarą, bo nasz dług wobec Boga został już raz na zawsze uiszczony - to reminiscencja pogańskiego rozumienia ofiary.
Sięgnijmy wreszcie po tekst św. Augustyna o ofierze doskonałej, który już wam zlinkowałem !! ["Państwo Boże" X,6]
Tekst z Hbr 9 należy rozumieć jako polemikę z koniecznością kontynuowania służby kapłańskiej w świątyni jerozolimskiej. Otóż żydzi nawróceni na chrześcijaństwo chcieli jej dalej bronić i nie chcieli słuchać wezwania swoich przełożonych, aby wyjść z Palestyny [w 66r] i nie wspierać żydowskiej rebelii antyrzymskiej [dokonywanej w ich mniemaniu "w obronie świątyni i jej kultu"]. Interpretacja Reformatorów jest IMHO zupełnym nieporozumieniem.
[ Dodano: Czw 19 Sty, 2006 11:31 ]
Wojtek37 napisał(a):W pierwotnym Kościele lewa ręka, była , nie jako gorsza.
Czy możesz podać jakieś źródło tej informacji ?
U św. Cyryla Jerozolimskiego [ok 380 r.] jest już tylko prawa ręka. Czy są jakieś jeszcze wcześniejsze wzmianki - i u kogo ?
