Deus caritas est - pierwsza encylkika Benedykta XVI

[Tomek ptak]

25 stycznia 2006 r. ukazała sie pierwsz encyklika Benedykta XVI "Deus caritas est - Bóg jest miłością" .
Życzę przyjemnej lektury i sam siadam do czytania

[Annnika]

Juz mam na dysku sama znalazłam na Opoce, a potem linkami i mailami dostaję

[Cichociemny]

No i pierwsza encyklika na której będzie można nieżle ZAROBIĆ .....

[Tomek ptak]

Prawa autorskie obowiązują na całym świecie więc czego się czepiasz?
Pozatym to post zupełnie nie na temat. Zakładając go chciałem abyśmy podzielili się swoimi spostrzeżeniami na temat treści zawartych w tej encklice więc tego się trzymajmy i nie róbmy kolejnego offtopu :!: :!: :!:

[Cichociemny]

Ależ Tomku - spokojnie . Encyklike przeczytałem - pierwsza część nawet mi się podobała - mądrze zgrabnie i treściwie napisana , a co do drugiej części :roll: no cóż jakoś mnie nie zainteresowała ani nie poruszyła. I wyjątkowo nie "licuje" z edyktem o którym jest mowa w artykule który przytoczyłem.
I nie ja tylko się czepiam bo np. Ks. Adam Boniecki też :mrgreen:

[Lewiatan]

"Zależy to przede wszystkim od konstytucji istoty ludzkiej, złożonej z ciała i duszy. Człowiek staje się naprawdę sobą, kiedy ciało i dusza odnajdują się w wewnętrznej jedności, a wyzwanie erosu może być rzeczywiście przezwyciężone kiedy ta jedność staje się faktem. Jeżeli człowiek dąży do tego by być jedynie duchem i chce odrzucić ciało jako dziedzictwo tylko zwierzęce, wówczas duch i ciało tracą swoją godność."

Jak to się ma do celibatu i ksieży ???

[Annnika]

No jak to :?:

Tylko osoba uporządkowana wewnętrzenie, kta nie neguje swojej cielesności ani nie uważa jej za złą, jest w stanie dokonać prawdziwej ofiary powierzyć swoją cielesność Bogu

Jeśli uzna się ciało za zbedny baddatek, to wtedy celibat po jakimś czasie stanie się udręką. Ale ktoś kto w pokoju i świadomei decyduje sie na celibat, mając odpowiednie sfery swojej osobowości sharmonizowane ,wtedy nie musi przechodzić celibatu jako utratę czegoś czy ponad jego sily wyrzeczenia

To wtedy dar z siebie a nie kara :mrgreen:

[jagoda]

właśnie "przetrawiłam" encyklike Benedykta XVI, całą noc czytałam- zgadzam się z cichociemnym - pierwsza częśc jest bardziej przyswajalna druga częśc jak dla mnie jest za bardzo monotonna ale ogólnie dokument ten dał mi wiele do myslenia :-k


Teraz tylko musze napisać jakis sensowny artykulik do gazetki parafialnej i bedzie cool . O

[Daidoss]

Przeczytałem ta encykilikę. Podobała mi sie jednak jest trochę ciężkim językiem napisana.

[Annnika]

Ale za to jest tak "zorganizowana", że na koniec każdej myśli masz krótkie podsumowanie, jak się pogubisz, to kwintesencję i tak znajdziesz

[Kyllyan]

Ja jednak zachęcam do przetrawienia tej drugiej części.Ta pierwsza mówi o seksie więc dla niektórych jest ciekawsza. Ta druga mówi rzeczy niepoularne i trudne. Mówi o miłości bliźniego. O podstawowym obowiązku każdego katolika.

Cytat:Jezus identyfikuje się z potrzebującymi: głodnymi, spragnionymi, obcymi, nagimi, chorymi, więźniami. „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Miłość Boga i miłość bliźniego łączą się w jedno: w najmniejszym człowieku spotykamy samego Jezusa, a w Jezusie spotykamy Boga.

[Daidoss]

Kyllyan napisał(a):Ja jednak zachęcam do przetrawienia tej drugiej części.Ta pierwsza mówi o seksie więc dla niektórych jest ciekawsza.

Ta pierwsza nie jest o seksie. Miłośc Eros to nie tylko seks przeczytaj dokładnie Benedykt ładnie to tam tłumaczy

[Kyllyan]

Deus Caritas Est.
Bóg jest Miłością, to pierwsza encyklika napisana przez Papieża Benedykta XVI. Poświęcona jest ona miłości w jej wszystkich wymiarach. Zarówno seksualnym, społecznym jak i nadprzyrodzonym. Papież podkreśla w niej, że miłość Boga i miłość bliźniego są nierozłączne i stanowią jedno przykazanie.
Encyklika została ogłoszona i opublikowana 25 stycznia 2006 roku w ośmiu językach, w tym po polsku. W czterdziestu dwóch paragrafach papież porusza temat miłości w wymiarze cielesnym, charytatywnej działalności Kościoła i relacji między wiarą i polityką. Bnedykt XVI rozwinął w tej encyklice myśl swojego poprzednika Jana Pawła II, który zaczął pisanie tej encykliki pod koniec życia. Cały dokument składa się z dwóch części. Pierwsza część poświęcona jest różnym wymiarom miłości (także erotycznej), druga zaś mówi o kościelnym wypełnianiu przykazania miłości bliźniego. Pierwsza część jest bogata kulturowo i filozoficznie. Druga natomiast jest bardzo konkretna. Papież podkreśla tam, że praca charytatywna jest pierwszorzędną, a nie dodatkową działalnością Kościoła. Encyklika ta przynosi wierzącym przypomnienie, że najważniejszym posłaniem i misją każdego z nas jest ukazywanie miłości do Boga poprzez konkretne działania w spotkaniu z drugim człowiekiem. Jest ponowieniem wezwania do dawania świadectwa wiary niezależnie od tego, w jakim miejscu i w jakim środowisku przebywamy i działamy. Papież mówi, że żyjemy w czasie szczególnym i wymagającym tego, by nieść pomoc potrzebującym i opuszczonym. Stanowi ona odpowiedź na trzy kryzysy kulturowo-religijne współczesności. Pierwszy związany jest z tym, że nie widzi się potrzeby Boga i miejsca dla niego w świecie. Bez odniesienia do Boga nie ma też ostatecznego odniesienia do ludzkiego działania. Tymczasem, jak wskazuje Benedykt XVI, dzięki miłości istnieje rzeczywista relacja między Bogiem oraz człowiekiem światem. Drugi kryzys polega na teoretycznym i praktycznym kwestionowaniu małżeństwa jako właściwej sfery miłości między kobietą i mężczyzną. Symbolem tego kryzysu jest wszechobecność i ubóstwienie seksu. Papież uwypukla sens miłości małżeńskiej, opartej na rezygnacji z siebie na rzecz drugiego. Bez oparcia na wierze miłość zostaje sprowadzona do seksu, a człowiek staje się towarem. Przejawem trzeciego kryzysu jest pojmowanie miłości jako gry spontaniczności. Nie bierze się pod uwagę, że mogła by ona być oparta o długofalowe nastawienie i domaga się uporządkowania instytucjonalnego. Papieżowi chodzi więc o uporządkowanie miłości w dzisiejszym świecie.
“Jezus identyfikuje się z potrzebującymi: głodnymi, spragnionymi, obcymi, nagimi, chorymi, więźniami. „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Miłość Boga i miłość bliźniego łączą się w jedno: w najmniejszym człowieku spotykamy samego Jezusa, a w Jezusie spotykamy Boga.”
Ten cytat z encykliki ma nam uświadomić podstawową powinność katolika, jaką jest działanie na rzecz człowieka potrzebującego. Karze nam rozejrzeć się dookoła i działać jeśli dostrzeżemy koło siebie człowieka głodnego, bezdomnego, czy w inny sposób upośledzonego przez los. Nie pozwala nam pozostać obojętnym na ludzkie nieszczęście. To bywa czasem trudne. Wymaga zaangażowania. Ale przecież nie musimy robić tego sami. Możemy włączyć się w działanie istniejących na naszym terenie inicjatyw obywatelskich. Możemy wesprzeć ich działanie finansowo, przekazując im 1% naszego podatku, czy na wiele innych sposobów.
Reasumując, papież Benedykt XVI wzywa nas do refleksji. Pragnie, abyśmy w naszej Wspólnocie Wiernych, jaką jest Kościół, na nowo odkryli, że podstawą naszej służby Bogu, manifestacją naszej Wiary jest działanie na rzecz człowieka. Tego człowieka, który cierpi, człowieka potrzebującego.

Moj komentarz, który ukarze się (prawdopodobnie ) w miesięczniku "Fakty Piskie"

[Daidoss]

Encyklika od dziś wpełni do pobrania na naszej stronie:

:arrow: http://www.woda-zywa.pl/czytelnia.php?ar...ategoria=5

Miłego czytania

[Jólka]

sprobujcie przeczytac ta encylkile pod kątem sakramentologii i eschatologii.