Deus caritas est - pierwsza encylkika Benedykta XVI

[mak]

Czytałam encyklikę zaraz po wydaniu-polecam, szczególnie młodym ludziom- szukającym miłości chociaż nie tylko-jest tu mowa również o potrzebie wspierania człowieka przeez człowieka szczególnie w Kościele(nie dosłownie)Powinni ją przeczytać wszyscy również przemyśleć nasi szanowni duchowni-czasami brak mi wsród nich czystej pomocy jeden drugiemu szczególnie tym księzom, którzy z racji wieku lub choroby nie mogą w pełni prowadzić pracy- jeśli człowiek świecki odchodzi na emeryturę ma dzieci ,wnuki które zobligowani są do pomocy staruszkowi. W kościele zostają domy seniora w sytuacji ekstremalnej-myślę ,że młodzi powinni otaczać swych kolegów większym zainteresowaniem-człowiek, który nie może podołać swym kapłańskim obowiązkom schodzi na drugi plan-mówiąc delikatnie Często nawet te osoby nie przyznają się do kłopotów takich zwyczajnych jak mają osoby w podeszłym wieku o bardzo skromnej emeryturze czasem nie mogąc liczyć na pomoc rodziny- bo powymierali- a księza nie mają dzieci.
Oczywiście jest w niej mowa również o wszystkich aspektach miłości i do Boga i do ludzi poprzez Boga.Encyklika jest piękna.