Niewierzący w oczach chrześcijan

[Palmer_Eldritch]

Gepard napisał(a):Ja mam wiele kumpli ateistów, niewierzących, nawet kilku moich najlepszych kumpli jest ateistami co w najmniejszym stopniu nie przeszkadza w tych relacjach. Czy to katolik czy ateista musi miec poprostu zdrowe podejście do tematu i wtedy nie ma żadnego problemu, ot co.

Oczywiscie,jesli chodzi o moich znajomych i przyjaciół,obok ateistów tez mam katolików i protestantów ( w mojej okolicy mieszka ich trochę) i nijak nasze różne przecież światopoglądy nie wpływają na stopień zażyłosci między nami.Problem jednak leży np.we współpracownikach z zakładu w którym pracuję lub sąsiadami ,którzy po tym jak nie uczciłem swego czasu smierci Wojtyły gasząc światło o wyznaczonej godzinie,przestali mi się kłaniac na ulicy czy na klatce schodowej a do tego próbują mnie oczerniać wśród innych mieszkańców mojego osiedla.Zresztą w pracy tez juz w zasadzie nie prowadzę dysput światpoglądowych,bo pracujący ze mną niektórzy osobnicy to typowy katolicki "beton".
Częśc mojej katolickiej rodziny ( nie wszyscy na szczęscie) tez uważa mnie za "czarną owcę" choć w zasadzie poza tym ze "zdradziłem Boga i wiarę" nic więcej mi nie potrafi zarzucić.

I o to mi chodziło drogi Gepardzie.

DARTH_HELMUTH napisał(a):Co do mojego życia jako ateisty - nie jest puste, nie czuję czegos takiego. Właśnie dopiero po całkowitym zaakceptowaniu siebie jako ateisty i racjonalisty (no... tak w 80% racjonalisty) moje zycie nabrało formy - wcześniej miałem straszne "katusze światopoglądowe" - z jednej strony mój "pierwotny" ateizm - z drugiej przekonywanie siebie na siłę, że "jednak wierzę", dziesiątki nieprzespanych nocy itp.

O to,to! Miałem mniej więcej coś podobnego...