Samookaleczanie - daj sobie pomóc

[nordlys]

Dziewczyny, a co z Waszą wiarą? Tak otwarcie mówicie o tych pięknych słowach Jezusa?
Czy Pan Jezus szedł po miękkim dywanie i nigdy nie upadł? Ogladałyście Pasję? Mi utkwiła w pamięci cierpiąca postać Matki Chrystusa na drodze krzyżowej. Może dlatego, że mam dzieci i rozumiem Ją. Ona wzięła wtedy swój krzyż i niosła w milczeniu, a Ty Nieaniu masz Jej postać w awatarze.

nieania napisał(a):WIem co to jest wolontariat i wiem, że mój wolontariat w czasie kiedy miałam problemy ze sobą było do du***.

Chyba jednak nie wiesz. Gdybyś wiedziała, Twoja odpowiedź brzmiałaby: jestem szczęśliwa, że uczestniczyłam w wolontariacie. Może faktycznie Twoi wolontariusze nie stanęli na wysokości zadania, bo nie umieli, ... ale może tak się stało, bo Ty nie byłaś gotowa im zaufać.
Jeśli nadal chcesz zmian na lepsze, będziesz próbować dalej, aż w końcu znajdziesz właściwą drogę.

Myszkunia, jesteś na "Nie"?
Co do tych negatywów, to są to zwyczajne objaw dnia codziennego. Pisałam przecież, że proces jest długotrwały. Co prawda nie napisałam, że po drodze będą wzloty i upadki, a prawda o nas samych będzie raz słodka, raz gorzka; stąd złość i inne niemiłe niespodzianki 8) ; i tak każdy musi to przejść, o ile chce wyjść na "prostą".
To, że my się zmieniamy, nie oznacza, że inni chcą zrobić to samo>>> wręcz przeciwnie, dla własnej wygody będą kłaść kłody pod nogi, abyś Ty się nie zmieniła, bo oni będą mieć potem kłopot z dostosowaniem się do nowej sytuacji. Często jest tak, że podejmujemy wtedy decyzję o odejściu, bo nie da się "wytrzymać" z bliskimi "stojącymi w miejscu".

Pomaganie komuś, szczególnie w Polsce, nie jest dziś chlubą. Dziwię się, że tego nie zauważyłaś. Ta "przypadłość" jest ośmieszana, wyszydzana, napiętnowana.
Na coś trzeba się zdecydować.
Ja wyjechałam i coraz bardziej doceniam bycie z dala od polskiej małostkowości.