Sola Scriptura według Reformowanych Protestantów

[miasto]

jswiec napisał(a):Dopisuję jeszcze jedną rzecz, aby sprawy były jasne.
Poświęciłem bardzo dużo czasu na to, aby zrozumieć dlaczego protestanci wierzą w to co wierzą. Jeszcze więcej czasu zajęło mi kiedyś zrozumienie, dlaczego katolicy wierzą w to, co wierzą i sprawdzenie, że wynika to z pewnego rodzjau rozumienia Dobrej Nowiny, która jest wyraźnie inna niż rozumienie Reformatorów.

Z moich obserwacji wynika jednak, że niezwykle mało zarówno katolików jak i protestantów rozumie na głębokim poziomie to, w co naprawdę wierzą ich Kościoły/denominacje. Wymaga to bowiem wejścia w trudne i subtelne zagadnienia, które można zgłębiać przez całe lata.
Te fundamentalne wybory widać jedynie pośrednio poprzez modlitwy, praktyki i nade wszystko kerygmaty [nauki wprowadzające] jakie głoszą poszczególne wspólnoty.

a czy nie dopuszczasz myśli, że ta fatalna ocena nie wynika z faktu, że to raczej Ty nie do końca poprawnie rozumiesz, co jest sednem teologii protestanckiej (a kto wie, czy i katolickiej)?

Cytat:Jeśli w ogóle jakiekolwiek dyskusje ekumeniczne mają sens, to powinny prowadzić do odsłonięcia takich właśnie fundamentalnych opcji, a nie koncentrować się na atakowaniu drugiej strony w sprawach bądź co bądź drugorzędnych.

najpierw trzeba by było ustalic co jest drugorzędne, a co nie

Cytat:Jeśli mamy inną wizję Boga, inną wizję zbawienia [lub celu ludzkiego życia] i inna wizję sposobu w jaki Bóg nas zbawia - to oczywiście dojdziemy nieuchronnie do zupełnie różnych praktyk, modlitw i kerygmatów.
Jak wiadomo wystarczy zmienić tylko jeden niewielki aksjomat, aby otrzymać kompletnie odmienną geometrię. Podobnie jest w kwestiach wiary.

A moim zdaniem w dużym stopniu jest to problem języka, a w mniejszym faktycznej wizji Boga. Im więcej rozmawiam z katolikami (oczywiście tymi, że tak powiem - "myślącymi"), tym bardziej jestem przekonany, że wizja Boga i zbawienia jest bardzo podobna, natomiast mówimy o Nim bardzo róznymi językami, a wzajemne przekonywanie i "nawracanie" często sprowadza się do nakłonienia adwersarza, aby to w co wierzy, zaczął opisywać w "moim" języku.

Cytat:Postarajmy się najpierw zrozumieć fundamentalne "aksjomaty" innej strony i na tym koncentrujmy dyskusję.
Otóż "Sola Scriptura" IMHO nie jest takim aksjomatem. Jest nim raczej zasada, że Bóg objawia się poprzez Pismo, a nie poprzez ludzi. Pismo moze być albo świadectwem ludzi do których Bóg przemówił, i którzy są członkami jakiejś społeczności, którą Bóg chce kształtować , albo też może być "samo w sobie" przekazem Boga do człowieka niezależnie od tego do kogo jest skierowane.

Powiedziałbym raczej, ze spór dotyczy sposobu w jaki Bóg oddziaływuje na człowieka:
- czy daje mu czytelną instrukcję, która może być łatwo zrozumiana niezależnie od tego kto ja czyta, kiedy, jaka jest jego kultura i jaki język
- czy też kształtuje nowy rodzaj człowieka i nowy rodzaj ludzkości, stwarza człowieka nie tylko dając mu instrukcje i pouczenia, ale także na wszelkie inne możliwe sposoby, wkraczając przy okazji w całą kulturę swojego Narodu Wybranego

Tak więc Biblia jest dla katolika rodzajem Świadectwa, które jednak nie ma sensu, gdy jest ono oderwane od kontekstu Ludu Bożego kształtowanego także przez modlitwy, liturgię i wybitne postacie świętych. Dopiero to wszystko razem ma sens i prowadzi do dogłębnej przemiany człowieka zgodnie z Bożym zamysłem.

Z drugiej strony mamy wizję indywiduum, który wchodzi bezpośrednio w kontakt z Bogiem posługując się biblijnymi instrukcjami. Inni moga mu w tym pomóc, ale to nie jest konieczne.

Nie chcę tu wypowiadać się na razie na temat tego, kto ma rację. Zauważmy na razie tę właśnie różnicę. Na początek tylko tyle.

Cóż jswiecu

Po pierwsze: tradycyjnie już popełniasz błąd oceny: "jesłi oni coś postrzegają inaczej, niż ja, to znaczy, że to odrzucają".

Żaden (prawie) protestant nie postrzega Pisma Świętego, jako zakończonego objawienia. Pismo święte jest jedynie przyjęte jako:
a/ WSPÓLNIE (także z katolikami) uznane OBIEKTYWNE objawienie
b/ objawienie WYSTARCZAJĄCE do zbawienia i życia w pobożności
c/ JEDYNY wirygodny zapis nauki apostolskiej i wiary pierwotnego Kościoła

Nikt nie neguje tego, że Bóg może się "objawić poprzez ludzi", jedno drugiego nie wyklucza. Jednak w dyskursie teologicznym takie objawienie nie może być ostatecznym argumentem rozstrzygającym, gdyż ma ono charakter subiektywny.
W przeciwnym razie każdy człowieczek mógłby wyskoczyć sroce spod ogona i twierdzić, że miał objawienie, domagając sie uznania jakichś nowinek.

Nie jest też prawdą, że protestantyzm odrywa Biblię od kontekstu Tradycji - przeciwnie, choc nie jest to kontekst wiażący, to jednak praktycznie cały protestantyzm uznaje np. rozstrzygnięcia chrystologiczne pierwszych soborów powszechnych.
Nie jest też prawdą, że protestantyzm odrywa Biblię od Kościoła - przeciwnie, Kościół wspólnie pochyla sie nad Słowem Bożym, ale jednocześnie ma świadomość, że może błądzić, stąd koniecznośc nieustannego pytania Boga, i stała gotowość do "poprawiania błedów". To że Kościół nie ma monopolu na jedynie słuszną interpretację, nie oznacza, że nie odgrywa żadnej roli.
W przeciwnym razie jaki sens miałoby nauczanie, które jednak w kościołach protestanckich ma miejsce? Jaki sens miałoby publikowanie wydawnictw, komentarzy?

Kościół może pomóc i pomaga, ale jednocześnie należy pamiętać, że każdy może się pomylić, ale tez każdy może powiedzieć coś prawdziwego, niezależnie od konfesji.

"system katolicki" jest pod tym względem podobnie utopijny, i podobnie indywidualistyczny, jak Twoje postrzeganie "sola scriptura", gdyż mozna uznawać autorytet Kościoła, a jednocześnie:

1. Każdy katolik sam po swojemu interpretuje, co jest obowiązującą go normą - dla jednych jest to niemal każde słowo, które padnie z ust papieża, a dla innych są to tylko i wyłącznie uroczyste orzeczenia dogmatyczne (i odrzucają swobodnie Prawo Kanoniczne, katechizm, ensykliki itp.). Jeszcze inni wedle własnego widzimisie odrzucają ostatni sobór (a jeszcze inni także przedostatni), a inni z kolei uznają za wiążące prywatne objawienia jakichs podejrzanych mistyków lub mistyczek. Dlatego można spotkać katolika, który twierdzi że np.. Maciej Giertych jako kreacjonista jest heretykiem, bo papież wypowiedział sie pozytywnie o ewolucji, a zdrugiej strony można spotkać katolika, który aprobuje związki homoseksualne i aborcję, bo nie ma dogmatu, który by je potepiał. Jeszcze inni katolicy gwałtownie potępiają przyjmowanie komunii na rękę. Pod tym względem protestantyzm w swym przebogatym pluraliźmie jawi sie jako bardzo uporządkowany - przynajmnej wiadomo na jakiej bazie dyskutujemy.
2. Nawet jesłi dwaj katolicy uzgodnią listę tekstów wiążących, to każdy z nich interpretuje je po swojemu - podobnie, jak protestanci Biblię.

tak więc łudzniem samego siebie twierdzenie, że "system katolicki" chroni przed indywidualizmem i widzimisizmem, które towarzyszą zasadzie sola scriptura. Przeciwnie: "sola scriptura" nader skutecznie chroni przed rozpasanym rewelacjonizmem.