Odpowiedz 
 
Ocena wątku:
  • 0 Głosów - 0 Średnio
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Poczucie winy a świadomość grzechu
Autor Wiadomość
mak Offline
Użytkownik
***

Liczba postów: 234
Dołączył: Jun 2006
Reputacja: 0
Post: #16
 
Czy nie można prościej? Psychologia , głębia a przecież Pan Jezus mówił językiem tak prostym , ze nawet dzieci go słuchały- Gdy robimy rachunek sumienia (nie długo pierwszy piątek miesiąca) warto zastanowić się co mogło przynieść ból Jezusowi w naszym postępowaniu: może zaniedbanie modlitwy- rozmowy z Panem Bogiem, może brak miłości do innych bliźnich itd i mamy uświadomienie naszych win i zaniedbań. Jeśli ktoś przestrzega dekalogu to nie znaczy, że jest bez winny- Bo przecież dostajemy od Boga jakieś talenty, jakieś szczególne umiejętności z których każdy powinien je wykorzystać.a potem do spowiedzi i poprawa.
31-01-2007 20:41
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
Ks.Marek Offline
Moderator
*****

Liczba postów: 8,460
Dołączył: Mar 2006
Reputacja: 0
Post: #17
 
mak napisał(a):Czy nie można prościej?
Nie, proszę Pani.
Z tej prostej przyczyny, że jeśli zacznie się mówić cynikowi o Ewangelii i Panu Jezusie, to on jak ślimak zamknie się w swym domku i jak mówi pewien Pan z Białegostoku "nic nie będzie".

"Człowiek, który wyrugował ze swego życia wszelkie odniesienia do absolutu, który wszystko sprowadził do ciasno pojmowanego materializmu, ulega zbydlęceniu i zaczyna żyć jak bydlę"
01-02-2007 00:02
Odwiedź stronę użytkownika Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
meta Offline
Dużo pisze
****

Liczba postów: 287
Dołączył: Jul 2005
Reputacja: 0
Post: #18
 
Ks.Marek napisał(a):
meta napisał(a):Czy to znaczy, że psychologia głębi ma pomóc skrupulantowi dostrzec różnicę pomiedzy grzechem a poczuciem winy?
Ks. Marek napisał(a):Ujmując syntetycznie powyższe składowe, można mówić o pewnej szczególnej gałęzi psychologii, którą określa się jako: „Psychologię Głębi”. Nie ma ona na celu dokonywania oceny (nawet nie wolno jej tego czynić), wartościowania; nie pyta również o sens dobra i zła. Głównym celem tej gałęzi psychologii jest wskazywanie tych ludzkich zachowań, które są niezgodne z przyjętymi w danym środowisku zasadami. Inaczej mówiąc, psychologia głębi chce wskazać na patologię, na przyczyny warunkujące jej występowanie, by finalnie doprowadzić do stosownej pomocy, która podejmie terapię tejże patologii.
Psychologia głębi ma być narzędziem, a nie terapią. Mnie osobiście podoba się spojrzenie PG na zjawisko zakochania: "że jest to projekcja neurotycznych potrzeb". Czyż dla przeciętnego człowieka nie jest to powód do zrewidowania jego zakochania?
Dane środowiska są przecież różne, często o skrajnie różnych normach. Co jest patologią dla nas może być normą dla naszych sąsiadów. Na jakiej podstawie PG stwierdza co jest patologią skoro nie wolno jej stawiać pytania o dobro?

"Bóg jest wielki!"
01-02-2007 00:52
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
Ks.Marek Offline
Moderator
*****

Liczba postów: 8,460
Dołączył: Mar 2006
Reputacja: 0
Post: #19
 
meta napisał(a):Dane środowiska są przecież różne, często o skrajnie różnych normach. Co jest patologią dla nas może być normą dla naszych sąsiadów. Na jakiej podstawie PG stwierdza co jest patologią skoro nie wolno jej stawiać pytania o dobro?
No więc właśnie. Relatywizowanie wartości i norm to skutek potężnej mocy "niby-pluralizmu". PG sięga do źródeł danych zachowań i zajmuje się ich opisem. A jakie kto wnioski z tego wyciągnie, to już inna para kaloszów.

"Człowiek, który wyrugował ze swego życia wszelkie odniesienia do absolutu, który wszystko sprowadził do ciasno pojmowanego materializmu, ulega zbydlęceniu i zaczyna żyć jak bydlę"
01-02-2007 00:58
Odwiedź stronę użytkownika Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
mak Offline
Użytkownik
***

Liczba postów: 234
Dołączył: Jun 2006
Reputacja: 0
Post: #20
 
Jest taka ewangelia mówiąca o wyższości miłości nad wszelkimi normami, praktykami, postami. Bo właśnie przez pryzmat miłości do Boga i bliźnich patrząc na swoje wnętrze doskanalimy się i odnajdujemy w nim coś co przeszkadza nam w relacjach z Panem Bogiem i ludźmi. Słyszałam o powstaniu katalogu grzechów dla spowiedników - nie wiem czy to jakieś rozwiązanie, Mój rachunek sumienia zaczynam od relacji z Panem Bogiem, następnie w stosunku do Kościoła , ojczyzny ,ludzi których spotykam w moim otoczeniu, mojej rodziny, a w końcu w stosunku do siebie. Nie wiem czy to jest idealne rozwiązanie, ale wiele uczy- Dekalog i Grzechy Główne są dla mnie czymś co uczula moje sumienie- ale tak naprawdę to spowiadamy się z miłości do Boga i bliźnich.A w miłości nie ma miejsca na cynizm , spowiedź święta to nie sąd z paragrafami i wyliczeniem swoich przekroczeń wobec jakiegoś kodekstu. Jeśli ktoś składa swój podpis pod zaniżonym zeznaniem podatkowym musi wiedzieć ,że grzeszy. Jeśli ktoś jedzie w autobusie na gapę to działa przeciw innym. Jeśli ktoś nie wykorzystuje swoich zdolności dla pożytku innych to też grzeszy , chociaż taka wina nie jest nigdzie nie wymieniana jako grzech- jedynie w Piśmie św jest przypowieść o rozliczaniu z zakopanych talentów.
I naprawdę nie ma jakiegoś spisu idealnego tego co nie należy czynić i co jest grzechem Każde odstępstwo od drogi miłości do Boga i bliźnich jest grzechem. Jeśli ktoś kocha to stara się dla Boga i bliźnich nie tylko o przestrzeganie jakiś norm , ale i próbuje przyczyniać dobro dla wszystkich. Matka, która idealnie opiekuje się dzieckiem regularnie go karmi odziewa i wykonuje tysiące rzeczy, ale nie umie dziecku przekazać miłości nie jest idealną matką- dziecko musi czuć się kochane i rozumiane.Sądzę że gdyby dziś przyszedł na świat Pan Jezus w ubogiej stajence byłby odebrany swoim rodzicom jako osobom, które nie są wydolne zapewnić dziecku prawidłowej opieki i warunków rozwoju- Taki jest nasz świat opierający się na pozorach i utartych sposobach myślenia Potępiamy jedni drugich zamiast pomóć. Stronimy od mniej czcigodnych -odwracając głowę na widok ludzkiej nędzy czy grzechu Ja jestem w porządku bo wybrałem kiedyś dobrze, a ten lub ta ćałe życie przepiła lub używał narkotyki więc po co mu pomagać. I rośnie w nas pycha i przeświadczenie , ze jesteśmy w porządku -całe życie poświęciłem Bogu jestem lepszy od tego indywidułum co stoi w bramie z flaszką, albo tej kobieciny co mając męza alkoholika spodziewa się kolejnego nieszczęśliwego dziecka, odlepszy od chorego na umyśle człowieka ,który krzyczy w kościele i bluźni jak opętany.
01-02-2007 11:54
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
meta Offline
Dużo pisze
****

Liczba postów: 287
Dołączył: Jul 2005
Reputacja: 0
Post: #21
 
Ks.Marek napisał(a):Psychologia głębi ma być narzędziem, a nie terapią. Mnie osobiście podoba się spojrzenie PG na zjawisko zakochania: "że jest to projekcja neurotycznych potrzeb". Czyż dla przeciętnego człowieka nie jest to powód do zrewidowania jego zakochania?
PG ma być narzędziem dla terapeuty, który "widzi", że jego podopieczny jest w stanie zakochania, i któremu sugeruje przyjrzenie się własnym potrzebom z tym związanym?

Cytat:PG sięga do źródeł danych zachowań i zajmuje się ich opisem.

Ktoś zauważa powiedzmy "patologiczne" zachowanie u bliźniego albo i zagląda do podręcznika PG by znaleźć jego źródło?

Czyli posługując się PG możemy - niezależnie od światopoglądu - znaleźć wyjaśnienie konkretnych zachowań, które uznajemy za patologiczne?

Ciekawe co np. mówi PG na temat zjawiska kontrolowania nieletnich przez opiekunów?
Jakkolwiek byśmy na nie patrzyli. Niezależnie czy uznamy je za przejaw miłości czy zniewalania?

Jakie też może być żródło tego typu kontroli w ujęciu PG? Patologia to czy norma? 8)

[ Dodano: Sob 24 Lut, 2007 20:15 ]
brak poczucia winy/świadomości grzechu może właśnie oznacza, że jest już bardzo źle:
audio: walka duchowa

"Bóg jest wielki!"
01-02-2007 15:01
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
Odpowiedz 


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek:
1 gości

Wróć do góryWróć do forów