Wiadomości w tym wątku

Adam · 11-02-2007 14:53

67-85-21 napisał(a):Nikt nie mowi ze je przedmiotowo traktuja... ale chyba wiesz do czego dazy kazdy normalny facet ??

Ale wyrażaj się ściśle. Czy chodzi Ci o jakieś jedynie chwilowe, mimowolne myśli, bo dążenie do czegoś to jak mi się wydaje coś znacznie więcej. Po drugie.

Cytat:A szczegolnie gdy mu sie kobieta podoba

Ale co przez to rozumiesz. Co oznacza podoba się ? Bo włączając się do tej dyskusji zadałem przynajmniej dwa pytania na ten temat. Co w ogóle sprawia, że w określonych osobach możemy się zakochać a w innych nie. Wspomniałem przy tym o pewnym artykule, który sugerował, że przez szukanie partnera człowiek próbuje odbudować rodzinny dom ( ideał kobiety wzoruje się wtedy na matce, a mężcyzny na ojcu ). Nie leży w moich kompetencjach rozstrzyganie, czy to prawda, a nawet jeśli tak, to na ile. Drugi problem jaki wówczas poruszyłem to był problem pewne podświadomej blokady, która nie pozwala nam na traktowanie pewnych osób w kategoriach kandedatów czy kandydatek na partnera. Np koleżanki z piaskownicy czy rodzeństwo.

Chyba, że chodziło Ci jedynie o podobanie się fizyczne. Tu Cię jednak zmartwie. Wcale nie ciągnie mnie do każdej ładnej. I nawet zdarzało mi się zakochać w dziewczynie, która fizycznie wcale nie była w moim typie. I żeby było śmieszniej, wcale nie były to uczucia odwzajemnione.

Cytat:Co do braci i do sióstr to w psychologi jest wyroznione kilka rodzaji milosci

Jasne. Nawet języki grecki i łacina to uzwględniają. Ale tutaj rozważamy tej konkretny rodzaj milości - eros ( amor ).

W każdym razie, jeśli tyle osób, i to młodych pisze, że taka przyjaźń jest możliwa, to chyba nie ma powodów, żeby w to nie wierzyć.

Ja mogę natomiast od siebie powiedzieć. Dwa razy zdarzyło mi się być w relatywnie bliskich relacjach z koleżankami.
Jedna, zresztą psycholog była mi szczególnie bliska i w zasadzie możnaby tu mówić o przyjaźni. Ale miałbym wątpliwości, czy przynajmniej z mojej strony mogła to być tylko przyjaźń, bo jednak często żałowałem, że nic więcej między nami być nie może. Obawiam się, że ta relacja, gdyby była bardziej intensywna ( gdybyśmy mieli np razem pracować ) byłaby na swój sposób męczarnią.
Z drugiej strony. Jest jednak zaskakujące, że ona nie obawiała się wejść w takie niebezpieczne relacje. A jako psycholog powinna się na tym znać.

Mam jeszcze jedną koleżankę, dość bliską. Ale tu nie używałbym górnolotnego słowa przyjaźń. To tylko dobre koleżeństwo. Zresztą to wszystko prawdopodobnie nie potrwa już długo. Mieszkamy od siebie dość daleko, a obecny i przysżły tryb życia raczej nie będzie służył znajomościom na lini Gliwice - Trzebinia. Już dziś jak trzeba rano wstawać do pracy to nie ma czasu na zarywanie nocy na GG. W ubiegłym roku wprawdzie udało się spotkać z sześć razy w realu. Ale wtedy pisałem pracę mgr, więc często wpadałem do Katowic i pracowałem na pół etatu. Teraz wątpię, że będzie na to czas.

Więc pewnie po wszystkim pozostanie kartka na imieniny i na swięta.