Wspólnota a ludzie (przeniesiony ze starego forum)

[Ks.Marek]

NO to ciekawe jest wtedy to, o czym piszesz. To co - rzadko się spotykacie, czy jak?

[aga]

Ja nie uczestniczę w życiu wspólnoty, a ostatnimi czasy mam fobię to już zupełnie...

[Ks.Marek]

Więc wszystko jasne, czemu jest tak:

Cytat:Ja od czterech lat jestem we wspólnocie, a do tej pory ludzie mnie pytają, czy jestem pierwszy raz na spotkaniu

[aga]

Ale nawet w czasach mojej normalności ludzie mnie nie znali i nadal na ulicy nie rozpoznają. Ja poznaję wszystkich.

[Rachel]

aga napisał(a):Ale nawet w czasach mojej normalności ludzie mnie nie znali i nadal na ulicy nie rozpoznają. Ja poznaję wszystkich.

Dla mnie to jest komiczna sytuacja. Mnie od 5 lat nie ma we wspólnocie i mam kontakt z niektórymi. Rozpoznają mnie jak przyjeżdzam w odwiedziny do tego miasta.

[aga]

Jeśli taka sytuacja jest to jest to całkowita albo w większości moja wina.

[Ks.Marek]

aga napisał(a):Ale nawet w czasach mojej normalności ludzie mnie nie znali i nadal na ulicy nie rozpoznają. Ja poznaję wszystkich.

Normalnie panna nikt...

Spokojnie Aguś, może potrzeba się na oczy im pokazać, o!

[aga]

Ja myślę, że trzeba. Spędzam z nimi po raz pierwszy Sylwestra w tym roku. Tak trochę na siłę i mam stracha.

[Ks.Marek]

Nie łam się. Daj sobie szansę. A jak ci będzie źle, to wrócisz do domu, i już 8)

[Rachel]

Ks.Marek napisał(a):Nie łam się. Daj sobie szansę. A jak ci będzie źle, to wrócisz do domu, i już

A może lepiej podjąć się jakiegoś zajęcia owej grupie.
Po co odrazu uciekać? lepiej z kimś się zakolegować i ta druga osoba znając twój stan, ciebie wspomoże abyś nie czuła się sama.

[Kłosek]

Ja z tej grupy o której Aga piszesz wyrosłam ona Ci ludzie w niej I Jezus poprzez Tych ludzi ukształtował moje serce na nowo. Jestem we wspólnocie od 12 lat i widzę to zupełnie inaczej niż Ty tu to opisujesz. Uważam że bardzo wyolbrzymiasz i jest ona mocno podkoloryzowana. Drażni mnie takie określenie jak -nasza, wasza, moja twoja- wspólnota bo nie jest ona nikogo z nas. My jesteśmy tylko jej członkami a wspólnota jest Jezusa bo to dla Niego i przez Niego się spotykamy.
A co do tego że nic na siłę? Oczywiście wspólnota nie jest sektą i wszystko co czynimy to czynimy w wolności serca.
Piszesz że nikt Cię nie poznaje.... może czas wyjść z siebie i iść do ludzi a nie koncentrować się na sobie? Chcesz by Ciebie zauważono to może Ty pierwsza kokoś zauważ zrób Ty pierwszy krok..?

[aga]

Nie wiem, w którym momencie widzisz koloryzację. I ja wcale nie twierdzę, że to nie moja wina trochę, że tak jest. Poza tym z ludźmi, jak wiadomo różnie bywa i widzę ostatnio różne nieciekawe rzeczy we wzajemnych relacjach. No ale cóż, jesteśmy ludźmi. Wszyscy wiemy, że we wspólnotach ludzie bywają bardzo różnie traktowani z pewnych względów i nie mam na myśli wyłącznie własnego doświadczenia.
Kama100, jeżeli mówię, że to moja wspólnota to mam na myśli nie swego rodzaju nobilitację, lecz przywiązanie do grupy, do której wiem, że Pan mnie powołał, bo żadna inna nie była dla mnie odpowiednia. Po pewnym czasie człowiek czuje, że to jest ta grupa i może powiedzieć, że kocha swoją wspólnotę . "Moja" - to znaczy bliska, z którą łączą bliskie więzi. "Moja" to znaczy nie obca

[Rachel]

aga, ale fakt, że negatywnie oceniasz ją w wielu wypadkach.
Również, można rzec, wzrosłam w Odnowie. Ludzie byli różni, ale formacja była wporządku. Wyjątków było z dwa,znaczy się ludzi którzy byli dziwni. Ale wspólnot idealnych nie ma. Piękne było to że jednak ludzie potrafili się troszczyć o siebie nawzajem, widząc się na ulicy przystawali na krótką rozmowe, jest silne odniesienie do Boga. To Bóg był tym który tworzył tę wspólnotę,to że modliliśmy się za siebie na wzajem, odwiedzaliśmy itd. Już 5 lat nie ma mnie we wspólnocie, a jednak osoby się za mnie modlą, spotykamy sie od czasu do czasu. Zwłaszcza jest kontakt telefoniczy. I zawsze jest odniesienie do Osoby Boga. Nie jest to takie puste spotkanie, i rozmowa o wszystkim i niczym. I bardzo jestem wdzięczna Bogu, że trafiłam do tej wspólnoty. Ci ludzie, pragną być we wspólnocie aby poznać , przybliżyć się do Boga.

[aga]

Ja bardzo lubię ludzi z grupy, w której się modlę Pewnie, że odzywają się we mnie różne zranienia i takie tam... Ale koloryzować nie można, bo wcale nie jest tak, jak się może niektórym zdaje.
Jak bym chciała na przykład zacząć uczestniczyć w życiu wspólnoty to pewnie by było, że nie mogę, bo jestem wariatka, więc nigdy nic nie wiadomo. Tak jak się dziwnie patrzy na kogoś, kto jest (był) zniewolony powiedzmy okultyzmem. Wiem jak jest. Na wariatów i demony w Odnowie trzeba uważać.

[Rachel]

aga napisał(a):Tak jak się dziwnie patrzy na kogoś, kto jest (był) zniewolony powiedzmy okultyzmem. Wiem jak jest. Na wariatów i demony w Odnowie trzeba uważać.

Tych co są zniewoleni, opętani raczej są na czas modlitw odsówa od wspólnoty, wiadomo czemu.
A osóby które mają problemy z emocjami itd, raczej otrzmują funkcje. Przecież, dość często do Odnowy trafiają osoby mocno poranione i co są odsuwane? Nie!
Więc, nie rozumiem twego podejścia. Może pójdź do lidera i poproś o jakąś funkcję.