Debata n/t sekt

[Ks.Marek]

DDV napisał(a):Ja jednak zawsze wspieram kapłanów dobrych - i taka jest również moja wola by dobry kapłan był należycie doceniony.

Lukasz R napisał(a):Kapłan chyba nie powinien mieć potrzeby docenienia, na niego ponoć czekają za posługę laury dopiero w niebie...

Znów zajmuje pan stanowisko w sprawach, w których jest pan totalnym laikiem. Cały ten wywód, jaki pan uskutecznia, przypomina dywagacje między saperem a perkusistą.

Lukasz R napisał(a):Więc pojawia się pytanie jakim cudem 2000 lat, nikt nic nie dołożył ani nie ujął. Jak to możliwe, żeby nie spisana tradycja przetrwała NIENARUSZONA 2000 lat? Znając ludzką chęć do przeinaczania, dodawania, po prostu w to nie wierzę.

Więc ma pan problem. Przeminęło Imperium Romanum, przeminęły totalitaryzmy, a Kościół trwa nadal.

Lukasz R napisał(a):To nie wyjaśnia dlaczego tak bardzo różni się od biblii, dekalogu SPISANEGO, a więc nawet bardziej wiarygodnego, niż tradycja.

Tak? A mozna wiedzieć, gdzie się pan dopatruje tych rażących różnic?

[ Dodano: Nie 03 Gru, 2006 16:53 ]

Lukasz R napisał(a):Nie rozumiem jakim prawem ktokolwiek może sobie przywłaszczyć Biblię. Analiza ZAPISANYCH a co za tym idzie bardziej wiarygodnych od tradycji wersetów Biblii może zanegować tradycję. Poprostu.

Wyjaśnijmy zatem pojęcia:

Leksykon teologiczny, Wydawnictwo WAM, Kraków 2002, ss. 131-132 napisał(a):Tradycja (łac. “przekaz”). Proces przekazywania (tradycja jako czynność) albo żywa spuścizna, jaka została przekazana (tradycja jako zawartość). Przez Ducha Świętego (który jest niewidzialnym Nośnikiem Tradycji) cały lud Boży został upoważniony do zapamiętania, przeżywania, interpretowania i wyrażania podstawowego objawienia się Boga, które się zakończyło z Chrystusem i ze wspólnotą Nowego Testamentu. Tak więc w Tradycji zawiera się “Kościół w nauce, życiu i kulcie” przekazujący następnemu pokoleniu “wszystko, czym jest, i wszystko, w co wierzy" (DV 8). Utożsamiając i jednocząc Kościół, Tradycja zapewnia ciągłość od początków ku przyszłości. Wewnątrz całego ludu Bożego biskupi i inni są obarczeni szczególną odpowiedzialnością jako widzialni pośrednicy i interpretatorzy Tradycji. Tradycje lokalne mogą zawieść w przekazywaniu Ewangelii i mogą wymagać poprawy (zob. Mk 7, 1-23; 10, 2-12). Dla prawosławia Tradycja, wyrażana przede wszystkim w kulcie, jest niezbędna do zrozumienia jakiegokolwiek zagadnienia. Przyjęcie przez cały Kościół wskazuje, że jakiś nowy kierunek jest zgodny z Tradycją.
Pismo święte i tradycja. Stosunek zachodzący między spisanym i natchnionym Słowem Boga z szerszą rzeczywistością Kościoła, która się nam jawi “w nauce, życiu i kulcie” i przekazuje “wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest, i to, w co wierzy” (DV 8). Przeciw zasadzie zwolenników reformacji sola Scriptura (łac. “tylko Pismo Święte”), Sobór Trydencki (1545-1563) nauczał, że “Dobra Nowina” jest “źródłem wszystkich zbawczych prawd i normą postępowania”. Zawiera się ona nie tylko w “księgach spisanych”, ale także w “nie spisanych tradycjach, które do nas dotarły” (DH 1501; ND 210). Sobór mówił wprawdzie o jednym źródle (“Dobra Nowina”), jego nauka jednak wielu katolików skłoniła do opracowania teorii dwóch źródeł, według której niektóre prawdy objawione mogą się zawierać w tradycji, ale nie w Piśmie Świętym Sobór Watykański II uważał, że objawienie jest przede wszystkim żywym przekazaniem się samego Boga (DV 2-6) a nie tylko zespołem objawionych twierdzeń “zawartych" w Piśmie Świętym lub w innych źródłach. Sobór położył nacisk raczej na rozwój jednej (pojedynczej!) tradycji niż poszczególnych tradycji (czyli nauczania lub praktyk w poszczególnych Kościołach), zwrócił też uwagę na sposób, w jaki Tradycja i Pismo Święte są jednolite co do pochodzenia (=objawienie), funkcji i celu (DV 9), a mówiąc tylko o Piśmie Świętym jako o Słowie Bożym, uznawał rolę tradycji w wyjaśnianiu i aktualizowaniu objawienia (DV 8). Dokumenty soborowe na temat ekumenizmu (UR 14-17) oraz Kościołów wschodnich (OE 5-6) wyrażają sposób, w jaki Tradycja (duża litera) jest przekazywana poprzez tradycję (mała litera). Dzięki odbytemu w roku 1963 posiedzeniu Komisji Wiary i Ustroju Świa-towej Rady Kościołów i wpływowi Ivesa Congara (1904-1995) Gerharda Ebelinga (ur. 1912), Hansa Georga Gadamera (ur. 1900) i innych coraz więcej protestantów zaczęło przyjmować, że niemożliwe jest odwoływanie się do samego tylko Pisma Świętego. Tradycja jest istotnym środkiem umożliwiającym zrozumienie objawienia, natomiast Pismo Święte odgrywa szczególną rolę w osądzaniu i reformowaniu Tradycji.

Cos się rozjaśniło?

[ Dodano: Nie 03 Gru, 2006 16:54 ]

Lukasz R napisał(a):Nie jest absurdem, bo tak jak powiedziałem niemożliwe, żeby nauczanie Chrystusa sprzed 2000 lat, zachowało się w niezmienionej formie. NIEMOŻLIWE

Zapytam krótko: Dlaczego?