"Transsubstancjacja i konsubstancjacja"

[jswiec]

Cytat:Bo Biblia mówi: "uniżcie się przed Bogiem, a On wywyższy wasz w stosownej chwili"
Syn marnotrawny nie wracał do ojca po pierścień, szatę i sandały, tylko po to by się pokajać: "zgrzeszyłem, nie jestem godzien".
Z tym samym przyszedł celnik do świątyni - przyszedł po miłosierdzie, a nie po chwałę.

Najpierw jedno, potem drugie. Najpierw uniżenie i wyznanie grzechów, a potem szata, pierścień i tłuste cielę.
Najpierw sakrament pojednania. a potem Eucharystia. Logika katolicka jest tu całkowicie zgodna z logiką biblijną. "Dobry sługo, wejdź do radości Twojego Pana!".

[ Dodano: Sob 25 Lis, 2006 20:17 ]

Cytat:nie jestem luteraninem
natomiast nie widzę sprzeczności z katechizmem reformowanym

Z reformowanym heidelberskim przypuszczalnie jesteś w zgodzie. Ale nie z Dużym Katechizmem Lutra:

Cytat:Czymże jest tedy sakrament ołtarza? Odpowiedź: Jest to prawdziwe ciało i prawdziwa krew Chrystusa Pana, w chlebie i winie i pod postacią chleba i wina przez Słowo Chrystusa nam, chrześcijanom, ku spożywaniu i piciu ustanowione. I jak powiedziano o chrzcie, że nie jest tylko zwyczajną wodą, tak też i tu mówimy, że ten sakrament jest chlebem i winem, lecz nie tylko zwykłym chlebem i winem, jaki się zwykło podawać do stołu, ale chlebem i winem objętym Słowem Bożym i z nim połączonym. Słowo, powiadam, jest tym, co stanowi o tym sakramencie i pozwala odróżnić, że nie jest on samym tylko chlebem i winem, lecz jest i nazywa się Chrystusowym ciałem i krwią. Powiedziano bowiem: - "Accedat verbum ad elementum et fit sacramentum" - "Gdy Słowo dołącza się do zewnętrznej rzeczy, powstaje sakrament". To powiedzenie św. Augustyna jest tak trafne i znakomite, że chyba lepszego nie wypowiedział. Słowo musi element uczynić sakramentem, gdyż inaczej pozostaje on zwykłym elementem. Zaiste, nie jest to Słowo słowem jakiegoś księcia lub cesarza, lecz Słowem i ustanowieniem najwyższego Majestatu, u którego stóp winno się korzyć wszystko stworzenie i mówić, że tak właśnie jest, jak On mówi, i przyjmować je z całą czcią, bojaźnią i pokorą.