czyściec

[jswiec]

Zobaczmy tekst KKK odnośnie czyśćca:

Cytat:1030 Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba.

1031 To końcowe oczyszczenie wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych, Kościół nazywa czyśćcem. Naukę wiary dotyczącą czyśćca sformułował Kościół przede wszystkim na Soborze Florenckim 579 i na Soborze Trydenckim 580 . Tradycja Kościoła, opierając się na niektórych tekstach Pisma świętego 581 , mówi o ogniu oczyszczającym:

Co do pewnych win lekkich trzeba wierzyć, że jeszcze przed sądem istnieje ogień oczyszczający, według słów Tego, który jest prawdą. Powiedział On, że jeśli ktoś wypowie bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu, nie zostanie mu to odpuszczone ani w tym życiu, ani w przyszłym (Mt 12, 32). Można z tego wnioskować, że niektóre winy mogą być odpuszczone w tym życiu, a niektóre z nich w życiu przyszłym 582 .

1032 Nauczanie to opiera się także na praktyce modlitwy za zmarłych, której mówi już Pismo święte: "Dlatego właśnie (Juda Machabeusz) sprawił, że złożono ofiarę przebłagalną za zabitych, aby zostali uwolnieni od grzechu" (2 Mch 12, 45). Kościół od początku czcił pamięć zmarłych i ofiarował im pomoce, a w szczególności Ofiarę eucharystyczną 583 , by po oczyszczeniu mogli dojść do uszczęśliwiającej wizji Boga. Kościół zaleca także jałmużnę, odpusty i dzieła pokutne za zmarłych:

Nieśmy im pomoc i pamiętajmy o nich. Jeśli synowie Hioba zostali oczyszczeni przez ofiarę ich ojca, dlaczego mielibyśmy wątpić, że nasze ofiary za zmarłych przynoszą im jakąś pociechę? Nie wahajmy się nieść pomocy tym, którzy odeszli, i ofiarujmy za nich nasze modlitwy 584 .

Wynika stąd jednoznacznie, ze czyściec to proces oczyszczania się, który rozpoczyna się już teraz, ale może być jeszcze kontynuowany po smierci, jeśli w chwili śmierci człowiek nie został zupełnie oczyszczony ze swojego "dawnego człowieka".

Co do cytatów z Soboru Trydenckiego: proszę o łaciński oryginał, podejrzewam, że polski przekład jest tendencyjny, ponieważ tradycyjne duszpasterstwo rzeczywiście rozumiało czyściec jako miejsce - zapewne pod wpływem "Boskiej komedii" Dantego.
Ale to nie jest biblijna doktryna.

Protestanci odrzucaja czyściec, ponieważ dla nich zbawienie jest tylko zewnętrznym dekretem, w którym Bóg ogłasza grzesznika sprawiedliwym, a nie wewnętrzną przemianą natury. Dla nich zamiana "dawnego człowieka na "nowego człowieka" to zwykły akt prawny, a nie rzeczywista "przeistaczająca" przemiana; może jest to co najwyżej zmiana w relacji z Bogiem, ale nie głęboka zmiana natury, nowe stworzenie. Gdy cytuje się im teksty z NT na dowód katolickich tez - mają tendencję do rozumienia symbolicznego, ale nie dosłownego. Owszem, jestem "nowym stworzeniem", bo tak Bóg zadecydował mnie widzieć. Ale tak naprawdę, to jestem dalej tym dawnym grzesznikiem, tyle tylko że odtąd "usprawiedliwionym" Bożym dekretem.

Stąd niepotrzene jest w takiej soteriologii stopniowe oczyszczenie polegające na obumieraniu dawnego człowieka i wzrastaniu nowego. Po prostu dla nich zbawienie "dzieje się w jednej chwili", a zaświadczane jest "owocami Ducha" [dobrymi uczynkami, charyzmatami itd.], które jednak są w dalszym ciągu jakby zewnętrzne wobec człowieka, nie są czynami ludzkimi, ale są jakby zewnętrznym dowodem na już otrzymane zbawienie.

Może to i skomplikowane, ale ma doniosłe skutki praktyczne:
- w doktrynie o zbawieniu, która musi wtedy zdecydowanie odrzucić czyściec
- w ciągłym podejrzewaniu siebie o nieszczerość własnego nawrócenia, jeśli brak jest owoców Ducha, co prowadzi niekiedy do histerycznego lęku o swoje zbawienie
- w zupełnie innej interpretacji charyzmatów [która niestety czasem przenika do wspólnot katolickich]; np w uporczywym oczekiwaniu na dar języków, bo gdy go nie ma, to chyba nie jestem zbawiony, coś jest nie tak, nie otrzymałem autentycznego chrztu w Duchu św itp itd....