omyk napisał(a):Do czego dobrego prowadzą horrory?
Czy zbliżają do Boga?
Czy po obejrzeniu horroru staję się bardziej święta? Lepsza? Bardziej podobna do Jezusa?
Z czym się oswajam?
Nie no, bez hec. Takie stawianie sprawy prowadzi do tego, że rzetelny katolik w zasadzie cały czas powinien pomagać bliźniemu swemu jak sobie samemu, a odpoczynku zażywać na modlitwie.
Ewentualnie takie pytanie prowokują pokrętne odpowiedzi w stylu "jak to zjedzenie ze smakiem dobrego ciasta przybliżyło mnie do Boga, bo ple... ple... ple...
Moim zdaniem stawianie sobie na każdym kroku pytania "jak to, co robię zbliża mnie do Boga" prowadzi w najlepszym wypadku do tego, że w 80% będziemy zajęci szukaniem odpowiedzi na to właśnie pytanie. Ewentualnie jakaś mała nerwica, a w każdym razie - patrzenie na Rzeczywistość przez okulary ideologiczne.
Człowiek ma elementarne poczucie prawdy, dobra i piękna. Nazywamy to sumieniem. Iskra Boża w nas. Głos duszy. Utwierdzony dodatkowo przez Sakramenty. Więc może niekoniecznie oglądając horror (czy też podejmując jakąkolwiek inną aktywność) muszę stawiać sobie w sposób świadomy pytania przytoczone przez Ciebie. Jest jakieś wyczucie. Jest intuicja. Jest świadomość konsekwencji, ewentualnie pozostaje jeszcze proste wyczucie smaku. Po drugiej stronie jest też oczywiście jakaś pokrętna fascynacja brzydotą...
Nie chcę przez to powiedzieć, że takie pytania wogóle należy wyrzucić do kosza, lecz one przydają się bardziej w długoterminowym określaniu celów / priorytetów, ew. w rachunku sumienia, ale nie przy podejmowaniu codziennych decyzji.
Do rzeczy jednak.
Pisałaś, że wszystkie horrory są demoniczne. Nieprawda. Są takie i takie. Wiele z nich odwołuje się do okultyzmu, magii, wywoływania demonów. Ten rodzaj ja wykreślam ze swojego repertuaru jako trącający o dziedzinę, której lepiej (czy to dla katolika, czy dla kogokolwiek innego) nie ruszać.
Są też horrory, które nazwałbym w skrócie "rzeźnią", ewentualnie "sadystyczną rzeźnią z elementami pornografii", bo to się najczęściej łączy. No cóż. Elementy pornograficzne również wykluczam, podobnie jak filmy z bardzo wyeksponowanym sadyzmem. Uważam, że jest to złe źródło "ekscytacji".
Co do "czystych" rzeźni, albo rzeźni na "zwykłych" żywych trupach, czy też innych zombie - no to już uważam - kwestia gustu i wrażliwości. Mnie to średnio bawi, ale nie upatrywałbym w tym zagrożenia dla osoby dorosłej, z w miarę ustabilizowaną psychiką. Poza tym coś takiego jak seria "piła" może być niezłym treningiem np. dla chirurgów, czy też ratowników medycznych którzy jeżdżą do wypadków samochodowych i innych
Więc tutaj już mozna by trochę naginać fakty, że np. horror pozwolił mi się oswoić z krwią i dlatego mogłem pomóc ofierze wypadku, której urwało dwa palce, zamiast efektownie zemdleć obok niej.
Są - na koniec - horrory subtelniejsze, na granicy kryminału / thrillera. Granica jest płynna i tu już uważam że co kto lubi, to ogląda...
[ Dodano: Pią 03 Kwi, 2009 12:14 ]
Helmutt napisał(a):Że się nagle zainteresuje okultyzmem czy podobna bzudrą? Prawdopodobnie prędzej czy później by i tak go to czekało.
No nie. Nie można wsadzać saperowi odbezpieczonego granatu za koszulę tylko dlatego, że "prawdopodobnie i tak kiedyś wejdzie na minę". Albo pobić swoje dziecko, bo przecież kiedyś prawdopodobnie i tak dostanie w zęby od jakiegoś huligana.
Jeżeli istnieje jakieś zło (a za takie uważam praktyki okultystyczne), to każdy "link" do tego zła należy odciąć i być ostrożnym.
Helmutt napisał(a):Wszystko jest dla ludzi, zresztą.
Jesteś bardzo ewangeliczny, Helmutt. To samo co Ty twierdzi św.Paweł, dodaje tylko "ale nie wszystko przynosi ludziom korzyść". I tu jest, że się pozwolę wyrazić, "pies pogrzebany".
[ Dodano: Pią 03 Kwi, 2009 12:16 ]
Helmutt napisał(a):czasami nawet zbyt gorąca modlitwa i przeżycia religijno-duchowe moga doprowadzić do obłędu.
To nie są przyczyny, tylko już objawy.
/
Czy oglądanie, czytanie horrorów jest złe....?
